Αν υπήρχε «Νόμπελ ραγιαδισμού» σίγουρα θα το έπαιρνε μέρος της Ακαδημαϊκής κοινότητας που φρίττει στην ιδέα πως η χώρα δε «συμμαχεί» και δε «στήνεται εις τα τέσσερα» -κατά τα του πρώην πρωθυπουργού λεγόμενα- με τις «φίλιες» ευρωατλαντικές δυνάμεις!
Αν υπήρχε «Νόμπελ κυνισμού» θα το έπαιρναν σίγουρα κάποιοι άνθρωποι των «Γραμμάτων» και «δάσκαλοι» που θεωρούν αδιανόητο για τα συμφέροντα του λαού να συλλαμβάνεται ο υιός επιχειρηματία για χρέη στο δημόσιο, δυσαρεστώντας το «σύστημα».
Αν υπήρχε «Νόμπελ διχαστικού λόγου» σίγουρα θα το έπαιρναν όσοι κινδυνολογούν δημόσια, τρομοκρατώντας την κοινωνία για νιοστή φορά με χρεοκοπία, την ίδια κοινωνία που πέντε χρόνια στενάζει από επιλογές «υπαλλήλων» που οι ίδιοι δεν αντιμετωπίζουν κανένα απολύτως πρόβλημα επιβίωσης.
Αν υπήρχε «Νόμπελ κομματικής στρέβλωσης» θα το έπαιρναν σίγουρα οι καταγγέλλοντες τη σημερινή κυβέρνηση για συντήρηση του… πελατειακού (!!!) συστήματος.
Αν υπήρχε «Νόμπελ ανοησίας» εν πάση περιπτώσει θα έριζαν πολλοί για να το αποκτήσουν, μεταξύ των οποίων δε θα ήταν μόνο πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τραπεζίτες κ.λπ., αλλά και πολλοί… Ακαδημαϊκοί.
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
