Έλληνες, ω Έλληνες!

Φτώχεια, ανεργία, λουκέτα… τρεις μόνο λέξεις! Λέξεις που έχουν θερίσει κυριολεκτικά ολόκληρη την Ελλάδα. Ήδη, από τη δεκαετία του ’80 οι τρεις αυτές λέξεις σιγοβράζουνε στο καζάνι της πολιτικής… όμως το φαγητό είναι έτοιμο πλέον! Άλλωστε αυτό δεν θέλανε; Αυτό δεν περίμεναν; Γι’ αυτό δεν έτρωγαν με το παραπάνω; Ποιοι; Αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι πάει να πει αξιοπρέπεια, που τρώνε μια ζωή με χρυσά κουτάλια… Αυτοί που μετονόμασαν την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ… Αυτοί που πληρώνουν αδρά τα παπαγαλάκια τους για να υμνούνε την κάθε Κυβέρνηση! Αυτοί! Αλλά τι λέμε; Δούλεψαν κι αυτοί… Δούλεψαν σκληρά, φέρνοντας τις ξένες δυνάμεις στον ελληνικό χώρο, βάζοντας μέτρα που όπως και στην Αργεντινή, στόχος αυτών των μέτρων, δεν ήταν να σωθεί η οικονομία αλλά οι Τράπεζες και οι Μεγάλες Επιχειρήσεις.

 

Τι κάνουμε όμως γι’ αυτό; Είμαστε άραγε Έλληνες; Αγαπάμε άραγε την Ελλαδίτσα μας; Κι αν την αγαπάμε, γιατί ακόμα ακολουθούμε την τακτική που κατάντησε τη χώρα μας «Επαίτη» των ξένων χωρών; Το κόλπο είναι πολύ καλοστημένο… τόσο, που αποδεικνύει ότι κι εμείς οι πολίτες, είμαστε τελικά τα ιδανικά πειραματόζωα που κοιμόμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ, κι αν δεν κοιμόμαστε θα ριζώνουμε στον καναπέ μας, παίρνοντας ασυνείδητα τον ρόλο που μας δίνουν τα υποτιθέμενα μεγάλα κεφάλια, αντιμετωπίζοντας έτσι τον όρο «χρεοκοπία» με την αποβλάκωση μπροστά στην τηλεόραση, η οποία σαν κονσερβοκούτι, προβάλλει, εφόσον ήταν, είναι και θα είναι ένα καθοδηγούμενο όργανο, την ψεύτικη πλευρά της όλης κατάστασης.

 

Κι αν λέει σήμερα ότι η κρίση άγγιξε επιτέλους το κόκκινο… Ψέματα! Η κρίση υπήρχε… και το κόκκινο το έχει αγγίξει χρόνια τώρα… και η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο χρόνια τώρα… απλά τώρα έτυχε να ξεχειλίσει το καζάνι, βγάζοντας στη φόρα τις λαμογιές των υποτιθέμενων πολιτικών που είχαν το θράσος να λένε «ψηφίστε με για ένα καλύτερο αύριο». Ποιο αύριο; Το αύριο της σημερινής κατάντιας; Αλλά κι εμείς οι πολίτες πως λέμε «Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί», ενώ πρωτύτερα είχαμε προδώσει τους ίδιους μας τους εαυτούς; Οφείλαμε και οφείλουμε να ασχολούμαστε ενεργά με τα κοινά και να ενδιαφερόμαστε ουσιαστικά για την πολιτική αν θέλουμε να υπάρξει τελικά Ελλάδα! Γιατί η Ελλάδα μπορεί να έχασε την αξιοπρέπειά της ζητιανεύοντας από τους Ευρωπαίους, όμως μην ξεχνάμε ότι ήταν αυτή που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο, που τσάκισε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο την ιταλική και γερμανική υπερδύναμη, που πέρασε δια πυρός και σιδήρου! Δεν χρειάζεται η Ελλάδα τίποτα ξένο, καμιά ξένη υποτιθέμενη αρωγή! Αυτό που χρειάζεται, είναι άτομα που να την αγαπούν και να την σέβονται! Αν η Ελλάδα και οι Έλληνες θέλουμε να σωθούμε, πρέπει να απελευθερωθούμε από την πολυσυζητημένη Τρόικα, η οποία με τους εδώ υπαλλήλους της οδήγησε στην οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας!

 

Καλύτερα να υπάρχει θέληση για αληθινή σωτηρία μέσα από δυσοίωνες καταστάσεις, παρά θέληση για υποτιθέμενη σωτηρία της χώρας μέσα από υποτιθέμενες δύσκολες συγκυρίες, με σκοπό και τελικό στόχο να πουληθεί η Ελλάδα και το χειρότερο να εξαφανιστεί από τις ελληνικές καρδιές του Ελληνικού λαού!