Αδιέξοδη η μυστική διπλωματία Τσίπρα στο Σκοπιανό

Με τον τρόπο που χειρίζεται ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας το Σκοπιανό αντί να συμβάλει στην επίλυση ενός δύσκολου προβλήματος δημιουργεί νέα.

Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στον βαλκανικό Τύπο και ψιθυρίζουν ή παραλείπουν σκόπιμα οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, ο κ. Τσίπρας έχει αποδεχθεί τις βασικές θέσεις των Σκοπίων.

Πρώτον, δεν έχει πρόβλημα να λέγεται η γειτονική χώρα Μακεδονία και επιδίωξή του είναι να το μετατρέψει, στην καλύτερη περίπτωση, σε Νέα Μακεδονία, ονομασία που δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι θα ισχύει μόνο στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει, προτού καν αρχίσει η διαπραγμάτευση, τον γεωγραφικό προσδιορισμό σε ό,τι αφορά τον όρο Μακεδονία που ήταν μια δικλείδα ασφαλείας για τα εθνικά συμφέροντα με βάση την πολιτική που διαμόρφωσε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008.

Δεύτερον, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει πρόβλημα με την αναγνώριση της εθνότητας των Μακεδόνων στη γειτονική χώρα και τον υποβιβασμό των κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας σε Έλληνες Μακεδόνες οι οποίοι στην αντίληψη των Σκοπιανών είναι ένα υποσύνολο της εθνότητας των Μακεδόνων.

Η όλη κατάσταση μοιάζει με διπλωματικό ανέκδοτο εφόσον η Ελλάδα δέχεται την αυτοταπείνωσή της προκειμένου να διευκολύνει την άμεση ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και τη μελλοντική ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε., στα πλαίσια της διεύρυνσης προς τα Δυτικά Βαλκάνια.

Το ΝΑΤΟ πάσχει από έλλειψη στρατηγικής και ενότητας και η ένταξη των Σκοπίων σε αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί βασική προτεραιότητα. Η επίκληση της ρωσικής επιρροής στα Δυτικά Βαλκάνια για να επιταχυνθούν εξελίξεις σε βάρος των καλώς εννοούμενων εθνικών συμφερόντων μας δεν έχει αντέχει στην κριτική. Άλλωστε και η ηγετική οικονομική και πολιτική παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στη Βόρεια Ελλάδα μπορεί με αυτό το σκεπτικό να θεωρηθεί άσκηση ρωσικής επιρροής που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Η Ε.Ε. επιδιώκει τη διεύρυνση προς τα Δυτικά Βαλκάνια αλλά εκφράζονται διαφορετικές απόψεις για την ταχύτητα και τον τρόπο που θα κινηθεί. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα είναι φανερό ότι η διεύρυνση αυτή έχει νόημα μόνο εάν τα Σκόπια εγκαταλείψουν την αλυτρωτική πολιτική τους αλλάζοντας όνομα και Σύνταγμα και αυξήσει θεαματικά η Ε.Ε. τους πόρους του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για να χρηματοδοτηθούν η ανάπτυξη και η έξοδος της Ελλάδας από την οικονομική κρίση προτού επιχειρηθεί το άνοιγμα στα Δυτικά Βαλκάνια και ειδικά στα Σκόπια.

Μπορεί να βιάζονται τα Σκόπια αλλά εμείς δεν βιαζόμαστε και όσοι ενδεχομένως στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. θέλουν να μας κάνουν να βιαστούμε είναι αρκετά μπερδεμένοι και ευάλωτοι, σε ό,τι αφορά το πολιτικό κόστος που συνδέεται με τη διεύρυνση στα Δυτικά Βαλκάνια, για να αποτύχουν στην προσπάθειά τους.

Τα τελευταία χρόνια η Ε.Ε. πηγαίνει από τη μία κρίση στην άλλη γιατί βρίσκεται αντιμέτωπη με θυμωμένες πατρίδες και περιφέρειες. Είναι φανερό ότι εκτός από τη στρατηγική της σταδιακής ευρωπαϊκής ενοποίησης και τον κεντρικό μηχανισμό των Βρυξελλών η Ε.Ε., για να ευδοκιμήσει, χρειάζεται πατρίδες και περιφέρειες ικανοποιημένες με την προοπτική τους.

Το Brexit είναι μια έκφραση της δυσαρέσκειας των Βρετανών με την Ε.Ε. ενώ σειρά τώρα έχουν οι Πολωνοί και οι Ούγγροι για να στείλουν το μήνυμα ότι επιθυμούν μια καλύτερη μεταχείρισή τους από την Ε.Ε. Μπορεί να έκαναν λάθος οι Βρετανοί με το Brexit ή να έχουν άδικο οι Πολωνοί και οι Ούγγροι σε συγκεκριμένα ζητήματα. Δεν υπάρχει όμως ένας οδοστρωτήρας Βρυξελλών ικανός να επιβάλει πειθαρχία, όλα στηρίζονται στην καλή διάθεση και τη συνεννόηση.

Στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία εκφράζεται με διάφορους πολιτικούς τρόπους η δυσαρέσκεια συγκεκριμένων περιφερειών προς τις κυβερνήσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις προς την Ε.Ε.

Έτσι όπως κινείται ο κ. Τσίπρας στο Σκοπιανό θα καταλήξουμε σε μια ταπεινωμένη πατρίδα και σε μια εξεγερμένη Θεσσαλονίκη, Κεντρική και Δυτική Μακεδονία κατά του «κράτους των Αθηνών». Θα πρόκειται για ένα εντυπωσιακό εθνικό αυτογκόλ το οποίο θα δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα στην Ε.Ε. προσθέτοντας στη δυσαρέσκεια των πατρίδων και των περιφερειών.