Εξαιρετικό ενδιαφέρον το άρθρο του κυρίου Μ. Πασχάλη στην έγκριτη εφημερίδα σας με παρουσίαση στατιστικών που αποδυναμώνουν την «ανεύθυνη» επιχειρηματολογία, όλων εκείνων που συνδέουν τις αυτοκτονίες με τη βαρβαρότητα του μνημονίου. Ακριβώς αντίστοιχη διάλεξη με το ίδιο θέμα είχα παρακολουθήσει πριν από λίγους μήνες από καθηγητή ψυχιατρικής -αδελφό πρώην βουλευτού- στα πλαίσια των διαλέξεων του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κρήτης!
Δεν κατανοώ αν το άρθρο τελικά τεκμηριώνει την πεποίθηση του κυρίου Πασχάλη περί αποσύνδεσης των αυτοκτονιών με το «μνημόνιο», αλλά είναι εντυπωσιακό ότι επιχειρείται η «καταγγελία» περίπου της άγνοιας του κοινωνικού συνόλου σε πολλά θέματα με αφορμή κάποια ποσοστά που δείχνουν ότι αυτοκτονούν και «ευτυχισμένοι» Ευρωπαίοι και όχι μόνο οι δυστυχισμένοι!
Άρα; Εμμέσως πλην σαφώς θέλει να καταδειχθεί μέσω του άρθρου -όπως το ίδιο είχε γίνει και με τη διάλεξη που είχα παρακολουθήσει προ μηνών- πως το «μνημόνιο» δεν έχει καμία απολύτως επίπτωση και χρησιμοποιούν κάποιοι κακεντρεχείς τις «φαντασιώσεις» τους για να δημιουργούν ζητήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Επειδή βέβαια τα «ποσοστά» και οι «αριθμοί» είναι τα αγαπημένα «εργαλεία» των τεχνοκρατών, οίτινες δείχνουν να απέχουν πόρρω από την καθημερινότητα της κοινωνίας που στενάζει και υποφέρει με όση αξιοπρέπεια της έχει απομείνει, καλό θα ήταν να είναι προσεκτικοί οι «δάσκαλοι» στις διατυπώσεις τους.
Επειδή κάποιοι από εμάς δεν είμαστε τόσο «εραστές» των αριθμών και δεν αναλύουμε όσο πρέπει τα στατιστικά θα παρακαλούσα αυτούς που το κάνουν να μπουν στον κόπο να δουν πέραν των απόλυτων αριθμών σε αυτοχειρίες, τις αιτίες που οι αυτόχειρες οδηγούνται στις απονενοημένες αυτές πράξεις. Ζώντας στην «επαρχία» και γνωρίζοντας αρκετά τέτοια δραματικά περιστατικά, ανθρώπων που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία όχι ωθούμενοι από ερωτική απογοήτευση ή από αυτοκαταστροφικές τάσεις, αλλά από τα οικονομικά αδιέξοδα που συσσώρευσαν οι αβάστακτες οικονομικές υποχρεώσεις τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ακούγεται ολίγον «υβριστικό» ν’ αθωώνεται η βαναυσότητα, η βία και η χυδαιότητα των ολετήρων μιας χώρας με επιχειρηματολογία περί δήθεν υπερβολών που στόχο έχουν να καταγγείλουν την πολιτική της Τραπεζοκρατίας, της ανεργίας, της βάναυσης καταπάτησης των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εντελώς εκπληκτικό είναι ότι το άρθρο στρέφεται κατά της «αερολογικής ρητορικής». Αντιγράφω απ’ το άρθρο του κ. Πασχάλη:
«Ως παράδειγμα θα φέρω ένα από τα λάβαρα της αερολογικής ρητορικής, την υπέρτατη αλήθεια ότι το μνημόνιο ανέβασε σε δυσθεώρητα ύψη τον αριθμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα».
Καλά απ’ τα εκατομμύρια αερολογιών και κινδυνολογίας αυτό το παράδειγμα βρήκατε να φέρετε; Τόσες πομφόλυγες απ’ τους «παραθυράτους» πολιτικάντηδες, τόσα ψεύδη από πολιτικούς, τόση ελεεινή υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών από εκπροσώπους της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, τόσα κατά συρροή ψεύδη που εξαγοράζουν συνειδήσεις και καταστρέφουν εκατομμύρια ανθρώπους, τόσος «λαϊκισμός» από την πολιτική και ακαδημαϊκή «ελίτ» τόσα χρόνια και βρήκατε παράδειγμα της «αερολογικής ρητορικής» από τα ποσοστά των… αυτοκτονιών και τη σύνδεσή τους με τα μνημόνια (!!!)
Μπορώ να βεβαιώσω πάντως τον κύριο καθηγητή πως ανεξάρτητα από το που οφείλονται οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα άνετα θα χαρακτήριζα ως «κοινωνικούς δολοφόνους» όλους εκείνους που οδηγούν χιλιάδες Έλληνες στους σκουπιδοντενεκέδες για να βρουν τρόφιμα, χιλιάδες άλλους στη μετανάστευση, τόσους και τόσους στα ενεχυροδανειστήρια και τα ανταλλακτήρια χρυσού, αλλά κυρίως το σύνολο του λαού σε απόλυτη κατάθλιψη για την κατάντια μιας χώρας που καταλήστεψαν και λεηλάτησαν κάποιες πολιτικές και κομματικές συμμορίες τα τελευταία χρόνια!!!
Η απόλυτη «αερολογική ρητορική» είναι να βρίσκεσαι στην αποστειρωμένη γυάλα μιας εικονικής πραγματικότητας που βλέπει success story και τινές άλλες ιστορίες για… νέο-αποίκους κερδίζοντας απλά πολιτικό χρόνο…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
