Σε προσδοκούμεν σαν τα παιδιά που καρτερούν τον «μπουναμά», σαν τα πουλιά που το ποθούν να κτίσουν τη φωλιά, κι οι θλιμμένοι να αγκαλιάσουν την ελπίδα!
Εσύ, μέρα λαμπρή τη σκέψη να βυθίσεις σ’ ανοιξιάτικη ομορφιά, να φύγει μακριά η καταιγίδα πάνω από κάμπους και βουνά, να φτάσεις εις την αγιασμένη γη της Ιστορίας… Πριν δύο χιλιάδες τόσα χρόνια ήλθε ο Απελευθερωτής. Κι η μαυρίλα έγινε λυκαυγές, γιατί ο ταπεινός ο βασιλιάς χωρίς «χλαμύδα» έγινες βρέφος και κρατήθηκες στην αγκαλιά της Παναγίας Μαρίας!
Γλυκύτατο Μωρό-Ιησού Χριστέ δεν έκλαιγες κι ας είχες κρεβατάκι το παχνί κι ας πλήγωναν το τρυφερό κορμάκι τ’ αχυράκια, σου έφταναν το μητρικό χαμόγελο και τ’ αρνιά να γλείφουν δακτυλάκια και Άγγελοι απ’ έξω να σου τραγουδούν να κάνεις «νάνι-νάνι», εσένα που τα αηδόνια έπλασες να «λιβανίζουνε» πρωί και βράδυ…
Οι άνθρωποι με τη ζεστή καρδιά, άναψαν γελαστή φωτιά και μάγοι από την Ανατολή κατάφτασαν τον Ανθρωποπλάστη να καλωσορίσουν και δώρα πολύτιμα να του χαρίσουν, όπως χρυσάφι, σμύρνα, λίβανο, όμως ζεστό ρουχαλάκι ξέχασαν, κι ούτε ένα παιχνιδάκι δε θυμήθηκαν χαμογελαστά να του δωρίσουν. Μα ο εμπαθής Ηρώδης δεν αμέλησεν και πάραυτα άρχισεν τον απηνή του διωγμό. Δυστυχισμένε κι άσπλαχνε τούτος ο Βασιλιάς δεν νοιάζεται παρά να γίνει ο άνθρωπος σωστός. Ο Προστάτης Ιωσήφ άκουσεν την αγγελική φωνή και πήραν και οι τρεις της προσφυγιάς τον δρόμο, κανένας ποτέ δεν έμαθε πώς έφτασαν. Όλα αθόρυβα τα σήκωσες από την πάχνη ως τον Σταυρό Σου, μόνε Φιλάνθρωπε. Και τον Παράδεισο στον ληστήν και την πόρνην άνοιξες, εσύ ειρηνοποιέ κι ασφάλεια του ανθρώπου, είσαι η μόνη Αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ζωή, η γάργαρη πηγή της οικουμένης. Καλώς ήλθες ουρανόσταλτο παιδί σε τούτην την χιονομπόρα την πιο βασανισμένη.
Παντογνώστη Κύριε, εσύ στη φάντη ελικνίστηκες κι εμείς εις τις χαράδρες ζούμεν και τα παιδιά στην προσφυγιά και κλαίνε οι μανάδες και τ’ αποζητούνε… Άνοιξε τα ματάκια μας ξεκάθαρα να δούνε πως είσαι ο Ήλιος της ζωής κι όχι ηλιαχτίδα, η ζεστασιά στη χειμωνιά κι όχι φωτοβολίδα!
Ναι το ξέρομεν πως στο κάθε μας θανατικό, κλαις και εις τη συμφορά οδύνη νιώθεις, Σταυρωμένε και Αναστημένε μας Θεέ, τα πάντα μαζί με τους ανθρώπους σου χαρίζεις, είσαι όλη η γλύκα κι η γαλήνη. Σ’ ευχαριστούμεν από τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς ευγνωμονούμεν εσένα. Αδύνατον κι Ανέσπερον Φως, πηγή «Ζωής και Καλοσύνης ευλαβικά Σε προσκυνούμεν και φιλόξενα Καλωσορίζουμε.
Ευχές σ’ όλους για Χριστούγεννα με υγείαν και χαρά.
