Ο κ. Γιάννης Γενεράλης ως προσωπικότητα ήθους, αγωνιστικότητας εργατικότητας, δημιουργικότητας κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης σκιαγραφήθηκε με τα καλλίτερα χρώματα με έντονο, παραστατικό αιχμηρό αλλά και αληθή λόγο από τον συνοδοιπόρο φίλο του από τα παιδικά τους χρόνια πρόεδρο της ΒΑΡΜΙΝ ΑΕΒΕ κ. Πέτρο Νικολακάκη σε μια μαραθώνια και αποκαλυπτική συνέντευξη που συγκλόνισε την τοπική κοινωνία αλλά και το Πανελλήνιο στον Ραδιοφωνικό Σταθμό 9,80 του κ. Σταύρου Ρακιντζή με στόχο και σκοπό να στηρίξει την πρότυπη αυτή μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων στο Γερακάρι Agkali Homes και τον ιδρυτή της Γιάννη Γενεράλη από την αμφισβήτηση Κρατικών Υπηρεσιών για την επάρκεια βοηθητικού προσωπικού κάλυψης αναγκών της Μονάδας υπονοώντας ότι είναι τάχα υποστελεχωμένη. Αμφισβητώντας ευθέως την επάρκεια της σε νοσηλευτικό προσωπικό μόνο και μόνο επειδή κατά την εκδοχή της υπαλλήλου της υπηρεσίας ελέγχου κάποιες εργαζόμενες νοσηλεύτριες με υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και γνώσεις δεν αναγνωρίζονται….
Οι εργαζόμενες αυτές οι οποίες έχουν καταγωγή από τις μακρινές Φιλιππίνες ήλθαν εδώ ως νοσηλεύτριες με τα ανάλογα πτυχία και προϋπηρεσία.
Τις έφερε με όλες τις νόμιμες διαδικασίες ο κ. Γιάννης Γενεράλης και τις πληρώνει ο ίδιος.
Όχι το κράτος!
Όμως το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει αυτές ως νόμιμο εργατοϋπαλληλικό προσωπικό της Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων στο Γερακάρι Agkali Homes με αποτέλεσμα η αρμόδια υπάλληλος να εξάγει το λανθασμένο συμπέρασμα – αποτέλεσμα της δήθεν υποστελέχωσης της Μονάδος με άμεσο κίνδυνο και ορατή απειλή το κλείσιμο της μονάδας πριν από το τυφλό και κουφό κράτος από τον ίδιο τον ιδρυτή της κ. Γιάννη Γενεράλη ο οποίος θίγεται προσωπικά από αυτή την ανάλγητη συμπεριφορά τού κράτους το οποίον σημειωτέον ουδεμία συμμετοχή είχε στην ίδρυση αλλά και στην μέχρι σήμερα λειτουργία της μονάδος!
Και η οποία σημειωτέον:
Ούτε με κρατικά κονδύλια έγινε!
Ούτε με Ευρωπαϊκά κονδύλια κατασκευάστηκε.
Ούτε και με πλάγιες επιδοτήσεις χρηματοδοτήθηκε.
Και τί δεν ακούσαμε σ αυτή την εκπληκτική κατάθεση ψυχής του κ. Πέτρου Νικολακάκη.
«Πιστεύω τῷ φίλῳ. Πιστὸν φίλον ἐν κινδύνοις γιγνώσκεις. ῾Ο φίλος τὸν φίλον ἐν πόνοις καὶ κινδύνοις οὐ λείπει».
Με φωνή παλλόμενη από την έντονη συγκινησιακή φόρτιση αλλά θαρραλέα και αποκαλυπτική , βομβάρδισε κυριολεκτικά τις Κρατικές Υπηρεσίες αλλά και τους τοπικούς υπηρεσιακούς παράγοντες κατηγορώντας και στηλιτεύοντας την αδιαφορία τους μπροστά στον κίνδυνο κλεισίματος της Μονάδος λέγοντας ότι ο κ. Γενεράλης δεν διέθεσε τα χρήματά του, τα οποία απέκτησε δουλεύοντας σκληρά ως Καπετάνιος στο Εξωτερικό, όπως θα μπορούσε σε επικερδείς επιχειρήσεις αλλά στο χωριό του το αγαπημένο του Γερακάρι δημιουργώντας μια μονάδα Πρότυπο Φροντίδας Ηλικιωμένων, για την οποία παραμιλά όλη η Ευρώπη για την Πολυτέλεια και την υψηλής ποιότητας και ιατρικής περίθαλψης παροχή υπηρεσιών της.
