Άραγε ποια να ήταν τα βαθύτερα κριτήρια του πρωθυπουργού για την ανάθεση των υπουργικών χαρτοφυλακίων; Μέχρι ν’ αρχίσουν να ξεδιπλώνονται οι επιμέρους πολιτικές και κάπως το πράγμα να δείξει, υπομονή. Προς το παρόν, σταθήκαμε τυχεροί που κάποιες σχετικές σημειώσείς του παράπεσαν στα χέρια μας, και τις παραθέτουμε:
«Στα τραίνα Σταϊκούρα, να μην ακούσουμε ξανά για στούκα και για κούρα.
Στο Άμυνας τον Δένδια, μην ξεστομίσουμε ποτέ αρχαία λέξη «δέδια».
Πολιτικής προστασίας τον Κικίλια, για να μην ζήσουμε ξανά καμιά από τα ίδια.
Και στο Ανάπτυξης τον Σκρέκα, για να θυμόμαστε τον αρχηγό, το νούμερο το δέκα.
Στο Εσωτερικών η Κεραμέως, να μην ξεμείνει τέως.
Στο Εξωτερικών Γεραπετρίτη, νά ‘ναι ασφαλής η Κρήτη.
Τον Μηταράκη στο Πολίτη, έτσι να μην ανοίγει μύτη.
Πιερακάκη στα παιδάκια, για να τα κάνει ρομποτάκια.
Για τους αγρότες Αυγενάκη (χωρίς μουστάκι και γενάκι).
Και στο Υγείας Αγαπηδάκη, για να ψοφήσουνε οι δάκοι!
Στο Εργασίας Γεωργιάδη, να λύνει και να άδει.
Τρεις υπουργοί από Ρέθυμνο, ύμνο να μη χρειάζεται και νά ΄ναι πάντα έτοιμο».
Και κλείνει τις σκέψεις του ο πρωθυπουργός καταλήγοντας: «Δεν θα με ένοιαζε ποτέ, καθένας τους πού φτάνει. Αν γίγαντες, ή νάνοι. Φτάνει που είναι χριστιανοί, και όχι μουσουλμάνοι. Αχ Μουσταφά, αχ Μουσταφά…».
*Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
