- (Επινίκιος- επικήδειος λόγος στον Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη)
Χτύπησε πάλι το κουδούνι.
Τελείωσε κι αυτό το διάλειμμα.
Το λήμμα πήρες του Ομήρου
και το ’βαλες ξαμάρι σου,
όμηρος του υπερβάλλοντος
διδακτικού σου ζήλου, και…
(λες και ζήλωσες το κλέος
του ηρωικότατού σου Έκτορα,
που εκτός των τρωικών τειχών
και με κλεισμένες πίσω του
τις Πύλες τις Σκαιές τους
τόλμησε ν’ αντιπαραταχθεί
στον υπερ – φυσικό Αχιλλέα,
αν κι ήξερε την έκβαση της μάχης)
…άρχισες να διδάσκεις εκτός τάξης
τ’ άξιο και τελευταίο μάθημά σου
για την ηρωική κι άθνητη πάλη
ενός ετοιμοθάνατου θνητού,
του εκτορικού εαυτού σου,
μ’ έναν αχίλλειο αντίπαλο
μα δίχως «πτέρνα αχίλλειο»!
Δάσκαλε, συ δεδικαίωσαι και ως ζων
και ως θανών, ως αειφόρος φωτοδότης!
Καλό σου ταξίδι, αδελφικέ μου
φίλε και συνάδελφε
