Από την Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου
Για ακόμη ένα καλοκαίρι, οι πυρκαγιές έχουν ρημάξει τη χώρα, κατακαίγοντας τα δάση και καταστρέφοντας ολόκληρες περιοχές από τη Ρόδο μέχρι την Αττική και την Αλεξανδρούπολη. Αυτή η αναμενόμενη κατάσταση δεν σηματοδότησε, ωστόσο και την ανάλογη πρόληψη για την αποφυγή της εκ μέρους του κράτους. Οι πυροσβέστες έχουν βρεθεί και πάλι εκτεθειμένοι, να δίνουν άνιση μάχη με τις φωτιές, χωρίς καμία ουσιαστική συμβολή από τους κρατικούς μηχανισμούς, που περιορίζονται σε κυνικές εντολές εκκένωσης και απόδοσης ατομικών ευθυνών, επισφραγίζοντας την ανεπάρκειά τους, μέσα από την έλλειψη μέσων, ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού πυρόσβεσης και δασοπροστασίας, τη στιγμή που ενισχύονται μόνο οι μηχανισμοί καταστολής. Στο πλευρό των πυροσβεστών στέκονται μόνο οι κάτοικοι και εθελοντές/ριες, που παλεύουν με τις φλόγες, εκκενώνουν περιοχές στήνουν αυτοοργανωμένες εστίες αλληλεγγύης ως μοναδικό ανάχωμα αντίστασης απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα που κατακρεουργεί τις ζωές μας.
Η λεηλασία του περιβάλλοντος είναι ένα ακόμη βέλος στη φαρέτρα του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος, που επιδιώκει μια οργανωμένη ολομέτωπη επίθεση σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας. Στην καταστροφή της φύσης, οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματίες που τις περιβάλλουν βλέπουν «ευκαιρίες για ανάπτυξη», η οποία συντελείται μέσω της βιομηχανοποίησης, της περαιτέρω εμπορευματοποίησης βασικών αναγκών και ενέργειας, του σχεδιασμού για αιολικές ενεργειακές μονάδες, τις εξορύξεις, τη φραγμάτωση ποταμιών κ.ά, που βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια με τη σκληρή επέλαση ενάντια στους καταπιεσμένους ανθρώπους αυτού του κόσμου και στην απαξίωση των ζωών μας. Βιώνουμε τις συνέπειες ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στο πλαίσιο ενός κράτους που μειώνει στο ελάχιστο τις δημόσιες δομές και την πρόνοια, αφήνοντας το ιδιωτικό κεφάλαιο ελεύθερο να «επενδύσει» καταστρέφοντας τον τόπο από την πρώτη παραλία μέχρι το τελευταίο παρθένο βουνό, αποδεικνύοντας καθημερινά ότι αδιαφορεί για τους νεκρούς, είτε αυτοί προέρχονται από τις φλόγες είτε από τις υγειονομικές ελλείψεις, καταστέλλοντας τις διεκδικήσεις των εργαζομένων των αντίστοιχων δομών.
«Και ακόμα και εμάς τους κακότυχους, υπάρχουν άλλοι που καλότυχους μας λένε». Μπ. Μπρεχτ, Τα πατώματα.
Σε έναν κόσμο ανισοτήτων και αντικρουόμενων συμφερόντων, οι συνέπειες από την εμφάνιση μιας πυρκαγιάς δεν είναι ίδιες για όλους. Η καταστροφή τεράστιας έκτασης δασικών περιοχών και της βιοποικιλότητάς τους στον Έβρο, η απώλεια των σπιτιών τόσων ανθρώπων, ο ξεριζωμός τους, οι εκκενώσεις νοσοκομείων και πάνω απ’ όλα οι νεκροί άνθρωποι που πλήρωσαν το τίμημα του κέρδους των αφεντικών, οδηγούν εύλογα στη διαπίστωση ότι όλοι/ες είμαστε αναλώσιμοι/ες.
Ωστόσο και αυτή η συνθήκη βρίσκεται σε απόλυτη συνέπεια με τις κυρίαρχες κοινωνικές ανισότητες που προτάσσουν την εξαίρεση και τη βαρβαρότητα στις πιο καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες: κατατρεγμένοι/ες μετανάστες/τριες που κρύβονται στα δάση για να σωθούν από την βίαιη και απάνθρωπη κρατική πολιτική των push backs, βρήκαν φρικτό θάνατο στις φωτιές. Ένα (ακρο)δεξιό κομμάτι κόσμου, αντί να στραφεί απέναντι στους ιθύνοντες για τους θανάτους στοχοποίησε τα ίδια τα θύματα. Εδώ και μέρες παρακολουθούμε μια απροκάλυπτα ρατσιστική και φασιστική ρητορική που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο και προέρχεται τόσο από τους επίσημους φορείς (το υπουργείο Ασύλου και μετανάστευσης δήλωσε ότι «αυτές είναι οι συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης») όσο κι από δημοσιογράφους και πολιτικούς που δεν μιλάνε για ανθρώπινες απώλειες, εκμηδενίζοντας την αξία τους σαν ζωές ανάξιες να βιωθούν, όπως συνέβη και με το ναυάγιο στα ανοικτά της Πύλου, όπου βρήκαν τον θάνατο εκατοντάδες μετανάστες.
Ως απότοκο της κυρίαρχης φασιστικής ρητορικής ξεχύνεται κύμα μίσους ενάντια στους μετανάστες που έχει οδηγήσει σε ανθρωποκυνηγητό και ομηρίες στα σύνορα του Έβρου από παραστρατιωτικές ομάδες νεοναζί που καλούν δημόσια σε πρωτοφανή φασιστικά πογκρόμ, με την ανοχή μερίδας της κοινωνίας, που, με το πρόσχημα ότι έχουν κάποιο συμφέρον οι μετανάστες να βάλουν τις φωτιές και να καίγονται μαζί τους, βρίσκει στο πρόσωπο των μεταναστών τον αποδιοπομπαίο τράγο για όσα θα έπρεπε να αγωνίζεται η ίδια να διασφαλίσει.
Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι οι φασίστες αποτελούν τον βραχίονα της κρατικής πολιτικής, που οπλίζεται, εκτρέφεται και απορρέει από αυτήν, προασπίζοντας και ενσαρκώνοντας τα συμφέροντά της. Από τη μεριά μας, δεσμευόμαστε ότι θα σταθούμε αντάξια μπροστά στην ιστορία και θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης και της διεκδίκησης.
Απέναντι στον φασιστικό οχετό πρέπει να ορθώσουμε αντιφασιστικά οδοφράγματα παντού και να σταθούμε στο πλευρό των καταπιεσμένων και ο ένας δίπλα στην άλλη.
Αύγουστος 2023
