Εντυπωσίασε το τραγούδι του Γιώργη Κιαγιά που ερμήνευσε ο «Φλασκής»
Να βρεθείς στα Λιβάδια δεν είναι επίσκεψη. Είναι προσκύνημα στη λεβεντιά, στην ιστορία, στις παραδόσεις.
Όπου κι αν σταθείς στο φιλόξενο χωριό, που σε κερνούν άγνωστοι τον καφέ σου χωρίς να σου ζητήσουν γνώρα, θαρρείς πως θα ξεπροβάλλουν από κάποια γωνιά μορφές που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία, να οδηγούν το ασκέρι τους στο πεδίο της τιμής. Είτα Αρκάδι ήταν αυτό ήταν, εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες του αιώνα που πέρασε.
Η επίσκεψή μας στα Λιβάδια το πρωί της Κυριακής είχε σκοπό να παρακολουθήσουμε την εκδήλωση τιμής σε τρεις άντρες που τίμησαν τον τόπο τους και την πατρίδα τους ευρύτερα.
Ήταν εκδήλωση τιμής για τον Γεώργιο Κ. Βάμβουκα (Κριάρη), τον Γεώργιο Δ. Βάμβουκα (Τσιρμιρή) και τον Αναστάσιο Γ. Βάμβουκα τον αεροπόρο που σκοτώθηκε στην Κορέα.
Οι τόσο δραστήριοι εκπρόσωποι του χωριού, στη διοίκηση και στον πολιτισμό είχαν οργανώσει εξαιρετικά την εκδήλωση που είχε μοιραστεί σε τρία σημεία.
Έγινε πρώτα εκκλησιασμός και στη συνέχεια επιμνημόσυνη δέηση στο παρακείμενο μνημείο των ηρώων, με τα παιδιά που κρατούσαν την τεραστίων διαστάσεων ελληνική σημαία να δίνουν ένα επιβλητικό τόνο στην εκδήλωση. Ατμόσφαιρα εθνικής ανάτασης δημιουργούσαν άγημα στρατού και η μπάντα της Δημοτικής φιλαρμονικής Ρεθύμνου. Η κεντρική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον χώρο που είχε τοποθετηθεί η γλυπτική σύνθεση που αναδείκνυε και η προσεγμένη αισθητικά ανάρτηση φωτογραφιών των τιμωμένων.
Μετά τον χαιρετισμό από τους οικοδεσπότες του τοπικού διαμερίσματος και του πολιτιστικού συλλόγου και άλλων αρχών, κλήθηκε να απευθύνει χαιρετισμό ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης, που τιμούσε με την παρουσία του την εκδήλωση και τον είχε υποδεχθεί ο Διοικητής 5ης Α/Μ Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Νικόλαος Κωστάκης. Κι είπε μεταξύ άλλων ο κ. υφυπουργός: «Είναι ιδιαίτερη χαρά να βρίσκομαι για ακόμα μία φορά εδώ, στα Λιβάδια Μυλοποτάμου, ένα χωριό με ηχηρή παρουσία στους αγώνες της Κρήτης μας. Ένα χωριό με ηρωικούς κατοίκους, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς. Και η χαρά γίνεται συγκίνηση και υπερηφάνεια, αφού καλούμαστε να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων της οικογένειας Βάμβουκα. Αξιωματικών με ήθος, με φρόνημα και γενναιότητα που πρωταγωνίστησαν στην Ιστορία του τόπου μας και με δέος προφέρουμε τα ονόματά τους: Σμηναγός Αναστάσιος «Τάσος» Βάμβουκας, έπεσε στην Κορέα στις 26 Μαΐου 1951, Γεώργιος Βάμβουκας του Κωνσταντίνου, ο θρυλικός «Κριάρης», Στρατηγός του Ελληνικού Στρατού και Γεώργιος Βάμβουκας του Δημητρίου ή «Τσιρμιρής», Στρατηγός της Ελληνικής Χωροφυλακής.
