Κοντά στη μέρα του Άη Δημήτρη στέκεται εκείνη, η 27η του κάθε Οκτώβρη, που οι χριστιανοί τιμούν τον Νέστορα.
Τον ξέρετε τον Νέστορα; Να σας γράψουμε με λίγα λόγια την ιστορία του.
Πριχού, όμως, ξεκινήσουμε, ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρέπει να τον μπερδεύουμε με τον αρχαίο Νέστορα.
Ο αρχαίος, όπως βλέπουμε στον Όμηρο («Ιλιάδα» και «Οδύσσεια»), ήταν βασιλιάς της Πύλου και με τις σοφές του κουβέντες συμβούλευε τους Αχαιούς που είχαν εκστρατεύσει εναντίον της Τροίας, ενώ και κάθε πράξη του διακρινόταν για τη σύνεση με την οποία γινόταν. Έτσι, τους βοηθούσε στις δυσκολίες και όλοι στο αργίτικο στρατόπεδο γύρευαν, εκτιμούσαν και σέβονταν τη γνώμη του.
Ποιος ήταν, λοιπόν, και ο χριστιανός Νέστορας; Θεσσαλονικιός και ακόλουθος του Δημητρίου, ο οποίος, κατά τους διωγμούς των αρχών του 4ου αιώνα μ.Χ. που τράβηξαν οι χριστιανοί από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, δίδασκε το λόγο του Χριστού, φυλακίστηκε και βρήκε μαρτυρικό θάνατο για την πίστη του, ενώ τα κατοπινά χρόνια αγιοποιήθηκε.
Έτσι, κατά τις μέρες που ο Δημήτριος ήταν στην φυλακή, υπήρχε ένας ειδωλολάτρης στη Θεσσαλονίκη μεγάλου αναστήματος και θρασέος χαρακτήρα, ο Λυαίος. Και ήταν τόσο αισχρός στους τρόπους συμπεριφοράς και στο ήθος, που βγήκε στους δρόμους της μεγαλούπολης της Μακεδονίας, εκεί που άλλοτε είχε φέρει και διδάξει τον χριστιανισμό ο απόστολος Παύλος και οι μαθητάδες του, και με τις αγριοφωνάρες του και με βρισιές κατά του Ιησού Χριστού προκαλούσε τους χριστιανούς να παλέψουν μαζί του. Και εάν νικούσε αυτός, οι χριστιανοί της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να αλλαξοπιστήσουν, ενώ στην – ο Δίας δε θα το επέτρεπε ποτέ! – περίπτωση που θα έχανε, θα σηκωνότανε ο ίδιος του να έφευγε από την πόλη διαπαντός, έτσι έλεγε και όσοι τον άκουγαν έτρεμαν σαν το ψάρι από τον φόβο τους!
Τον ακούει, λοιπόν, ο Νέστορας και του αναγγέλλει την πρόθεσή του να παλέψουν μαζί με τους όρους που είχε βάλει ο Λυαίος εμπρός στο κατάμεστο στάδιο της πόλης. Ο Λυαίος γέλασε σαρκαστικά και αποδεχόμενος την πρόταση του Νέστορα, τον περιγέλασε και του παρήγγειλε να βρει ένα καλό νεκροθάφτη για τον ίδιο και μέρος για να κρυφτούν οι χριστιανοί.
Ο Νέστορας, δίχως να χάσει το θάρρος του, φεύγει και τρεις μέρες πριν από το πρωί που είχε οριστεί ο αγώνας, πήγε να βρει το Δημήτριο και να του πει την απόφασή του να παλέψει με τον ειδωλολάτρη γίγαντα. Ο Δημήτριος τον άκουσε με προσοχή και στην αρχή παρέμενε σιωπηλός. Ακολούθως, δίχως να τον μαλώσει για την τολμηρή απόφασή του, το μόνο που έκανε ήταν να τον προτρέψει στοργικά να προσευχηθεί με όλη του τη δύναμη στον Θεό των χριστιανών πριχού βγει στην αρένα.
Πράγματι, λίγο πριν ξεκινήσει ο μεγάλος αγώνας, ο Νέστορας, στα αποδυτήρια, γονατιστός προσεύχεται προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τον βοηθήσει σε αυτή τη δοκιμασία. Την ίδια ώρα, ο Λυαίος, απευθυνόμενος στα συρρεύσαντα στο στάδιο πλήθη των Θεσσαλονικέων, κραδαίνει τις γροθιές του και επαναλαμβάνει μανιασμένος και κραυγάζοντας τις αλαζονικές απειλές του.
Και ο αγώνας αρχινά! Δεν ήταν λίγοι όσοι είχαν στοιχηματίσει, πολλά δηνάρια μάλιστα, για νίκη του Λυαίου και αν έχανε, θα καταστρέφονταν οικονομικά! Για αρκετή ώρα, η αγωνία των θεατών στις εξέδρες είχε φτάσει στο κατακόρυφο, καθώς πότε η νίκη έκλινε προς το Λυαίο και πότε η ζυγαριά της έγερνε προς το Νέστορα. Ματοβαμμένοι και οι δύο πάλευαν σαν αγρίμια, αλλά η ψυχική δύναμη ήταν τελικά εκείνη που κατανίκησε τον υπερφίαλο ειδωλολάτρη και τον έστειλε αιμόφυρτο να ψυχομαχεί στο χώμα για να χαρίσει τη σπουδαία νίκη στον Νέστορα.
Ο Νέστορας, ενώ τα πλήθη ζητωκραύγαζαν και του ζητούσαν, όπως κάποτε στο Κολοσσαίο της Ρώμης, να αποτελειώσει τον ηττημένο και αβοήθητο από τους θεούς των ειδωλολατρών γίγαντα, έτρεξε με όλη του τη δύναμη να φύγει από την αρένα. Φοβόταν μήπως οι φίλοι του Λυαίου θελήσουν να τον εκδικηθούν και να τον ξεπαστρέψουν και μαζί και όλο το χριστιανολόι της Θεσσαλονίκης, μολονότι ήταν ο νικητής και έπρεπε να τηρηθούν κατά γράμμα τα όσα είχε υποσχεθεί ο χαμένος. Ήθελε να πάει στην φυλακή να πει τα νέα στο Δημήτριο, αλλά οι Ρωμαίοι φρουροί τού είπαν πως ο φίλος του είχε την προηγούμενη βραδιά εκτελεστεί και έτσι, σηκώθηκε και έφυγε μακριά από την πόλη, ώστε να μην επαληθευτούν οικτρά οι φόβοι του.
Επιμύθιο: Τόσο ο Νέστορας της Πύλου, όσο και ο Νέστορας της Θεσσαλονίκης στέκονται φωτεινά και απαρασάλευτα παραδείγματα για μίμηση στις κατοπινές γενιές. Το καταλαβαίνει εύκολα ο καθένας εξ ημών. Η σύνεση και η φρονιμάδα στα λόγια και στα έργα που επεδείκνυε ο πρώτος και η πίστη του δεύτερου στον Θεό είναι από τα πολυτιμότερα εφόδια που πρέπει να είναι εξοπλισμένος κάθε άνθρωπος κάθε στιγμή στην επίγεια δημόσια και ιδιωτική ζωή του, συμφωνείτε;
