Πολύ σημαντική η δραστηριότητα του παραρτήματος Ρεθύμνου της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας και ακόμη πιο σημαντική η νέα της εθελοντική δράση με δωρεάν εξέταση υγειών συμπολιτών, με στόχο την πρόληψη του καρκίνου. Κάθε προσπάθεια που στοχεύει στην ανακούφιση του δοκιμαζόμενου λαού είναι αξιέπαινη, ιδιαίτερα σ’ αυτή τη συγκυρία που ένα απλό βλέμμα του φίλου και του γείτονα κλείνει όλη την αγωνία του για το μέλλον που για τους μισούς έλληνες προβάλλει απειλητικό.
Οι στιγμές που περνά η χώρα είναι τόσο κρίσιμες που αξίζει να επικεντρώνομε το ενδιαφέρον μας στο κεντρικό ελληνικό πρόβλημα, να συντελέσομε όσο μπορούμε στη διαμόρφωση του μέλλοντος αυτής της χώρας όπου μας δόθηκε το προνόμιο να ζούμε. Γιατί σαφώς είναι προνόμιο να ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, απόδειξη ότι κάποιοι θέλουν να μας αφαιρέσουν αυτό το προνόμιο: Μας κάνουν το βίο αβίωτο για να… τους αδειάσομε τη γωνιά, να παραιτηθούμε και να τους αφήσομε να αλωνίζουν.
Ανοίγω βιβλία. Έργα μεγάλων ποιητών μας κυρίως, εκείνων που αγάπησαν πολύ αυτή τη χώρα, για να πάρω διδάγματα και δύναμη από κείνους.
«…Ανέκαθεν υπήρξε η πίκρα, κι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ».
«…Τα δεινά μας καλώς έχουν και η τάξη δεν πρόκειται ν’ ανατραπεί»
«…Θάρρος, ο ουρανός αυτός είναι και τα πουλιά του, εμείς!».
Θάρρος…. Κλείνω τα βιβλία μου και βγαίνω στο δρόμο. Χρειάζομαι καθαρό αέρα. Ανασαίνω βαριά σαν ασθματικός που του λείπει το οξυγόνο. Βαριά ατμόσφαιρα, δύσπνοια. Ίσως φταίει η δυσωδία από την νέα υπόθεση πιθανής απόπειρας δωροδοκίας του βουλευτή Χαϊκάλη που έσκασε μόλις χθες, αν βέβαια αποδειχθεί αληθινή η καταγγελία.
Φτάνω στην παραλία, στέκομαι δίπλα στη θάλασσα, να με λούζει το αεράκι και η αλμύρα. Είναι αυτό το ίδιο αεράκι που ερέθιζε τους Μινωίτες ναυτικούς να φτιάχνουν καράβια και να ξανοίγονται στο πέλαγο. Τέτοια είναι η δύναμή της. Σε κάνει να νιώθεις υπέρμετρη δύναμη, να θες να ξεπεράσεις τα γήινα, να θες να γίνεις περίπου ημίθεος. Αλλά και η ακοή σου εκεί δίπλα στη θάλασσα, εκστατική αναγνωρίζει κάποιους ήχους αρχαίους και αμόλυντους από χρήμα, χρυσάφι, δόξα και δύναμη: Τον ήχο του ανέμου, τον παφλασμό των κυμάτων, αλλά και την ελληνική λαλιά στην αρχική της φθογγολογική σύσταση.
«Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μού ‘λαχε δεν είδα». Αναζητάς κι εσύ, αναγνώστη όπως κι εγώ, μια θεσούλα στον ελληνικό ουρανό, στον παράδεισο. Μα δεν είναι τόσο εύκολο. Πρέπει να ‘χεις και το νόμισμα, να το δώσεις στον ψυχοπομπό, δηλαδή σ’ αυτόν που θα σε μεταφέρει απέναντι. Το ‘χεις; Σου έμεινε κανένα νόμισμα στην τσέπη μετά την πληρωμή των φόρων, των διαφόρων τελών κ.λπ.;
Θάρρος και αισιοδοξία. Η φίλη κυρία Ζ. μου ζητά να γράφω αισιόδοξα κείμενα. Φτάνει η απαισιοδοξία, φτάνει η κατάθλιψη, δεν την μπορώ, μου λέει η κυρία Ζ. και έχει δίκιο. Άλλωστε κατάθλιψη και Χριστούγεννα δεν ταιριάζουν, αν και σε γιορτές παρατηρείται συνήθως αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών διότι μην ξεχνάμε πόσο πιο δυστυχισμένοι νιώθουν τις γιορτές οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι χωρίς μέριμνα, άνθρωποι μόνοι, άνθρωποι που τους έχουν κόψει το ρεύμα, άνθρωποι με ανεκπλήρωτες επιθυμίες και διαψευσμένες ελπίδες.
Όρθιος δίπλα στη θάλασσα μονολογώ: Η στρατηγική του φόβου δεν θα περάσει και οι στρατηγοί του θα καταρρεύσουν. Αρκεί ο κόσμος να ψηφίσει σωστά στις εκλογές. Σωστά θα πει χωρίς φόβο. Τη θέση του φόβου πρέπει να πάρει η ελπίδα. Τη θέση της άγριας λιτότητας που μεταλλάχθηκε σε βαρβαρότητα, πρέπει να πάρει μια νέα προοπτική. Πρέπει να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλη των κατοίκων αυτής της χώρας.
«Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου», έλεγε ένας έλληνας ποιητής. Πάρε ολόκληρο το άρθρο μου, λέω εγώ και δώσε μου το χέρι σου, μήπως καταφέρομε να προχωρήσομε, και να φτάσομε κάπου αγαπητέ αναγνώστη. Ευχηθείτε να φτάσουμε με το καλό στις γιορτές και στις εκλογές. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στις γιορτές και στις εκλογές. Χρόνια Πολλά, καλές γιορτές σε όλους, και καλή τύχη για την πατρίδα μας.
*Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
