Ακούγοντας μέρες τώρα τις κραυγές της αντιπολίτευσης και τις οιμωγές των καναλιών, την καταστροφολογία για «Αρμαγεδώνες», λαίλαπες, επιδρομές, σφαγιασμούς και άλλα δεινά που θα επιφέρει η «πρώτη φορά Αριστερά», συνειδητοποιεί κάποιος την αβάσταχτη ρηχότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα αλλά και την εγγενή αναξιοπιστία των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων και των μιντιακών τους υποστυλωμάτων. Λες και η συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο γίνεται σε πολιτικό κενό, λες και αίφνης μια ανίκανη ή ιδεοληπτική κυβέρνηση απεργάζεται τη λεηλασία του λαού, λες και δεν υπάρχουν μνημονιακές δεσμεύσεις, προαπαιτούμενα, δημοσιονομικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί και πρέπει να ληφθούν για να κλείσει η αξιολόγηση, να ανοίξει η διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους και κυρίως να αναπνεύσει με μεγαλύτερη άνεση μετά από καιρό η οικονομία, η κοινωνία, το Κράτος και η χώρα.
Πότε και γιατί ήρθε η «πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία; Δεν ήρθε στα εύκολα, την περίοδο της υποτιθέμενης ευημερίας, της επίπλαστης και δανεικής όπως αποδείχθηκε, τότε που οι πολίτες την είχαν στο πολιτικό περιθώριο γιατί τα κόμματα εξουσίας είχαν την ευχέρεια να ενσωματώνουν στο πελατειακό σύστημα της συναλλαγής, της ευνοιοκρατίας, της ασυδοσίας και της ανομίας, ευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Ήρθε στα δύσκολα, στη φάση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και κυρίως στη φάση της αποστροφής προς το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα και της αναζήτησης μιας νέας ελπίδας. Ήρθε επειδή δεν είχε σχέση με αυτό το σύστημα και επειδή τα δύσκολα μνημονιακά χρόνια η «πρώτη φορά Αριστερά» ήταν ένα με τις αγωνίες και τους αγώνες των ανθρώπων, πρωτοστάτησε στην κοινωνική αλληλεγγύη, υποσχέθηκε να διεκδικήσει με σθένος τη χαμένη αξιοπρέπεια των πολιτών και της χώρας.
Ήταν συγκινητική η εμπιστοσύνη που μας έδειξε ο κόσμος της εργασίας, ο κόσμος της έντιμης και παραγωγικής δουλειάς, οι νέοι άνθρωποι, ήταν συγκλονιστικές οι στιγμές περηφάνιας και ηθικής ανάτασης που ζήσαμε μαζί με τους ενεργούς και προοδευτικούς πολίτες αυτής της χώρας. Γι’ αυτό και όταν έγινε ο επώδυνος συμβιβασμός, όταν υπήρξε η ανώμαλη προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα των αρνητικών ευρωπαϊκών συσχετισμών, η «πρώτη φορά Αριστερά» -επειδή είχε το απαραίτητο απόθεμα πολιτικής αξιοπιστίας- τόλμησε να θέσει υπό την κρίση της κοινωνίας αυτή την θεμελιώδη υπαναχώρηση της. Εμείς πράξαμε με υπευθυνότητα, μιλήσαμε με ειλικρίνεια και κριθήκαμε. Στην πιο κρίσιμη στιγμή δεν σκεφτήκαμε με όρους κομματικού συμφέροντος και πολιτικού κόστους. Αυτός είναι ο ορισμός του αντι-λαϊκισμού και της αντι-δημαγωγίας. Γι’ αυτό και δεν έχει καμιά βάση η κριτική σας για ψέματα και εξαπάτηση. Άλλο ψέμα και άλλο διάψευση. Και η κοινωνία, παρά την απογοήτευσή της, έκρινε ότι η «δεύτερη φορά Αριστερά» μπορεί να είναι πιο χρήσιμη, με μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία και δικαιοσύνη, στη διαχείριση της νέας μνημονιακής περιόδου. Αυτή η απαίτηση να φανούμε χρήσιμοι στους πολλούς και αδύναμους, μας κρατά ακόμα ζωντανούς και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθεια σταδιακής απεμπλοκής από το φαύλο κύκλο της λιτότητας. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχει και δυσφορία και αγανάκτηση και θυμός στον κόσμο, ειδικά σ’ αυτούς που είχαν ανάγκη άμεσης ανακούφισης που όμως δεν προέκυψε.
Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει και κατανόηση των δυσκολιών και των περιορισμών, και ανοχή και ωριμότητα από τους απλούς ανθρώπους. Αυτή είναι η πολιτική ερμηνεία του αδιαμφισβήτητου γεγονότος ότι δεν πέρασε η γραμμή της «αριστερής παρένθεσης» και ότι «η πρώτη φορά Αριστερά» είναι το πρώτο ιστορικό παράδειγμα μιας κυβέρνησης που είναι όρθια διαχειριζόμενη μνημόνιο χωρίς να στηρίζεται σε ένα μαζικό κόμμα, χωρίς επιρροή στον κρατικό μηχανισμό, στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στα επιμελητήρια, στους συνεταιρισμούς, στις εφημερίδες, στα τηλεοπτικά μέσα, στο οικονομικό κατεστημένο της χώρας, στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, χωρίς ισχυρές συμμαχίες σε επίπεδο ΕΕ και με εμφανώς εχθρικό όλο το συντηρητικό πολιτικό σύστημα των Βρυξελών που μετά βδελυγμίας απεύχεται την εδραίωση ενός πετυχημένου παραδείγματος «αριστερής διακυβέρνησης» και την αναπαραγωγή του στον ευρωπαϊκό νότο. Αν είμαστε συμβιβασμένοι και υποτελείς, όπως λέτε, γιατί δεχόμαστε τέτοιο λυσσαλέο πόλεμο; αν τα βρήκαμε με το κεφάλαιο και τις τράπεζες γιατί μας επιτίθεται ο κεντρικός τραπεζίτης; Γιατί μας λοιδορούν οι εκπρόσωποι της διαπλοκής και τα ΜΜΕ τους;
Ξέρετε γιατί δείχνει ανοχή και κατανόηση ο κόσμος; Γιατί:
1. Σε σας δεν έχει καμία εμπιστοσύνη και η ανυποληψία σας είναι πλέον δομική.
2. Ξέρει ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τη φαυλότητα του παλιού πολιτικού συστήματος και άρα είμαστε οι μόνοι που έχουμε την αξιοπιστία να το ανατρέψουμε και
3. Έχει καταλάβει ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να πετύχουμε μια καλύτερη συμφωνία, ότι μπορεί να μην καταφέραμε το επιθυμητό και το αναγκαίο, αλλά ότι έστω και πληγωμένοι θα το παλέψουμε μέχρι τέλους.
Και η αρχή του τέλους είναι η υπερψήφιση αυτών των δύσκολων νομοθετημάτων και η νέα σελίδα που ευελπιστούμε ότι θα ανοίξει μετά τις 24 Μαΐου στο Eurogroup.
Εμείς έχουμε συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και συγκροτημένη στρατηγική: Συμφωνία Αυγούστου 2015, 2 δέσμες προαπαιτούμενων, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, 1η αξιολόγηση, συζήτηση για χρέος και αναπτυξιακή ατζέντα, κοινωνικά αντισταθμιστικές παρεμβάσεις πέραν των συμφωνηθέντων (όπως το «παράλληλο πρόγραμμα» που αρχίσαμε ήδη να υλοποιούμε με την ρύθμιση για την υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων, τα μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την στήριξη του ΕΣΥ και των κοινωνικών δομών, το σύμφωνο συμβίωσης, την απόδοση ιθαγένειας, τον εξανθρωπισμό του σωφρονιστικού συστήματος, την αναδιοργάνωση του τηλεοπτικού τοπίου, τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος με ανθρωπιά και αλληλεγγύη, κ.λπ).
