Επιμέλεια – Εισαγωγή – Επίμετρο, Μιχάλης Ν. Τζεκάκης
Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Κ. ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗ*
Το βιβλίο του διακεκριμένου – στην αρετή – Γιάννη Γ. Κουμεντάκη συνέβη, εξαιρετικά, στο πρόσωπο του φίλου Μιχάλη Τζεκάκη να συναντήσει το «δάσκαλο» του! Η ανάδειξη του έργου όσο και της ιερής μνήμης του συγγραφέα, ικανοποιήθηκαν, πιστεύεται στο ακέραιο! Ο Μιχάλης Τζεκάκης, απλά μαρτύρησε την αλήθεια! Με ένα τρόπο, ζεστό, πειστικό, απόλυτα τεκμηριωμένο, αποτύπωσε, βιωμένη και βιούμενη εμπειρία και πραγματικότητα, αισθήματα και συναισθήματα ζωής. Σημαίνει αγάπη σε μια γλώσσα ελκυστική, με σωστή οικονομία και διαχείριση της ύλης. Σημαίνει αναλογία περιεχομένου και μορφής του βιβλίου, φροντισμένα με χάρη από τη «Γραφοτεχνική Κρήτης». Όλα αυτά παρουσιάζονται, στη συνάφεια τους με φυσική και λογική σειρά και αδέσμευτη, λειτουργική, τάξη. Πάνω απ΄ όλα με κατάθεση ψυχής, ώστε να προκύψει ζηλευτό, αποτέλεσμα! Στο ίδιο πνεύμα και η παρακάτω σύντομη αναφορά, στις «συνιστώσες» του σπουδαίου πονήματος, αποβλέπει πρώτα στην κατανόηση, της ουσίας αφήνοντας, την αξιολόγηση και κριτική, σε αρμοδιότερους να αποφανθούν.
Εστιάζοντας στο πλαίσιο των σχέσεων, ενάρετης, εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας των δύο συντελεστών του περισπούδαστου τόμου, διαισθάνεσαι να «επενδύεις», δυνητικά, σε βεβαιότητες και ελπιδοφόρες προοπτικές. Πρόκειται για μια υπέροχη συνύπαρξη και «συνλειτουργία» των δυο συντελεστών μακράς πνοής και διάρκειας σε στάδιο αρετής. Ένα άθλημα αντοχής που εμπνέουν, η φιλία, σε αρμονία με το φυσικό και το «κοινωνικό περιβάλλον». Ένα πρότυπο αμίμητο, άξιο, να «κινήσει» προς μίμηση! Ο επιμελητής διατυπώνοντας, με καθαρότητα, εμπειρίες και βιώματα του συγγραφέα, ανταποκρίνεται, νοηματικά, γλωσσικά και αισθητικά στις «υπαγορεύσεις» και τις ιδέες των κειμένων, ταυτιζόμενος συχνά πυκνά και ο ίδιος!
Δι΄- εξ – ερχόμενος τις πρώτες – από τις 330 σελίδες – του καλαίσθητου βιβλίου, ο αναγνώστης, εισάγεται άμεσα στο πνεύμα. Η διάθεση του αναβαθμίζεται σε «έφεση» του θυμικού και βούληση συμμετοχής, ενεργά, στα «δρώμενα»! Στο πνεύμα, ουσιαστικής, φιλίας, συμψυχισμού και ταύτισης αισθήματος και βιώματος, σε διάχυση, «αγγίζοντας» πιο βαθιά τον αναγνώστη. Χαρακτηριστική παραμένει, τέλος, η εναρμόνιση αισθήματος και γλώσσας – επιμελητή και συγγραφέα – διευκολύνοντας ιδιαιτέρως, τον πρώτο να εισδύσει, κατά κυριολεξία στον «κόσμο», του δεύτερου! – ένα κόσμο, αξιακό, μαγικό – ξένο από τη δεδομένη σήμερα κοινωνική πραγματικότητα – όπου αμφότεροι, μας ξεναγούν, «Βίω και Λόγω»!
