Ποιο είναι το μείζον πρόβλημα του Συστήματος Υγείας στη χώρα μας; Σε μια περίοδο που η κρίση «παράγει» αρρώστια και η ζήτηση δημόσιων υπηρεσιών περίθαλψης έχει αυξηθεί κατακόρυφα, η πρώτη προτεραιότητα είναι η επείγουσα κάλυψη των ανελαστικών υγειονομικών αναγκών του πληθυσμού, ιδιαίτερα των ανασφάλιστων πολιτών που ζουν στη ζώνη της «υγειονομικής φτώχειας». Το ερώτημα λοιπόν για την πολιτική υγείας της κυβέρνησης είναι αν αντιμετωπίζει ή αν επιδεινώνει το κεντρικό πρόβλημα του Συστήματος. Η απάντηση είναι προφανής: με τα απολύτως μνημονιακά μέτρα που υλοποιούνται, με περισσότερη -είναι αλήθεια- επιμονή και σκληρότητα, όχι μόνο δεν αντιστρέφεται η «λειτουργική κατάρρευση» του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται το «σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης» (burn out syndrome) των εργαζομένων στα νοσοκομεία, όχι μόνο δεν περιορίζεται η ροή δημόσιων πόρων στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό τομέα υγείας, αλλά αυξάνεται η «κινητικότητα», η ταλαιπωρία και η οικονομική επιβάρυνση των ασθενών και κυρίως (ειδικά με το «χαράτσι-τιμωρία» των 25 ευρώ για την εισαγωγή στο νοσοκομείο) αυξάνεται ο αποκλεισμός από το ΕΣΥ ανθρώπων που έχουν ζωτική ανάγκη νοσηλευτικής φροντίδας.
Δεν πρόκειται για άγνοια, ολιγωρία ή ανικανότητα. Είναι σχέδιο συστηματικής κατεδάφισης της δημόσιας περίθαλψης, συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους, διευκόλυνσης της «αγοράς» -δηλαδή συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων- στο χώρο της Υγείας και τελικά μετακύλισης του κόστους περίθαλψης στις τσέπες των πολιτών. Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος πoυ δεν πρέπει να την υποτιμήσουμε. Τα νοσοκομεία που «αλλάζουν χαρακτήρα» (βλ. λειτουργικό λουκέτο) βρίσκονται σε οικόπεδα-φιλέτα για real estate και μεταφέρονται στο ΤΑΙΠΕΔ για «αξιοποίηση». Το party συνεχίζεται πάνω στα συντρίμμια του ΕΣΥ!
Δεν υπάρχει όμως πρόβλημα ανορθολογικής κατανομής δομών, κακοδιαχείρισης, σπατάλης και διαφθοράς στο Σύστημα Υγείας; Προφανώς τα φαινόμενα αυτά αποτελούν δομικό χαρακτηριστικό και διαχρονική στρέβλωση του ελληνικού συστήματος υγείας. Η διαφορά είναι ότι αυτός που πρώτος τα ανέδειξε και τα καταδίκασε είναι η Αριστερά και οι δυνάμεις της στους νοσοκομειακούς γιατρούς και όχι οι μνημονιακοί «εξορθολογιστές» που δεν μπορούν να πείσουν κανένα, γιατί όλοι ξέρουν ότι το σύστημα εξουσίας που εκπροσωπούν τα τροφοδότησε, τα ανέχτηκε και τα συγκάλυψε για δεκαετίες λόγω πολιτικής διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων. Ακόμα και ορισμένα θετικά μέτρα, όπως η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και ο έλεγχος των τιμών των φαρμάκων δεν εντάσσονται σε κάποιο σχέδιο αναβάθμισης του δημόσιου τομέα υγείας αλλά μονοπωλιακής παρέμβασης πολύ συγκεκριμένων πολυεθνικών εταιρειών γενοσήμων στην ελληνική φαρμακευτική αγορά.
Την κυβέρνηση -και ιδιαίτερα τον πλέον μνημονιακό υπουργό της κ. Γεωργιάδη- ενδιαφέρει η λογιστική αλχημεία για το πρωτογενές πλεόνασμα και ο «εξευμενισμός» της τρόικας στο βωμό της οποίας «θυσιάζονται» νοσοκομεία, κλίνες, προσωπικό, αξιοπρέπεια εργαζομένων και ασθενών. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η Δημόσια Περίθαλψη είναι πρωτογενής κοινωνική ανάγκη, είναι στρατηγική πολιτική προτεραιότητα και όχι «δημοσιονομικό βαρίδι».
Γι’ αυτό σήμερα απαιτείται πολιτική αδιαλλαξία στα κυβερνητικά σχέδια και ανένδοτος αγώνας για την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων των ανθρώπων στην Υγεία, δηλαδή για την ανατροπή του «ανθυγιεινού» μνημονιακού πλαισίου. Χρειάζεται στήριξη των πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης και πάνω απ’ όλα χρειάζεται εναλλακτικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση του «σεληνιακού τοπίου» που θα δημιουργήσει στο χώρο της Υγείας η μνημονιακή πολιτική «δια χειρός» του κ. Άδωνι Γεωργιάδη.
Οι άμεσες πολιτικές προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ είναι:
1. H επιβίωση του ΕΣΥ/ΕΟΠΥΥ/δομών Ψυχικής Υγείας-αντιμετώπισης των εξαρτήσεων με στοχευμένες προσλήψεις, η εγγυημένη κρατική χρηματοδότηση με διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, καθώς και ο θεσμικός-λειτουργικός περιορισμός του μεγάλου ιδιωτικού τομέα υγείας.
2. H καθολική πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα-διαγνωστικό έλεγχο-φαρμακευτική αγωγή-νοσηλεία, ανεξάρτητα από την εργασιακή ή ασφαλιστική κατάσταση ασθενή.
συντονιστής ΕΕΚΕ Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ
