Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την αυτοδυναμία που ζητούσε. Οι πολίτες του έδωσαν χώρο για πολιτικές κινήσεις και πρωτοβουλίες χωρίς συμβιβασμούς. Στην Ελλάδα που ακόμη οι περισσότεροι πολιτικοί εκλαμβάνουν τη συνεργασία είτε ως ήττα και υπαναχώρηση, είτε ως τούρκικο παζάρι, η αυτοδυναμία δεν είναι απαραίτητα βλαπτική.

Στον ορίζοντα της επόμενης τετραετίας λοιπόν η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει πολλά να κάνει. Πρέπει να βάλει τη χώρα οριστικά και αμετάκλητα στον ευρωπαϊκό δρόμο, να τονώσει την οικονομία και την ανάπτυξη δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Θέσεις κανονικές, όχι των 300 ευρώ – 4 ωρών. Χρειάζεται να ενισχυθούν νέες ιδέες και καινοτόμες επιχειρήσεις. Απέναντι στο Θύμιο χρειαζόμαστε πολλές Beat Taxi, για να δώσω ένα παράδειγμα της πρόσφατης εμπειρίας. Δε χρειαζόμαστε μεγαλύτερο δημόσιο τομέα. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι ήδη μεγάλος και στραβά στελεχωμένος. Προσλαμβάνουμε καθαρίστριες αλλά καθαριότητα δεν απολαμβάνουμε γιατί «εξαφανίζονται» για να βρεθούν σε άλλες θέσεις. Δεν έχουμε καρέκλες να κάτσουν οι γραμματείς και λείπουν οι νοσηλευτές στα νοσοκομεία. Ο τρόπος που λειτουργεί το Δημόσιο: η γραφειοκρατία, η κομματοκρατία και ο στείρος συνδικαλισμός, είναι οι δράκοι στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Έτσι φυτρώνουν τα δάση στο Ελληνικό και ανακαλύπτουμε αρχαία στις προβλήτες του Πειραιά! Αν συγκρουστεί με αυτές τις νοοτροπίες ο κ. Μητσοτάκης θα βάλει τις βάσεις για μια Ελλάδα δημιουργό και πρωτοπόρο, όχι ουραγό και επαίτη.

Η νέα κυβέρνηση πρέπει να στηρίξει τα διαλυμένα πανεπιστήμια και να ενισχύσει την εξωστρέφειά τους. Με αξιοκρατία και διαφάνεια. Η κατάργηση του ασύλου που έχει υποσχεθεί ότι θα είναι από τις πρώτες πολιτικές αποφάσεις είναι ισχυρό μήνυμα. Οι ιδέες, στην εποχή του Διαδικτύου, κυκλοφορούν ελεύθερα, πολλές φορές, μάλιστα, χωρίς την ελάχιστη κριτική επεξεργασία. Αυτό που δε χρειαζόμαστε είναι να κυκλοφορούν ελεύθεροι στους πανεπιστημιακούς μας χώρους κάθε είδους μικροαπατεώνες και μπαχαλάκηδες. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι επίσης μεγάλο στοίχημα. Οι στόχοι για διδασκαλία, προγράμματα και βιβλία πρέπει να μπουν με βάση αυτά που θέλουμε για την Ελλάδα στο μέλλον, όχι με βάση τον αριθμό ανέργων υποψήφιων εκπαιδευτικών κάθε κλάδου. Η αξιολόγηση να εφαρμοστεί. Οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν με βάση συγκεκριμένες ανάγκες και όχι σε τυχαίες χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ. Αν η/ο νέος Υπουργός Παιδείας ζητήσει μια έκθεση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ των τελευταίων δέκα χρόνων και συγκρίνει το κόστος τους με το πραγματικό αντίκτυπο που είχαν στην ελληνική εκπαίδευση θα καταλάβει τι εννοώ.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά και ακόμη περισσότερα που η χώρα έχει ανάγκη δε χρειαζόμαστε μόνο μια στιβαρή και εργατική κυβέρνηση. Χρειαζόμαστε μια εξίσου καλή αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας ως αξιωματική αντιπολίτευση έχει ευθύνη. Τα υπόλοιπα κόμματα επίσης. Ευθύνη έχουμε τέλος και εμείς. Ως πολίτες χρειάζεται να παρακολουθούμε και να αξιολογούμε. Να πάψουμε να επιβραβεύουμε συνομωσιολόγους και βαρύγδουπους μπαρουφολόγους. Εκτός, υπάρχει και αυτή η εκδοχή, αν τους θέλουμε στη Βουλή για πλάκα και ως εκ τούτου αναλαμβάνουμε την ευθύνη των ακριβοπληρωμένων διασκεδαστών!