Απεργίες και άλλα

Έπειτα όμως εργαζόμενοι -Διοίκηση και Κράτος κάθισαν και μίλησαν σοβαρά και υπεύθυνα.
Από το διάλογο αυτό προέκυψαν σημαντικά αποτελέσματα:
1) Δεν θα απολυθεί κανένας εργαζόμενος, επιτυχία σπουδαία.
2) Την οικονομική αφαίμαξη που θα γίνει υποχρεωτικά, συμφώνησαν να τη μοιραστούν αναλογικά: Όσοι εργαζόμενοι έχουν χαμηλό μηνιάτικο, θα χάσουν λίγα. Όσοι έχουν υψηλό μηνιάτικο, θα χάσουν, ανάλογα, περισσότερα.
Έχω την εντύπωση ότι αυτό το γεγονός κρύβει και αλληλεγγύη, κρύβει και δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει, ότι κάτι αλλάζει στις κατεστημένες συνήθειες των συντεχνιών που επί δεκαετίες παρακολουθούμε στην κοινωνία μας.
Νομίζω ότι κάτι αλλιώτικο ξημερώνει από το να κάνουν οι εργαζόμενοι απεργία για την απεργία. Καιρός είναι το κίνημα το συνδικαλιστικό να αναζητήσει τέτοιους προσανατολισμούς, αφού έτσι προστατεύονται και τα συμφέροντα των εργαζόμενων, αλλά και του τόπου, της Ελλάδας, τα συμφέροντα προστατεύονται σημαντικά. Να επιδιώκουν, δηλαδή, προάσπιση των συμφερόντων τους, αλλά να μην ξεχνούν και το γενικότερο συμφέρον.
Ας περάσουμε σε άλλη ομάδα Ελλήνων πολιτών, που είναι σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση οι προσανατολισμοί τους, δηλαδή κάνουν απεργία κι όποιον πάρει ο χάρος. Είναι τώρα οι εργαζόμενοι στο Μετρό, το καμάρι της Αθήνας, που κάνει πολύ πιο άνετη τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων.
Πάνε από απεργία σε απεργία, από πονηριά σε πονηριά ως προς τα προσχήματα, σαν να νομίζουν ότι οι πολίτες τρώνε κουτόχορτο. Τελευταία ομολόγησαν ότι ο στόχος τους είναι να μην μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο… (αφού, λένε οι κακές γλώσσες ότι παίρνουν μερικές χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα). Αν το 80% των εργαζομένων στο Δημόσιο είναι στο ενιαίο μισθολόγιο, καθόλου, μα καθόλου δεν τους ενδιαφέρει.
Είναι το διαμετρικά αντίθετο παράδειγμα πολιτών-εργαζόμενων από το παράδειγμα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Ενδιαφέρονται μόνο για το δικό τους ατομικό συμφέρον και αδιαφορούν για τους άλλους πολίτες-επιβάτες του Μετρό, αλλά και για τα οικονομικά της κρατικής εταιρίας που τους εξασφαλίζει το ψωμί τους. Αυτό είναι το παλιό, το οπισθοδρομικό, που αλλοίμονο αν δεν αλλάξει, αφού και αυτό συντέλεσε να φτάσομε -αγγίξομε στη χρεοκοπία.
Ως προς τις απεργίες των Δικαστών και Εισαγγελέων, καλύτερα να σταματήσω, αφού υπενθυμίζω το «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου». Ευτυχώς έδωσαν από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ένα αισιόδοξο και πατριωτικό μήνυμα οι εργαζόμενοι.