Η σημερινή, λοιπόν, τελετή δεν είναι απλώς μια τελετή μνήμης. Είναι μια πράξη αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης σε αυτούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπεράσπιση της πατρίδας μας και των ιδανικών της ελευθερίας και της δημοκρατίας».
Και αφού ο κ. Κεφαλογιάννης σκιαγράφησε την προσωπικότητα των τιμωμένων κατέληξε: «Η προτομή, λοιπόν, αυτή, τα αποκαλυπτήρια της οποίας έχω την τιμή να κάνω σήμερα, δεν είναι ένα απλό μνημείο. Είναι μια υπενθύμιση για όλους μας και για τις μελλοντικές γενιές, ότι η ελευθερία και η ασφάλεια που απολαμβάνουμε σήμερα οφείλονται σε ανθρώπους σαν τον Σμηναγό Βάμβουκα, τον Στρατηγό Κριάρη και τον Στρατηγό Τσιρμιρή. Είναι όλοι τους ένας φάρος, που μας θυμίζει διαρκώς την αξία της θυσίας και το χρέος μας να υπερασπιζόμαστε τα ιδανικά της πατρίδας μας. Από το παράδειγμά τους, από τους αγώνες τους, αντλούν δύναμη αυτοί που σήμερα δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους σε γη, θάλασσα και αέρα, προασπίζοντας τα εθνικά ιδεώδη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ως Ένοπλες Δυνάμεις και ως πολίτες, έχουμε την ευθύνη να διατηρήσουμε και να υπερασπιστούμε τα ιδανικά και τις αξίες για τις οποίες πολέμησαν και θυσιάστηκαν οι ήρωές μας. Ας δεσμευτούμε σήμερα ότι θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με την ίδια αφοσίωση και το ίδιο θάρρος που χαρακτήριζαν αυτούς τους ήρωες. Ας τους θυμόμαστε πάντα ως ένα λαμπρό παράδειγμα ανδρείας και αρετής και ας εμπνεόμαστε από την κληρονομιά τους ώστε να επιτύχουμε ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον για την πατρίδα μας.
«Αιωνία τους η μνήμη»
Στον δικό του χαιρετισμό ο περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης τόνισε μεταξύ άλλων: «Ο Μυλοπόταμος και τα Λιβάδια κατέθεσαν χωρίς φειδώ θυσία αίματος στους αγώνες του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία». Ενδιαφέρουσα ήταν η ομιλία και του εγγονού του τιμώμενου Γεωργίου Δ. Βάμβουκα (Τσιρμιρή), του κ. Τάσου Βάμβουκα, πρώην δημάρχου Χανίων που ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Από αυτό το βήμα που ευγενικά μου προσφέρατε, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά όλους τους Λιβαδιώτες και Μυλοποταμίτες, τον νυν και τον τέως δήμαρχο Μυλοποτάμου και όλο το Δημοτικό Συμβούλιο, τον πολιτιστικό σύλλογο Λιβαδίων, την Περιφέρεια Κρήτης και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τον κεντρικό ομιλητή Βασίλη Αποστολάκη και την ακούραστη δημοσιογράφο Εύα Λαδιά, για την μεγάλη τιμή προς την οικογένειά μας, καθώς μια πρωτοβουλία που είχε από χρόνια ωριμάσει, έφτασε η ώρα να πραγματοποιηθεί με το εξαίρετο μνημείο που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Μανώλης Αγγελιδάκης.
Οι πρώτες πληροφορίες για την οικογένεια Βάμβουκα ανάγονται στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, καθώς αναφέρεται ότι στο χωριό Βενί Μυλοποτάμου, η οικογένεια Βάμβουκα, που ήταν η αρχαιότερη, ήλθε το 961 μ.Χ από την Κωνσταντινούπολη, μαζί με τα στρατεύματα του Νικηφόρου Φωκά.
