Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου θα δικαστούν στο Ρέθυμνο οι δράστες της επίθεσης εναντίον τεσσάρων γυναικών που συμμετείχαν σε πορεία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες. Το περιστατικό σημειώθηκε τον Μάρτιο του 2020, σε κεντρικό σημείο της πόλης του Ρεθύμνου όταν οι τέσσερις γυναίκες περικυκλώθηκαν από ομάδα ανδρών με καλυμμένα χαρακτηριστικά, οι οποίοι τις εξύβρισαν χυδαία, τους έσπασαν τα πλακάτ και τις έσπρωξαν.
Οι γυναίκες – θύματα,με το παρακάτω κείμενο τους με τίτλο «Δεν είμαστε η ντροπή της χώρας», ενημερώνουν για την ημερομηνία δίκης των δραστών κάνοντας λόγο για ομάδα ακροδεξιών:
«Είμαστε οι Ε. Α., Η. Γ., Ε. Π., Ο. Σ. και στις 15 Δεκεμβρίου 2022 καλούμαστε για τρίτη φορά να παραστούμε στα δικαστήρια Ρεθύμνης προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση της σεξιστικής – ρατσιστικής επίθεσης που δεχτήκαμε στο κέντρο του Ρεθύμνου τον Μάρτιο του 2020 από ομάδα ακροδεξιών ανδρών.
Ύστερα από δυόμισι χρόνια και δύο αναβολές και με τη δίκη να πλησιάζει ξανά, το στρες που μας δημιουργείται είναι εξαιρετικά έντονο. Δυστυχώς, το σύστημα των αναβολών στα ελληνικά δικαστήρια μας επιβάλλει όχι μόνο να βάζουμε κάθε φορά σε παύση το πρόγραμμα μας, την εργασία μας και τις ζωές μας αλλά κυρίως μας εξαναγκάζει να βιώνουμε ξανά και ξανά το τραυματικό αυτό βίωμα της επίθεσης. Η Ελλάδα, άλλωστε, είναι από τις πρώτες χώρες στη μαύρη λίστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όσον αφορά τις καθυστερήσεις έκδοσης δικαστικών αποφάσεων, δηλαδή για υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης με τα επιβαλλόμενα πρόστιμα σε βάρος του Ελληνικού δημοσίου να μην είναι ευκαταφρόνητου ύψους.
Πέρα όμως από το ψυχολογικό κομμάτι, οι οικονομικές επιβαρύνσεις των θυμάτων σε μία δίκη είναι εξίσου σημαντικές. Από την πλευρά μας, καλούμαστε να επωμιστούμε τα έξοδα μετακινήσεων και όλα τα οικονομικά βάρη που επιφέρει κάθε αναβολή της δίκης ζητώντας απλά και μόνο το αυτονόητο, να δικαιωθούμε για την παράλογη και άνανδρη επίθεση που δεχτήκαμε δυόμισι χρόνια πριν.
Πώς λοιπόν να διεκδικήσεις το δίκιο σου όντας ένα χαμηλόμισθο άτομο; Και πώς το εκάστοτε θύμα θα αποφασίσει να καταφύγει στο ελληνικό σύστημα δικαιοσύνης όταν αυτό είναι από κάθε άποψη αποτρεπτικό; Συνεπώς, ας αναρωτηθούμε ποιους τελικά εξυπηρετεί η δικαιοσύνη; Έχουμε όλες και όλοι ίσα δικαιώματα μπροστά στον νόμο;
Ως μόνη εναλλακτική εντοπίζουμε και επιλέγουμε εκείνη της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης, μη μένοντας καμία και κανένας μόνη / ος στα χέρια του κράτους.
Και κάπως έτσι, την ίδια στιγμή που το σύστημα αποτρέπει τα θύματα να καταγγείλουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους, οι εκάστοτε θύτες παραμένουν ατιμώρητοι με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται αυτός ο κύκλος βίας. Όσον αφορά το Ρέθυμνο, η ρατσιστική επίθεση εναντίον αλλοδαπού μαθητή στο ΕΠΑΛ Ρεθύμνου είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα των επαναλαμβανόμενων πράξεων φασιστικής βίας που εξακολουθεί να υπάρχει στην πόλη μας αποδεικνύοντας περίτρανα ότι όσο τέτοιες συμπεριφορές δεν τιμωρούνται αυτός ο κύκλος δεν θα τελειώσει ποτέ.
Ζητάμε επιτέλους την απονομή δικαιοσύνης θεωρώντας επιτακτική ανάγκη την τέλεση της δίκης ώστε να αποτελέσει το παράδειγμα τερματισμού της ασύδοτης βίας. Δεν κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Επιμένουμε, δε σωπαίνουμε».
