Επιμύθιο
Τίτλος του μύθου:
Πασάς έγινες .
άνθρωπος όμως;
Και το επιμύθιο:
Πασάς έγινες .
άνθρωπος
όχι!
Υπερόπτης
Ξεκαβαλίκεψε πια το καλάμι σου.
Κατέβασε το σηκωμένο φρύδι σου.
Χαμήλωσε την ψηλωμένη μύτη σου.
Σβήσε στο βλέμμα σου την οίηση και
το μειδίαμα υπεροχής στα χείλη σου.
Μάζεψε τον τεντωμένο δείκτη σου.
Ξεφούσκωσε το θώρακά σου
και κόψε πια τις πόζες περισπούδαστου.
Σπάσε το δό-λι-ο καθρέφτη σου, που δείχνει
το ανεστραμμένο σου είδωλο ως κανονικό.
Πάψε να θεωρείς κουσούρι τη σεμνότητα
και να ’σαι στα δυσάρεστα «βαρήκοος»,
αλλά ευήκοος σ’ όλες τις κολακίες…
Κοντοσιμώνει, υπερόπτη, η στιγμή
που απ’ το βάθρο σου θα πέσεις!
-Όλα έχουν κάποτ’ ένα τέλος-
Πρόσεξε πώς θα γειωθείς,
γιατί χωρίς υπό-βαθρο,
στο βάραθρο μπορεί
να βυθιστείς!
Νάρκισσος
Θεσπέσιε Νάρκισσε,
ως πότε πια θα καθρεφτίζεσαι
και μέχρι νάρκης θ’ αυτοθαυμάζεσαι
πάνω απ’ τους υδάτινους καθρέφτες,
– θρέφτες της ματαιοδοξίας σου –
αδιαφορώντας για τη νύμφη Ηχώ
που καίγεται απ’ τη γοητεία σου
και χώνεται απογοητευμένη
στα βάθη των δασών;
* * *
Αν δεν σ’ αρέσει
η ξενόφωνη Ηχώ,
το πρόσωπό σου ύψωσε
και σ’ άλλα μάτια απόλαυσε
της ομορφιάς σου την ανταύγεια.
Ως πότε θα φιλάς το υγρό σου είδωλο,
που μόλις το αγγίζεις, αυτό διαλύεται;
Ξεκόλλησε από την αυταρέσκειά σου
πριν σε ρουφήξει στα κατάβαθά της!
Σταμάτα να βιώνεις πια αυτιστικά
τον ανεκπλήρωτο σου αυτοέρωτα,
πριν το πληρώσεις με αυτοχειρία!
Πάψε να βλέπεις, επιτέλους,
το Εγώ σου κι όχι το Εμείς
ως Κοσμοκέντρο!
Η ολοκλήρωση του Εγώ
περνά παντού και πάντα
μέσ’ από το Εμείς!
Στρουθοκαμηλισμός
Αδυνατώντας να αποδεχτείς
τη νέα πια πραγματικότητα
βύθισες το κεφάλι σου στην άμμο.
Και άμα το ’βγαλες, θεώρησες
πως ήταν πια πολύ αργά
για να τ’ αφήσεις
εκτός άμμου!