Το αρχικό πραγματικό όνομα των προπατόρων μου ήταν Ψαρομήλλιγγος. Ήσαν γενναίοι πολεμιστές και μάλιστα, επειδή πολεμούσαν γενναία με τους συντοπίτες τους, ο αυτοκράτορας είχε δώσει εντολή ενδογαμίας, για να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ράτσας από γάμους με τους κατοίκους άλλων περιοχών. Το όνομα Ψαρομίλληγγος άλλαξε κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας εξ αιτίας ενός γεγονότος που μας έχει μεταφερθεί από προφορική παράδοση, και σχετίζεται με τον απαγχονισμό του γενναίου επαναστάτη προγόνου της οικογένειας Ιωάννη Ψαρομηλλίγγου, τον οποίο οι Ενετοί κρέμασαν σε πλάτανο και αφού έθεσαν στο στόμα του κόπρο αιγών, απέκοψαν την κεφαλή του.
Υπάρχουν πολλές ιστορικές αναφορές για την συμμετοχή της οικογένειας Βάμβουκα στους αγώνες για την απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκοκρατία, καθώς και σε όλους τους αγώνες του έθνους, με αποκορύφωμα αυτούς της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, όπου είχαν σημαντική συμβολή τα δύο τιμώμενα εξαδέλφια, Γεώργιος Δ. Βάμβουκας και Γεώργιος Κ. Βάμβουκας, καθώς και στην Μικρασιατική εκστρατεία, με ιστορικά καταγεγραμμένη την λαμπρή δράση τους. Και βέβαια μαζί με τα ηρωικά χωριά του Μυλοποτάμου κατά τη Γερμανική κατοχή, ανέπτυξαν εξαίρετη και πολυσχιδή αντιστασιακή δράση καταγεγραμμένη σε ιστορικά κείμενα.
Με ευλάβεια και σεβασμό υποκλίνομαι στην ιερή μνήμη των τιμώμενων προγόνων μου καθώς και στη μνήμη όλων των αγωνιστών του αδούλωτου Μυλοποτάμου, που στο διάβα του χρόνου συνέβαλαν στην απελευθέρωση της πατρίδας μας και της Κρήτης από κάθε είδους κατακτητές κατά τη νεότερη ιστορία της».
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ανώτερος Αξιωματικός ΕΛΑΣ εα κ. Βασίλης Αποστολάκης που με περισσή ρητορική δεινότητα ανέπτυξε το τρίπτυχο του βίου και της πολιτείας των τιμωμένων λέγοντας μεταξύ άλλων: «Σκιές, κι αν πλανάστε, σ΄ άλλη ζωή, λείψανα, κι αν κοιμάστε, Σας λειτουργώ στη δόξα μου, μακαρισμένοι να’ στε».
Τα λόγια αυτά του ποιητή αφιερώνονται ευλαβικά, σε όλους εκείνους που πρόσφεραν την ψυχή τους στην Πατρίδα και ειδικότερα σε (3) επιφανή στελέχη της μεγάλης, άξιας και τιμημένης Οικογένειας Βάμβουκα του Ιστορικού Χωριού Λιβάδια, που μας υποδέχεται, σήμερα, αρχοντικά, φιλόξενα και καλωσυνάτα.
Αναφέρομαι: στον Σμηναγό Αναστάσιο Γεωργίου και Δέσποινας Βάμβουκα, πού ’επεσε στη μακρινή Κορέα, 26 Μαΐου 1951, υπακούοντας στη φωνή της συνειδήσεώς του και του καθήκοντος προς την Πατρίδα, στον Πατέρα του Γεώργιο Δημητρίου – Ζαφειρώς Βάμβουκα, ή «Τσιρμιρή» Στρατηγό της Ελληνικής Χωροφυλακής και στον Στρατηγό του Στρατού, θείο του ηρωικού πιλότου και πρωτοξάδερφο του πατέρα του, Γεώργιο Κωνσταντίνου – Παρασκευής Βάμβουκα, ή «Κριάρη», που έδρασαν οι δύο Στρατηγοί, ηρωικά, κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων και πρόσφεραν πολλά στον τόπο.
Ας δούμε, επιγραμματικά, τα βιογραφικά των τιμωμένων Αξιωματικών.
