Έχοντας ως μότο ζωής ότι «Η γνώση είναι η μεγαλύτερη δύναμη» ο 65χρονος σήμερα Μάρκος Τζωρτζινάκης από τα Μυριοκέφαλα έχει «βαρύ» βιογραφικό. Απόστρατος αξιωματικός της Πυροσβεστικής Ακαδημίας με πέντε πτυχία, όλα από το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Αποφοίτησε το 1990 από την Πυροσβεστική Ακαδημία και ξεκίνησε το 2006 τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης από το Τμήμα Κοινωνιολογίας.
Αμέσως το 2010 με την αποφοίτησή του συνέχισε τις σπουδές στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης μετά στο τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας και εσχάτως τον Ιούλιο του 2024 έλαβε το πτυχίο του από το Τμήμα Φιλοσοφίας (που έχει μετονομαστεί σε τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών). Στο τελευταίο μάλιστα πτυχίο έλαβε και υποτροφία καθότι αριστούχος. Συγκεκριμένα έλαβε το τρίτο χρηματικό βραβείο από τη δωρεά «Ελισάβετ Καραμίντζου».
Ο Μάρκος Τζωρτζινάκης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου που αποδεικνύει αφενός ότι η γνώση δεν σταματά ποτέ. Η δίψα για μάθηση ήταν για εκείνον κινητήριος δύναμη και μαζί με την αγάπη του και την εμπιστοσύνη του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κατάφερε να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα. Συστηματικό διάβασμα και επιμελής φοιτητής. Κατάφερε να συνδυάσει τις σπουδές έχοντας στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια την οικογένειά του. Τη σύζυγό του και τα τρία του παιδιά. Δυο κόρες και ένα γιο. 28, 26 και 17 ετών αντίστοιχα. Οι δυο κόρες τους απόφοιτες και αυτές του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με τη μια μάλιστα κάθισαν κάποια περίοδο και στο ίδιο αμφιθέατρο ως συμφοιτητές.
Τα «Ρ.Ν.» συνομίλησαν με τον Μάρκο Τζωρτζινάκη ο οποίος μοιράζεται τις σκέψεις του ως «αιώνιος» φοιτητής όχι όμως με τη έννοια που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε αλλά ως φοιτητής με ποικίλα πεδία και αντικείμενα φοίτησης για να πετύχει την ευρυμάθεια που πάντα ήθελε.
«Σήμερα είμαι 65 ετών. Το πρώτο μου πτυχίο είναι του Αξιωματικού στην Πυροσβεστική Ακαδημία, το 1990 όποτε αποφοίτησα. Συμπτωματικά προέκυψε το να θέλω να γίνω πυροσβέστης. Το αγάπησα όμως το επάγγελμα. Αντιμετώπισα μεγάλες δυσκολίες ευτυχώς χωρίς να έχω αρνητικές συνέπειες. Στη συνέχεια αποφοιτώντας απ’ την Ακαδημία τοποθετήθηκα στην πυροσβεστική Υπηρεσία Χανίων. Μου είχε μπει στο μυαλό να σπουδάσω κοινωνιολόγος. Έκανα την προσπάθεια τότε, όμως δεν γινόντουσαν κατατακτήριες εξετάσεις, μπαίναμε με τον βαθμό του πτυχίου. Κατέθεσα το πτυχίο μου όμως δεν ήμουν στους επιτυχόντες και το αμέλησα. Κάποια στιγμή αργότερα με την παρότρυνση μια ξαδέρφης μου η οποία ήταν φοιτήτρια στο τμήμα Κοινωνιολογίας μου βρήκε τα σχετικά βιβλία και έδωσα κατατακτήριες και πέτυχα την εισαγωγή μου στο τμήμα Κοινωνιολογίας. Το 1994 ήρθα Ρέθυμνο μέχρι το 1998 που έφυγα ξανά πάλι στα Χανιά. Ξαναγύρισα το 2001…
Με την εισαγωγή μου συνέπεσε να υπηρετώ στο Ρέθυμνο τότε. Τότε χρειάστηκε να είμαι πολλές ώρες στην υπηρεσία ταυτόχρονα με τα αμφιθέατρα. Με ένα τοστ μ’ ένα σάντουιτς μέχρι τις 8 το βράδυ που τελείωναν τα μαθήματα. Όταν εισήχθη στη σχολή Κοινωνιολογίας ήμουν υποδιοικητής στην Πυροσβεστική υπηρεσία στο Ρέθυμνο. Τις σπουδές στην Κοινωνιολογία τις ολοκλήρωσα το 2010. Το 2011 κρίθηκα αποστρατευτέος. Στη συνέχεια αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις στο τμήμα πολιτικής επιστήμης. Πέτυχα. Αποφοίτησα το 2016 και κατευθείαν έδωσα κατατακτήριες στο τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας. Παράλληλα με τη φοίτηση μου στο τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, έκανα και ένα μεταπτυχιακό στο τμήμα πολιτικής επιστήμης, στο οποίο όμως εκκρεμεί η συγγραφή της διπλωματικής μου εργασίας. Λόγω κορονοϊού και καραντίνας έδωσα κατατακτήριες στο τμήμα Φιλοσοφικών και κοινωνικών ενώ φοιτούσα στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας. Οι εξετάσεις δεν γίνανε Δεκέμβρη αλλά τον επόμενο Μάη, το οποίο με διευκόλυνε. Πέρασα και έκανα αναστολή φοίτησης επειδή απαγορεύεται να φοιτάς σε δυο προπτυχιακά τμήματα συγχρόνως και τελειώνοντας ούτως ή άλλως στην ουσία είχα τελειώσει, τέλος Ιουλίου είχα γράψει τις εξετάσεις. Και έτσι ξεκίνησα τη φοίτησή μου στο τμήμα Φιλοσοφικών και κοινωνικών σπουδών».
