Του π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Κ. ΑΜΠΑΝΑΒΑ
Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας που πραγματοποιήθη εις γνωστήν παγκοσμίως Ορθόδοξον Ακαδημίαν Κρήτης, εις το Κολυμπάρι (25 έως 29 Ιουνίου 2016) αποτελεί το Μέγα γεγονός της Ορθοδοξίας για το έτος 2016. Το μέγα τούτον γεγονός πραγματοποιήθηκε με προεδρεύοντα τον Ηγούμενο της Ορθοδοξίας τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο μαζί με τους άλλους πατριάρχες των αδελφών ορθοδόξων εκκλησιών και τους προέδρους των αυτοκεφάλων ορθοδόξων εκκλησιών. Αυτή η κατάνυξη που αισθάνεσαι από μια απλή κυριακάτικη λειτουργία σε μια από τις παλιές εκκλησίες της Πόλης βίωσαν όλοι όσοι παραβρέθησαν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Και όπως τόνισε και η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος «… το μέγα τούτον γεγονός χαρακτηρίζει συνολικώς την ζωήν, την ύπαρξιν, την υπόστασιν της εκκλησίας, την προοπτικήν της, τον λόγον της υπάρξεώς της, καθότι εν αυτή και το «λειτουργείν» και το «διοικείν» τελεσιουργούνται συνοδικώς». Και η μόνη είδηση η οποία έγινε αρχικά αντιληπτή, φαινόταν να ήταν η άρνηση των Βουλγάρων, των Γεωργιανών, των Αντιχοχειανών και των Ρώσων να συμμετάσχουν στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης μαζί με τις άλλες δέκα Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ελάσσων γεγονός; Δεν συνέβη όμως αυτό. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης πραγματοποίησε την Σύνοδο παρά τις απουσίες και αυτό υπήρξε γεγονός χαράς και σωφροσύνης για τους 290 συμμετέχοντες. Οι σύνεδροι σε όλη τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αισθάνθηκαν και κατέδειξαν ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μια ομοσπονδία εθνικών Εκκλησιών αλλά μια ενιαία εκκλησία με κοινή θεώρηση του κόσμου. Χρειάστηκε το μέγα κύρος και η υπομονή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου αλλά και η βοήθεια του Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Εμμανουήλ όπου αυτή η εβδομάδα Συνοδικής Λειτουργίας απελευθέρωσε τον Ορθόδοξο κόσμο από τις ανεπαρκείς εθνικές οπτικές και την μετριότητα των διαφόρων πολεμικών, τις οποίες οι περισσότεροι αγνοούσαν.
Ο Πατριάρχης μας προήδρευσε των εργασιών με κύρος και επιβολή αλλά και με μεγάλη φαναριώτικη ικανότητα και σοφία πέτυχε την ένταξη και την συσπείρωση των διαφόρων αντιλήψεων.
Η Ορθοδοξία -με την παραδοσιακή της ταυτότητα- εισήλθε μέσα από αυτή την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, διατρανώνοντας πως είναι αυθαίρετο να παρουσιάζεται η Εκκλησία με ένα συντηρητισμό που είναι ασυμβίβαστος με την πρόοδο του πολιτισμού. Αντιθέτως η Σύνοδος ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει μέλλον εκτός της πνευματικής εμπειρίας. Τα κείμενα της Συνόδου έχουν τεράστια αξία, καταδεικνύουν πως προτεραιότητα της Συνόδου υπήρξε η ενότητα δια μέσου της συνοδικής της υπόστασης. Καταδικάζουν όποιον διασπά την ενότητα φωτογραφίζοντας έτσι τους υπερπαραδοσιακούς της κάθε Εκκλησίας. Χαρακτηριστικά στα κείμενα της Αγίας Συνόδου αναφέρεται: Η ορθοδοξία αποτελεί ένα κόσμο πολλαπλό, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα και διαιρημένο. Η Ορθοδοξία προσδιορίζεται ως πρότυπο ενότητος στον πλουραλισμό ενάντια στην ισοπεδωτική και απρόσωπη ομογενοποίηση του παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Σε όλα τα πεδία και τους τομείς επιβεβαιώνεται η δύναμη του διαλόγου διατηρώντας ταυτόχρονα την πίστη στην αλήθεια και την παράδοση. Διάλογος με τους ετεροδόξους και τις μη χριστιανικές θρησκείες και κοινωνίες υπέρ της ειρήνης.
Η Αγία Σύνοδος διαπίστωσε πως ο μεγάλος κόσμος των ορθοδόξων που ζουν εκτός των εθνικών τους συνόρων μεταλλάσσεται βαθιά. Για παράδειγμα η ρωσική διασπορά της Γαλλίας μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση δημιούργησε μια ευχάριστη θεολογική και πολιτισμική ώσμωση με την δυτική σκέψη. Τα κείμενα της Συνόδου εκφράζονται με αυστηρότητα για την «εκκοσμίκευση», αναφέρονται πολλάκις στις σύγχρονες αγωνίες, ανησυχίες, και πληγές της παγκόσμιας κοινωνίας όπως ο πόλεμος που καταδικάζεται ως καρπός του κακού, ο φονταμεταλισμός, οι πρόσφυγες, η οικολογική κρίση, η χειραγώγηση των ΜΜΕ το εμπόριο των ανθρώπων, η ανεξέλεγκτη χρήση της βιοϊατρικής. Τα Συνοδικά κείμενα αλλά και το μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δείχνουν μια ορθοδοξία η οποία δεν είναι αδιάφορη στα προβλήματα του ανθρώπου αλλά αντιθέτως συμμετέχει στις αγωνίες του. Η Σύνοδος υπογράμμισε την στάση των Ορθοδόξων Πατριαρχών των Αρχηγών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών αλλά και κάθε πιστού χριστιανού έχει να κάνει στο χώρο και στον χρόνο με την προοπτική της αιωνιότητος.
Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες συζήτησαν για τις αιώνιες αξίες και διετράνωσαν πως η πρόοδος επιτυγχάνεται και διά μέσου των αιώνιων πνευματικών αξιών. Με την ολοκλήρωση των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου διάχυτη υπήρξε η βούληση τούτη η Σύνοδος που αποτελεί την μαρτυρίαν της Ορθοδοξίας σε ολόκληρη την Οικουμένη να έχει συνέχεια… Τώρα αρχίζει η δεύτερη φάση της Συνόδου όχι λιγότερη σημαντική η αποδοχή της με την χάρι και φωτισμό του Αγίου Πνεύματος από τον φιλόχριστο λαό του Θεού. Γιατί στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει ο Πάπας που επικυρώνει την Σύνοδο αλλά όπως έγραφε και ο ρώσος θεολόγος της διασποράς κ. Παύλος Eυδοκίμωφ: απαιτείται κάθε απόφαση συνοδική να διέρχεται δια μέσου της αποδοχή του λαού της Εκκλησίας.
Και σε αυτό το έργο η ευθύνη όλων μας Επισκόπων, κληρικών, θεολόγων απέναντι στο Θεό και στο πιστό λαό Του είναι μεγίστη γιατί πρέπει να του μεταλαμπαδεύσουμε τα αιώνια μηνύματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Αγίας Ορθοδοξίας μας.