Αναστάσιος Βάμβουκας Σμηναγός
Ο Αναστάσιος Γεωργίου – Δέσποινας Βάμβουκας γεννήθηκε, στην Αθήνα, το 1923 και γράφτηκε στα Μητρώα Αρρένων του δήμου Χανίων, το 1937.
Κατατάσσεται στη Σχολή Αεροπορίας, 2 Ιουνίου 1945 και ονομάζεται Ανθυποσμηναγός 13 Μαΐου 1948.
Τοποθετείται στην Αεροπορική βάση, Σέδες (Θέρμη Θεσσαλονίκης) και αποστέλλεται στο Αεροδρόμιο Κοζάνης, από όπου παίρνει μέρος σε 150 αποστολές.
Μάιος 1949. Βαλλόμενος από αντιαεροπορικά πυρά, εκτελεί αναγκαστική προσγείωση, στο Σαραντάπορο, τραυματίζεται, σοβαρά, και νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο της Αεροπορίας, επί 40 ημέρες.
Μετά την περιπέτεια αυτή, η τιμητική αποστρατεία και η μετάπτωση, σε κατάσταση πολεμικής διαθεσιμότητας, είναι επακόλουθη. Όμως, ο ηρωικός Αεροπόρος και γνήσιος Έλληνας, γαλουχημένος, από την τροφό Οικογένειά του, με αρχές και αξίες, που παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο, ζητά να παραμείνει στην ενεργό Υπηρεσία, με την ειδικότητα του Ιπταμένου. Η Πολιτεία ικανοποιεί το αίτημά του.
25 Μαΐου 1951. Προάγεται στο βαθμό του Υποσμηναγού.
26 Μαΐου 1951. Την επαύριον της προαγωγής του, απογειώνεται, με αεροσκάφος τύπου ΝΤΑΚΟΤΑ, ως Κυβερνήτης από το Ταεγκού, προς το Κίμπο, κοντά στη Σεούλ, πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, για εκτέλεση πολεμικής αποστολής, με συγκυβερνήτη τον Έφεδρο Ανθυποσμηναγό Νικόλα Μάμαλη και Μηχανικό τον Αρχισμηνία Ανδρέα Αρτσίτα, όπου, λόγω σφοδρής κακοκαιρίας, πέφτει κοντά στο Ταεζόν και όλο το πλήρωμα περνά στην αθανασία.
Γεώργιος Βάμβουκας «Τσιρμιρής»
Ο Γεώργιος Δημητρίου- Ζαφειρώς Βάμβουκας, με το προσωνύμιο «Τσιρμιρής», πατέρας του Ηρωικού πιλότου γεννήθηκε το 1892, εδώ στα Λιβάδια. Η Κρήτη ακόμη Τουρκοκρατούμενη.
Με την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου, τον Οκτώβριο 1912, αποσπάται από τη Χωροφυλακή στο Στρατό Ξηράς, επειδή αναγνωρίζονται οι πολεμικές του ικανότητες. Γενναίος, και πάντα στην πρώτη γραμμή, παίρνει μέρος σε όλες τις Μάχες, από το Σαραντάπορο, μέχρι τη Θεσσαλονίκη, όπου αξιώνεται και εκείνος να εισέλθει απελευθερωτής. Λάτρης και αφοσιωμένος φίλος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, του δημιουργού της Μεγάλης Ελλάδος,της Ελλάδος των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.
Αύγουστος 1916. Συμμετέχει στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, όπου θριαμβεύει η Κρητική Χωροφυλακή, με πρωτοστάτη το γενναίο Ρεθύμνιο Ανθυπομοίραρχο Μάνο Τσάκωνα, Διοικητή Λόχου 300 επίλεκτων Χωροφυλάκων.