«Διάβαζα εξωσχολικά και ξεκοκάλιζα το Καζαντζάκη»
Ο Μάρκος Τζωρτζινάκης θυμάται τα σχολικά του χρόνια. Δεν ήμουν καλός μαθητής μας λέει, όμως η αγάπη του για το διάβασμα ήταν από τότε μεγάλη και ήταν αυτή που τον οδήγησε σήμερα στην απόκτηση πέντε πτυχίων: «Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη δύναμη είναι η γνώση. Πάντα μου άρεσε το διάβασμα παρότι δεν ήμουν καλός μαθητής στα χρόνια του Γυμνασίου και Λυκείου, χαρακτηριστικά ένας καθηγητής μου μου είχε πει απευθυνόμενος σε μένα και σε άλλον έναν συμμαθητή «εσείς δεν είστε παρά μόνο γκόμενες, καλαμπούρια και ένα τετράδιο στην κωλότσεπη». Ο οποίος εν μέρει είχε δίκιο. Ήμουν και αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό. Ήμουν 16-17 χρόνων. Σχολούσα 2 παρά και μετά έπιανα δουλειά.
Πάντα διάβαζα εξωσχολικά βιβλία. Τον Καζαντζάκη τον ξεκοκάλισα στα 15 μου. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω και να ενημερώνομαι. Οι σχολές που έχω αποφοιτήσει τώρα, αποτελούν για μένα μια αλυσίδα. Δηλαδή, δεν μπορείς να είσαι καλός πολιτικός επιστήμονας αν δεν έχει σπουδάσει πρώτα και κατανοήσει το πως λειτουργεί η κοινωνία, στη συνέχεια και ιστορικό για να καταλάβεις τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα. Θα πρέπει να ξέρεις το πως λειτουργούν. Τότε με διευκόλυνε παρά πολύ, να γνωρίζω το κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, με διευκόλυνε και στην Ιστορία. Στο να κατανοώ τα ιστορικά φαινόμενα. Στο τέλος ήταν η φιλοσοφία. Οι αρχαίοι θεωρούσαν ως την υπέρτατη επιστήμη. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν η μεγάλη μου αγάπη αυτή, αλλά αναγνωρίζω την σπουδαιότητά της».
Η αγάπη του για το Πανεπιστήμιο Κρήτης
Καθοριστικό ρόλο για τον Μάρκο Τζωρτζινάκη όλα αυτά τα χρόνια των ακαδημαϊκών του σπουδών έπαιξε το Πανεπιστήμιο Κρήτης, για το οποίο μέχρι και σήμερα μιλά με τα καλύτερα λόγια. Αναγνωρίζει τις παθογένειες, περισσότερο όμως αναγνωρίζει την προσπάθεια που καταβάλλεται από το προσωπικό του, τον πλούτο των γνώσεων που αυτό παρέχει την υψηλή κατάρτιση και την ποιότητα των σπουδών που αυτό παρέχει. Δεν θα το άλλαζε με τίποτα μας λέει. Ενώ συγκρίνει το γεγονός ότι στο μακρύ ακαδημαϊκό του βίο, συνέπεσε ως φοιτητής με τις δυο κόρες του που ακολούθησαν τις θεωρητικές σπουδές: «Ένα βασικό για μένα ήταν ότι ήταν το Πανεπιστήμιο στο Ρέθυμνο ήταν δίπλα μου. Είναι τόσο ωραίο. Δεν χαρακτηρίζεται από τις παθογένειες τις μεγάλες που χαρακτηρίζουν τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα ευρύτερα. Να έχεις μια ωραία θάλασσα δίπλα σου και ένα βουνό και να μην εκμεταλλεύεσαι, να μην το αξιοποιήσεις και να μην πηγαίνεις; Εγώ είχα την τύχη να μου αρέσει και να έχω τη δυνατότητα να σπουδάζω.
