Ας ανθίσουν οι άνθρωποι

Αυτό δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε ψέματα. Ο «ακήρυχτος» πόλεμος που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι είναι μια καθημερινότητα. Οι κυβερνήσεις πιο χυδαία από ποτέ προστατεύουν τα συμφέροντα μιας ελίτ και ξεπατώνουν κάθε ελπίδα για καλύτερη ζωή του κόσμου. Η κοροϊδία των δόσεων και των δοσατζήδων, των σκληρών «αγορών», των διαπραγματεύσεων και τα λοιπά σάλια πλέον δεν πείθουν ούτε τον πιο αφελή. Από ‘δω και πέρα μόνο δόλος υπάρχει.
Ας μιλήσουμε ντόμπρα.
Πώς γίνεται οι χορτασμένοι να μιλάν στους πεινασμένους για φαί;
Ουσιαστικά η περιβόητη κρίση, το χρέος, τα ελλείμματα, η ανεργία, η φτώχεια, δεν έχουν να κάνουν με τυχαία γεγονότα, ούτε με τη κακοδιαχείριση, ούτε με την αναγκαιότητα για αναδιαρθρώσεις.
Όλο αυτό έχει να κάνει με το πώς οργανώνουμε την οικονομία, την παραγωγή, την κοινωνία. Τι προτεραιότητες βάζουμε και τι ανάγκες θέλουμε να καλύψουμε.
Πώς στον 21ο αι. με τις τεχνολογικές ανακαλύψεις και τις ανθρώπινες γνώσεις που υπάρχουν ο μέσος άνθρωπος να επιβιώνει μες στη μιζέρια και τη φτώχεια. Πώς γίνεται γύρω μας να υποσιτίζονται άνθρωποι, να πεθαίνουν άστεγοι από το κρύο ενώ τα σούπερ μάρκετ να είναι γεμάτα τρόφιμα και χιλιάδες σπίτια αδειανά. Να υπάρχουν εργοστάσια που φτιάχνουν ένα σωρό άχρηστα για τη ζωή αντικείμενα και αξεσουάρ και εμείς να μην μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες μας.
Πώς τελικά παράγεται αυτός ο καταραμένος πλούτος και πώς μοιράζεται;
Η αλήθεια είναι ότι δεν μοιράζεται ακριβώς, απλά κάποιοι τον έχουν, πολλοί θα ήθελαν να τους μοιάσουν και μυριάδες δουλεύουν για τους σύγχρονους βασιλιάδες.
Η μεγαλύτερη κοροϊδία και μάλλον επιτυχία τους είναι ότι μας κάνουν να πιστεύουμε ότι τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους είναι το «καλό» για τη κοινωνία. Τα αποτελέσματα προσεχώς στις ζωές μας και πίσω στην ιστορία στα πρόσωπα των σκλάβων, των δούλων, των ειλώτων, των πληβείων, των πάσα γης εργατών.
Όποιος αναρωτιέται αν έχει τα ίδια συμφέροντα με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τα κάθε λογής «τζάκια», να περάσει για ερωτήσεις από τον OΑΕΔ της γειτονιάς του. Όποιος αναρωτιέται αν φταίνε οι μετανάστες για την κατάσταση του, ας περάσει για απαντήσεις από τις λάντζες του εξωτερικού που Έλληνες ξαναρχίζουν και τις γεμίζουν.
Ή θα δεχτούμε τους κανόνες τους και θα ζήσουμε άβουλοι, δειλοί και μοιραίοι περιμένοντας το θαύμα ή θα εργαστούμε για το χτίσιμο της εναλλακτικής.
Αλληλέγγυα, με ταξική συνείδηση, ανθρωπιά και οργάνωση.