Μάιος 1919. Συμμετέχει, ως Ανθυπομοίραρχος στο Τάγμα Χωροφυλακής, που μεταβαίνει στη Σμύρνη, για την παγίωση της τάξης και της ασφάλειας στην περιοχή. Διοικητής στο Δερμιτζίκι αναπτύσσει εθνική και πολεμική δράση και κοσμείται με περγαμηνές δόξας και τιμής. Κάθε αποστολή, για την επιβολή της τάξης, άκρως επικίνδυνη. Οι αιμοσταγείς «Τσέτες», διοικούμενοι, από Αξιωματικούς του Τουρκικού Στρατού, ξεχωρίζουν για την αγριότητα τους, διαπράττοντας ειδεχθή εγκλήματα, σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.
Με τη Χωροφυλακή έχουν ανοίξει ένα φοβερό «κλεφτοπόλεμο», η οποία Χωροφυλακή υπερασπίζεται, μέχρι θανάτου, τα ιερά και τα όσια της Φυλής και δίνει ανάσα ανακούφισης στο Χριστιανικό πληθυσμό.
Κι έρχεται ο μοιραίος Αύγουστος του 1922. Άφρονες ζηλεύουν τη δόξα του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου και οδηγούν τη Χώρα, στην καταστροφή.
Κι εδώ ο γενναίος Αξιωματικός Γεώργιος Βάμβουκας διακρίνεται, όταν οχυρώνεται στη Νότια πλευρά της Ερυθραίας, επικεφαλής 700 Χωροφυλάκων και αντιμετωπίζει τις λυσσαλέες επιθέσεις των Τούρκων.
Με οπλιταγωγό και με την προστασία του θωρηκτού «ΛΗΜΝΟΣ» περνά, με τους άνδρες του, στη Χίο.
- Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου επανέρχεται στο Σώμα.
Και στη Μάχη της Κρήτης, Μάιος 1941 και στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 ο «Τσιρμιρής» δραστηριοποιείται και διακρίνεται, ως επικεφαλής ομάδας ανταρτών, αλλά και στέλεχος της Συμμαχικής αντικατασκοπίας στην περιοχή του Ψηλορείτη.
Γεώργιος Βάμβουκας «Κριάρης»
Ο Γεώργιος Κωνσταντίνου – Παρασκευής Βάμβουκας, με το προσωνύμιο «Κριάρης» γεννήθηκε το 1888, εδώ στα Λιβάδια. Η Τουρκοκρατία επηρεάζει την παιδική του ψυχή. Ανατρέφεται, με τις ιστορίες των προγόνων του, για τις επαναστάσεις εναντίον των Τούρκων.
Το προσωνύμιο «Κριάρης» υποδηλώνει το σθένος, την αποφασιστικότητα και το θάρρος του να επιτίθεται, με ορμή, σαν κριάρι, στο τείχος του Εχθρού. Και πράγματι υπήρξε ατρόμητος αγωνιστής του Ελληνικού Στρατού, όπου πολέμησε, για τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας.
Κατατάσσεται στον Ελληνικό Στρατό, στον ένδοξο και φιλόχριστο Στρατό μας, από τις τάξεις του οποίου επιθυμεί, να υπηρετήσει την Πατρίδα και να προσφέρει την ψυχή του, για την απελευθέρωση των σκλαβωμένων αδερφών.
Συμμετέχει στους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913.
Έχει δραστήρια συμμετοχή στη Μικρασιατική εκστρατεία 1919-1922.
Ο «Κριάρης» επιστήθιος φίλος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, ως επίσης και του άξιου Γιου του Σοφοκλή, εμπλέκεται στο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935.
Αποτάσσεται και φυλακίζεται, για ένα χρόνο, στο Καλάμι Χανίων, φυλακές, με την παλιά ονομασία Ιτζεδίν. Τον Μάιο του 1941, πριν την εισβολή των Γερμανών στην Κρήτη, επανέρχεται, από την Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού, ως Ταγματάρχης.
Και κατά τη Μάχη της Κρήτης και κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής κατοχής, πολέμησε, με απαράμιλλη γενναιότητα τον κατακτητή.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ως Ταξίαρχος Πεζικού, διατελεί, για περίπου τρία χρόνια, Στρατιωτικός Διοικητής Κρήτης, όπου και αποστρατεύεται, το 1949 με τον βαθμό του Υποστρατήγου.
