Η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις βουλευτικές εκλογές σηματοδοτεί σωρεία καταλυτικών αλλαγών στο πολιτικό σκηνικό, που άπτονται του ύφους, του ήθους και της νοοτροπίας γενικότερα.
Να ξεκινήσουμε με την πρόβλεψη ότι η πλειοψηφούσα παράταξη θα διανύσει την κυβερνητική της πορεία με μαξιλάρι ασφαλείας τη θετική γνώμη όσων δεν την ψήφισαν, φοβούμενοι την περικοπή των κοινωνικών δαπανών, την επιστροφή στο ΔΝΤ (μολονότι ήδη μόνη η προοπτική της ανόδου της ΝΔ στην εξουσία άνοιγε τις πόρτες για φθηνότερη δανειοδότηση από τις αγορές, ώστε η εκ νέου προσφυγή στο ΔΝΤ καθίστατο προφανώς πιθανότερη με την παραμονή στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ!), τον «μπαμπούλα» της επταήμερης (!) εργασίας, τις απολύσεις στο δημόσιο, τα όποια κρυφά σχέδια…
Οι αντίπαλοι της κυβέρνησης θα εγκαταλείψουν, σταδιακά και οριστικά, την ξύλινη γλώσσα, τα ξύλινα ιδεολογήματα και συνθήματα («ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»), που θα πάρουν τη θέση τους στο χρονοντούλαπο. Θα βρεθούν στη δυσχερή θέση της ανάγκης να επινοήσουν νέο πολιτικό λόγο.
Ο σεβασμός της δημοκρατικής αρχής, της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας, θα πάρει τη θέση που η τελευταία επιτάσσει. Τέρμα στα προεκλογικά ψέματα και παραμύθια. Ο λαϊκισμός θα ηττηθεί, η μήτρα του φασισμού θα μείνει ορφανή και η Δημοκρατία θα νικήσει.
Η επιμονή του πρωθυπουργού να υπενθυμίζει διαρκώς και ενώπιον πάντων, υπουργών και δημοσιογράφων, τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, αποτελεί τω όντι μια πρακτική πρωτόφαντη και πολλά υποσχόμενη. Προοιωνίζει -μαζί με την απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας- μια υποδειγματικά δημοκρατική διακυβέρνηση, που αναπόφευκτα βάζει τον πήχη ψηλά: νέα πραγματικότητα ανατέλλει.