Αυτά έκανε «η πρώτη φορά Αριστερά» δίνοντας το ιδεολογικοπολιτικό της στίγμα και το αξιακό της πρότυπο. Κάνει φυσικά και πράγματα που δεν είναι συμβατά με το όραμα και το πρόγραμμά της γιατί ανέλαβε την ιστορική ευθύνη να βγάλει τη χώρα από την κρίση, μέσα στην Ευρώπη, τηρώντας τις υποχρεώσεις της αλλά με την κοινωνία όρθια και αξιοπρεπή, δημιουργώντας ένα νέο υπόδειγμα διακυβέρνησης και προωθώντας την παραγωγική-θεσμική-κοινωνική και πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας. «Η πρώτη φορά Αριστερά» θα αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να είναι χρήσιμη όχι μόνο στην έξοδο από την κρίση, αλλά και στην αναπτυξιακή φάση που έρχεται, διασφαλίζοντας τη διάχυση και δίκαιη κατανομή του οικονομικού και κοινωνικού οφέλους.
Εμείς είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τη μεγάλη συζήτηση για το τι Ελλάδα θέλουμε μετά την κρίση, με ποιες προτεραιότητες, με ποιο Κράτος Δικαίου, με ποια ποιότητα Δημοκρατίας. Mια συζήτηση δύσκολη, αλλά ώριμη και επιβεβλημένη σε μια κοινωνία και μια χώρα υπό συνεχή διαμόρφωση και μετάλλαξη, που θέλει απεγνωσμένα να πιαστεί από μια προοπτική ανακούφισης και ελπίδας.
Εσείς κύριοι και κυρίες της αντιπολίτευσης τι ακριβώς θέλετε; Ποιο είναι το δικό σας σχέδιο; Θέλετε να κλείσει η αξιολόγηση ή όχι; Πώς θα ξεπεράσουμε τα άμεσα εμπόδια, με ποια μέτρα, με ποια δημοσιονομικά ισοδύναμα, ποιες δαπάνες πρέπει να κοπούν για να μην υπάρξουν νέες επιβαρύνσεις, πως θα στηριχθεί χωρίς επαρκή φορολογικά έσοδα το Κοινωνικό Κράτος, η Δημόσια περίθαλψη, η Δημόσια Εκπαίδευση; Aρκετά λοιπόν με την κοροϊδία και το λαϊκισμό. Γιατί είναι η επιτομή του λαϊκισμού και της δημαγωγίας το να καταψηφίζεις με φιλολαϊκές κορώνες τα παρεπόμενα μέτρα μιας συμφωνίας που υπερψήφισες, χαϊδεύοντας τα κοινωνικά στρώματα που σε εγκατέλειψαν, παίζοντας με την ανασφάλεια και τους φόβους μιας κοινωνίας που δοκιμάζεται πραγματικά.
Είναι προφανές ότι είστε σε στρατηγικό και τακτικό αδιέξοδο. Η νεοφιλελεύθερη γραμμή της Ευρωδεξιάς αμφισβητείται σε όλη την Ευρώπη, οι ισορροπίες αλλάζουν σιγά σιγά, οι ευρωσοσιαλιστές αντιδρούν στους εκβιασμούς απέναντι στη χώρα μας, η γραμμή των εκλογών κατέρρευσε παταγωδώς, η καταστροφολογία στην οποία επιδίδεστε με προκλητική ανευθυνότητα δεν επιβεβαιώνεται, το σήμα για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την πολιτική σταθεροποίηση της κυβέρνησης, έχει δοθεί και από την Ευρώπη και από την κοινωνία.
Η κυβέρνηση αυτή επειδή επενδύει στην ελπίδα και όχι στην απελπισία των ανθρώπων, επειδή επενδύει στον συνεχή αγώνα για την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών -γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει Αριστερά σε όλο τον κόσμο- επειδή δεν έχει σκοπό να «κάτσει στ’ αβγά της» και στη βολική γωνιά της επαναστατικής καθαρότητας μέχρι τη «σοσιαλιστική δευτέρα παρουσία», επειδή δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική πολιτική πρόταση, να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρει και μαζί της θα τα καταφέρει και η κοινωνία και η χώρα.
(Το κείμενο είναι η ομιλία του υπουργού Υγείας στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο)