«Σεβασμιώτατε, Σεβάσμιοι Πατέρες, κύριε υπουργέ, κύριε βουλευτά, εντιμότατοι άρχοντες της πολιτείας, άξια στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, Ευλαβείς προσκυνητές,
Αποτελεί πανάρχαια Ελληνική Παράδοση, η απόδοση τιμών στους Νεκρούς και μάλιστα στους πεσόντες, που ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της Πατρίδας.
«Τω Πατρίω Νόμω χρώμενοι», γράφει ο Θουκιδίδης, «δημοσίας ταφάς εποιήσαντο Οι Αθηναίοι», για τους πεσόντες, κατά το πρώτο έτος, του Πελοποννησιακού πολέμου, οπότε και εξεφώνησε ο Περικλής «έπαινον τον πρέποντα δι’ αυτούς», τον περίφημο επιτάφιόν του.
Αυτή την πατρογονική συνήθεια ακολούθησε η αξιοσέβαστη Οικογένεια Βάμβουκα και της αξίζουν εύσημα και έπαινοι, όπου η ευγνωμοσύνη των φιλότιμων μελών της έστησε την περικαλλή προτομή του Ήρωα Σμηναγού Αναστασίου Βάμβουκα και ετέλεσε Μνημόσυνο, σε κείνον, στον πατέρα του Γεώργιο Δημητρίου Βάμβουκα «Τσιρμιρή» και στον Θείο του Γεώργιο Κωνσταντίνου Βάμβουκα «Κριάρη» τους τιμημένους Στρατηγούς, «για να νικάται η λησμονιά, που άθελα φέρνει ο χρόνος».
Μετά την κατάθεση στεφάνων, την τήρηση ενός λεπτού σιγής και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου ακολούθησε το ποίημα που έγραψε ο ταλαντούχος ποιητής και πρόεδρος του Δ.Σ δήμου Μυλοποτάμου κ. Γιώργος Κιαγιάς που ερμήνευσε ιδανικά το Συγκρότημα του Γεωργίου Βάμβουκα (Φλασκή). Και το κλείσιμο έγινε με παραδοσιακούς χορούς από τον ιστορικό Λαογραφικό Όμιλο «Λάζαρος και Μανόλης Χνάρης».
Η αβραμιαία φιλοξενία που προσφέρθηκε στους εκατοντάδες παρευρισκομένους ακολούθησε τα πρότυπα που έκαναν τα Λιβάδια ονομαστά μαζί με τη δράση των ηρώων τους.
Η εκδήλωση που άφησε άριστες εντυπώσεις οργανώθηκε με τη στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης του δήμου Μυλοποτάμου, της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδίων και του Πολιτιστικού Συλλόγου απανταχού Λιβαδιωτών ο «Τίμιος Σταυρός».
Η πλειάδα των αρχών που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση δεν μπορεί δυστυχώς να απεικονιστεί στο σύνολό της ονομαστικά στον χώρο που διαθέτουμε. Περιοριζόμαστε υποχρεωτικά στην αναφορά του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Γιάννη Κεφαλογιάννη, του βουλευτή κ. Μανόλη Χνάρη, του περιφερειάρχη Κρήτης κ. Σταύρου Αρναουτάκη, της αντιπεριφερειάρχη κας Μαρίας Λιονή, του αντιπεριφερειάρχη επιχειρηματικότητας Μιχάλη Βάμβουκα , του εντεταλμένου Περιφερειακού Συμβούλου Μιχάλη Σαρρή, των δημάρχων Ανωγείων κ. Σωκράτη Κεφαλογιάννη, Αγίου Βασιλείου κ. Γιάννη Ταταράκη, Μυλοποτάμου κ. Γιώργη Κλάδου (Βιτζιλα) και εκπροσώπων πολιτικών, στρατιωτικών και πολιτιστικών αρχών από όλη την Κρήτη.
