Παρακολουθώ πάντα με προσοχή τις απόψεις των «πολιτών», περισσότερο απ’ ό,τι των πολιτικών, αφού αντανακλούν το σφυγμό της κοινωνίας. Θλίβομαι βαθύτατα όταν διαπιστώνω στις απόψεις αυτές «ποτισμένο» τον ξύλινο μετεμφυλιακό λόγο που με τρόπο μανιχαϊστικό προχωρά σε ανιστόρητες γενικεύσεις περί «Αριστεράς» «Δεξιάς», Κατοχής, Εμφυλίου κ.λπ.
Διαβάζοντας το κείμενο του κυρίου Μανιαδάκη με τίτλο «Με εμπιστοσύνη στη συνέχεια» ομολογώ ότι μπήκα στον κόπο να μάθω μέσω διαδικτύου περισσότερα για τον ίδιο. Ο λόγος ότι είναι προφανές πλέον διαβάζοντας ή ακούγοντας κάποια άποψη-δημοκρατικό και αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να τη διατυπώνει καθένας- να καταλαβαίνεις αν πρόκειται περί ελεύθερης φωνής ή περί «ηχούς» φερεφωνίζουσας προερχόμενη απ’ το βρυκολακιασμένο πια σπήλαιο των Νεαντερτάλειων κομματανθρώπων.
Προφανώς καθένας έχει μια παλαιότερη πολιτική προτίμηση που άλλοτε ενσυνείδητα κι άλλοτε ασυνείδητα «βαρύνει» και στον παρόντα χρόνο την οπτική του. Ωστόσο η πραγματικότητα και ο «ρεαλισμός» -που τόσο επικαλούνται οι νεόκοποι «νοικοκύρηδες»- είναι αμείλικτη κι όποιος δεν την βλέπει, είτε ζει στον δικό του ιδεατό ευρωλάγνο κόσμο, είτε προκαλεί τη νοημοσύνη όλων.
Η ευκολία που το άρθρο του κ. Μανιαδάκη κατατάσσει τη χώρα στο «δυτικό» ημισφαίριο-ωσάν να μιλά για χώρα-άθυρμα- ο «ύμνος» της συντελεσθείσης κατά τη γνώμη του προόδου, η οποία τεκμηριώνεται με τον άκρως «επιστημονικό» τρόπο των διακοπών και των σπουδών των Ελλήνων στο εξωτερικό τα παρελθόντα έτη!
Η κατακλείδα του «κοντοχωριανού» μου δικηγόρου είναι πραγματικός «καταπέλτης»: Είναι δυνατόν ένας «κομμουνιστής» να ηγηθεί μιας χώρας του… δυτικού ημισφαιρίου;
Ενδεχομένως να λανθάνει η άποψή του με το ενδεχόμενο ότι ο Τσίπρας να έχει τόση σχέση με τον «κομμουνισμό», όση είχε ο Αντρέας με το «σοσιαλισμό» κι όση έχει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με την ίδια τη… Δημοκρατία!
Αχ, αυτά τα τρομολάγνα σενάρια που απευθύνονται στα φοβισμένα ανθρωπάκια που φοβούνται μη χάσουν το «προνόμιο» της συνταξούλας και της ευρωπαϊκής ταυτότητάς τους! «Σφάξε με αγά μου, ν’ αγιάσω»!
Κύριε νομικέ Αρείου Πάγου – Συμβουλίου Επικρατείας, με πείσατε τα μάλα, όχι για τις απόψεις σας, αλλά ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που κρίνουν «εξ ιδίων» και υποτιμούν βάναυσα την ίδια την πραγματικότητα, εκτός κι αν στην περιοχή που εργάζεστε (σύνορα Εξαρχείων και Κολωνακίου) δεν έχει πέσει τίποτα στην αντίληψή σας!
*Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