Πέρα από τις γνώσεις, οι οποίες θα πρέπει να μην είναι στείρες βέβαια, ένα μεγάλο κέρδος ήταν οι γνωριμίες και οι φιλίες που έκανα. Με νέα παιδιά αλλά και με μεγάλους στην ηλικία και με καθηγητές και καθηγήτριες.
Στο πανεπιστήμιο Κρήτης έχουν σπουδάσει και οι δυο κόρες μου με τις οποίες ήμασταν συμφοιτητές. Εδικά με τη φιλόλογο έχω καθίσει στη κυριολεξία παρακολουθώντας από το παιδαγωγικό ένα μάθημα παιδικής ψυχολογίας. Μάλιστα, την πείραζα της έλεγα θα πάρω καλύτερο βαθμό, αλλά τελικά εκείνη δεν έδωσε το μάθημα αυτό, γιατί από λάθος γραμματειών συνέπεσε να δίνει άλλο μάθημα την ίδια ώρα και προτίμησε να δώσει το άλλο μάθημα».
Ο γιος του όπως λέει ο κ. Τζωρτζινάκης θα δώσει πανελλαδικές εξετάσεις του χρόνου. Όμως θα ακολουθήσει τη θετική κατεύθυνση. «Το ευτύχημα είναι ποτέ δεν είπα στα παιδιά μου διαβάστε. Δεν χρειάστηκε. Ίσως ήμουν ένα παράδειγμα» σχολιάζει.
Και συνεχίζει λέγοντας: «Οι σχολές που έχω αποφοιτήσει, από τόσους διαφορετικούς καθηγητές έχω διδαχτεί τόσα πράγματα. Αν κάτσω να σκεφτώ πόσες ώρες διαβάσματος, ώρες γραψίματος εργασιών και και και… αλλά όταν κάνεις κάτι με την ψυχή σου το οποίο σε ικανοποιεί και σ’ ευχαριστεί και χωρίς να προσδοκάς κάτι όπως εγώ… πιστεύω είμαι ιδιαίτερα τυχερός ως προς αυτό το σημείο». Όπως προσθέτει παρότι μεγαλύτερος από τους συμφοιτητές τους ήταν το πειραχτήρι: «Εγώ ήμουν το πειραχτήρι ανάμεσα στο λυκόπουλα. Όπως αποκαλούσα τους άλλους συμφοιτητές σε μεγάλη ηλικία. Και τους έλεγα ότι το μέλλον είναι μπροστά μας πάντα. Ένα βασικό, είναι ότι δεν είμαι αγχώδης τύπος, αυτό βοήθησε στη φοίτησή μου. Πήγαινα στις εξετάσεις χωρίς κανένα άγχος. Και συνέκρινα, αν είναι να αγχωθώ για τις εξετάσεις… τι θα συνέβαινε στη περίπτωση, που είχα να αντιμετωπίσω ένα πραγματικό περιστατικό στη πυροσβεστική. Τρέχα στο τάδε χωριό κατεβαίνει φωτιά και είναι κοντά σε δεξαμενή υγραερίου, χιλίων λίτρων. Με βοήθησε δηλαδή το ότι έζησα ένα άκρως πραγματιστικό επάγγελμα σε σχέση με τις θεωρητικές σπουδές μου. Σε επάγγελμα του πυροσβέστη, το οποίο πολύ το αποκαλούν λειτούργημα. Εγώ έχω διαφορετική άποψη, για να αποτελέσει λειτούργημα χρειάζεται διάθεση προσφοράς που πολλές φορές μόνο αυτό αρκεί. Η πυρόσβεση προβλέπει και καταστολή. Είναι επιστήμη και εκτός από τη διάθεση προσφοράς χρειάζεται να έχεις τις γνώσεις, την εκπαίδευση και να είσαι δυνατός σωματικά και ψυχικά. Είναι επάγγελμα με ιδιαίτερες απαιτήσεις».
Ο ίδιος πάντως δεν αποκλείει τη συνέχιση των ακαδημαϊκών του σπουδών: «Αυτή τη στιγμή ουδέν ανακοινώσιμο, ίσως κάνω ένα μικρό διαλειμματάκι. Άλλωστε δεν έχω χάσει και τη φοιτητική ιδιότητα, εκκρεμεί η διπλωματική μου εργασία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης», ενώ για τη επαγγελματική του αποκατάσταση λέει: «Που να αξιοποιήσω τις σπουδές μου; Κάτι συγκεκριμένο δεν έχω υπόψιν. Θα δούμε».
