Πριν από λίγες ημέρες ο κ. Κυμπουρόπουλος, ευρωβουλευτής της ΝΔ, ψήφισε, κατά δήλωσή του, υπέρ του δικαιώματος του παιδιού στη ζωή και όχι κατά του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση. Το ερώτημα στο οποίο έδωσε καταφατική απάντηση ήταν αν η ανθρώπινη ζωή πρέπει να προστατεύεται από τη σύλληψη ή, σύμφωνα με την ακριβή τροπολογία που κατέθεσαν προς ψήφιση Πολωνοί συντηρητικοί συνάδελφοί του, «το παιδί, λόγω της φυσικής και διανοητικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδική προστασία και μέριμνα, συμπεριλαμβανομένης και της νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του».
Τα πράγματα για το τι ακριβώς ψήφισε ο ευρωβουλευτής ή τι τέλος πάντων εννοούσε με την ψήφο του, μπερδεύτηκαν ακόμη περισσότερο με τις εξηγήσεις του. Κάπου ανάμεσα στις προσπάθειες να τα μαζέψει: «Βεβαίως οι γυναίκες χρειάζεται να έχουν την αυτοδιάθεση του σώματός τους και να αποφασίζουν αν μπορούν να κρατήσουν ή όχι το έμβρυο που κυοφορούν και εννοείται ότι είμαι μαζί τους», και «θεωρώ ότι ναι υπάρχει το δικαίωμα στην άμβλωση και δεν είμαι κατά. Αλλά θέλω να δώσω και το δικαίωμα στο παιδί που δεν μπορεί να μιλήσει. Και θέλω να το συζητήσουμε. Θέλω να υπάρχει και αυτό το δικαίωμα, ως δικαίωμα», ιδιαίτερα μετά το λιτό άδειασμα που του επιφύλαξε το κόμμα με τη σημαία του οποίου εκλέχθηκε, «Η ψήφος του για την άμβλωση δεν εκφράζει το κόμμα και τον πρόεδρό του» (δηλαδή τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη), αποκαλύφθηκε και η υπαρξιακή αγωνία του πολιτικού ανδρός «αν η μητέρα μου είχε δει ότι είμαι ανάπηρος θα με σκότωνε ή όχι;».
Ο κ. Κυμπουρόπουλος εξελέγη το 2019 με ρεκόρ ψήφων. Σχεδόν 600 χιλιάδες συμπολίτες μας, πολλές από τις οποίες γυναίκες, πολλές από τις οποίες μητέρες, πολλές (αν λάβουμε υπόψη τα στατιστικά των αμβλώσεων στη χώρα μας) με εμπειρία του τι σημαίνει άμβλωση, τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους. Η αναπηρία και το μήνυμα ορατότητας που προσπαθούσε να περάσει μέσα από τη συμμετοχή του στην πολιτική υπήρξε, είμαι σίγουρη, κορυφαίο κριτήριο για τους ανθρώπους που τον επέλεξαν. Αν και σεβόμαστε την υπαρξιακή αγωνία κάθε ατόμου, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι πολιτικοί είναι εκλεγμένοι και εκλεγμένες αντιπρόσωποι και οφείλουν πάνω από όλα να σέβονται τους πολίτες που εκπροσωπούν. Εδώ ο κ. Κυμπουρόπουλος αποδείχθηκε λίγος. Οι διαφορές ανάμεσα στις έννοιες παιδί και έμβρυο, όπως και τα νομικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτές τις ιδιότητες είναι ξεκαθαρισμένα εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας. Αν θεωρεί ότι χρειάζεται να τις επανεξετάσουμε θα έπρεπε να το δηλώσει στην προεκλογική του εκστρατεία ή τουλάχιστον στο κόμμα του. Πριν από ένα χρόνο μια παρόμοια καμπάνια «για το αγέννητο παιδί» αντιμετωπίστηκε με ισχυρές αντιδράσεις ενισχύοντας την πεποίθηση ότι παραμένουμε μια κοινωνία δημοκρατικά οργανωμένη που αναγνωρίζει και σέβεται το δικαίωμα κάθε γυναίκας να αποφασίζει για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης της.
Δε μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα έκανε η μητέρα του ευρωβουλευτή. Καμία γυναίκα πάντως δεν προχωρά σε μια άμβλωση με τον ίδιο αβασάνιστο τρόπο (ισχυρίζομαι ότι ήταν τέτοιος από τις δηλώσεις που επακολούθησαν), που ψήφισε ο ίδιος. Όπως καμία γυναίκα δεν συνεχίζει τη ζωή της μετά από μία άμβλωση με την ψευδαίσθηση ότι μια «συγνώμη» θα φέρει την εξιλέωση, όπως έκανε ο ίδιος.
Η ευθύνη των κομμάτων για τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν υποψήφιους και υποψήφιες καθώς και η ευθύνη των ψηφοφόρων για τα κριτήρια με τα οποία τις ή τους ψηφίζουν είναι θέματα για άλλο άρθρο.