Και μόνο το κοντόφθαλμο ελληνικό κράτος βλέπει τάχα κενά.
Όταν το ίδιο έχει απογυμνώσει εντελώς επικίνδυνα τα δημόσια κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα με πραγματική υποστελέχωση σε γιατρούς και προσωπικό έχει άραγε το σθένος να κρίνει την μονάδα αυτή του κ. Γιάννη Γενεράλη;
Αυτά ακριβώς έθιξε με τη συνέντευξή του ο πρόεδρος της ΒΑΡΜΙΝ ΑΕΒΕ κ. Πέτρος Νικολακάκης από το Γεράνι Ρεθύμνου.
Ένας άνθρωπος ο οποίος υπηρετώντας τον αείμνηστο Σήφη Βαρδινογιάννη επί 40 και πλέον χρόνια απέκτησε και τις δικές του αρετές όσον αφορά την ευθυκρισία την αλληλεγγύη και την προσφορά στον έχοντα ανάγκη συνάνθρωπο αλλά και την στηλίτευση τον κακώς κειμένων χωρίς περιστροφές και χωρίς να μασά τα λόγια του.
Έχοντας εγώ ο ίδιος προσωπικά από το έτος 1986 ζήσει από κοντά αυτόν τον άνθρωπο φαινόμενο κ. Πέτρο Νικολακάκη του έγραψα πριν ακριβώς τέσσερα χρόνια:
«Νικολακάκης Πέτρος
Δεν έχει προηγούμενο το είδος τού ανθρώπου!
Όπου τον θες να βρίσκεται, παντού και επί τόπου.
Να προσπαθεί! Να βοηθά! Κι ό,τι μπορεί να κάνει.
Να νοιώθει πώς τού όπλου σου είναι αυτός η κάννη.
Να είναι η λέξη « Αδύνατον»! Άγνωστη στο μυαλό του…
Μόνον για άλλους να μπορεί! Ποτέ για το καλό του.
Πολλοί τον νε θαυμάζουνε! Πολλοί τον αγαπούνε!
Γιατί όλων τα προβλήματα επάνω του ξεσπούνε !
Αν τύχει και στο διάβα σας μπροστά του ευρεθείτε.
Μη τον χειροκροτήσετε! Απλά υποκλιθείτε!
Ο Πέτρος πάντοτε φρουρός! Και Ήλιος καί σκιά του!
Και κάθε του αναπνοή ήτανε και δικιά του.
Για ποιόν μιλώ; Για το Θεριό! Πού για Νοσοκομείο.
Διακόσια εκατομμύρια τού βαλε στο Ταμείο.
Όχι σε χρήμα και λεφτά αλλά σε είδος πάντα.
Μέ τον Γιατρό τον Πρόεδρο! έκαμαν τα κουμάντα.
Γι΄αυτό κι υπάρχει Αίθουσα ΣΗΦΗ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ
Και την θωρεί ο ασθενής εκεί πού πάει να γειάνει.
Με πάθος! Κι Αυταπάρνηση! Τον είχε υπηρετήσει.
Παντού και πάντα δίπλα του όρθιο κυπαρίσσι.
Και ήρθε η ώρα κι η στιγμή! Η τελευταία μέρα.
Και πάλι δίπλα όρθιος να τού βαστά τη χέρα.
Ποιά μάτια να τ´αντέξουνε τού Πέτρου τα σπουδαία.
Πού χε την αφοσίωση ανώτερη ιδέα.
Πέτρος και Σήφης μια καρδιά! Μιλούσαν με τα μάτια!
Γι΄ αυτό τού φίλου η καρδιά έμεινε πια κομμάτια.
Και μια να είχε ο Θεός κενή σ΄ Αγίου θέση.
Μόνο τον Σήφη θα πρεπε σ αυτήν να έχει θέση.
Ελπίζω να τα καταφέρει ο φίλος μου και στην περίπτωση της Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων στο Γερακάρι Agkali Homes και του ιδρυτή της και ευεργέτη του τόπου μας κ. Γιάννη Γενεράλη.
Ρέθυμνο 4/8/2020.
