Του ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ*
Η δίκη της Χρυσής Αυγής εκτός από το αίσθημα δικαίου για την καταδίκη του εγκληματικού της χαρακτήρα που συνδέεται άμεσα με την ναζιστική ιδεολογία της, αποκάλυψε επίσης ότι οι χρυσαυγίτες είναι το πιο σάπιο κομμάτι από τη σάρκα αυτού του συστήματος, όπως ήταν άλλωστε και οι «πρόγονοί» τους: Από τους ναζί της δεκαετίας του 1930, που πήραν την εξουσία με τις ευλογίες αστών πολιτικών και ισχυρών πλουτοκρατών, μέχρι τους πραξικοπηματίες του 1967.
Από την ίδια την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε ότι η νεοναζιστική οργάνωση έχει σημαντικές προσβάσεις και ερείσματα μέσα στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού σε νευραλγικά κέντρα του επίσημου κράτους. Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ήταν σε ανοιχτή επικοινωνία με την ηγεσία της, «έριχναν σύρμα» σε ανθρώπους – κρίκους για επικείμενες έρευνες ώστε να είναι προετοιμασμένη η οργάνωση να καλύψει τα νότα της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε διασυνδέσεις ακόμα και με τα ανώτερα κλιμάκια της ΕΥΠ (περίπτωση Κούζηλου). Η ατάκα του δολοφόνου του Π. Φύσσα, Ρουπακιά, προς τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν, ότι «είμαι δικός σας, είμαι στη ΧΑ» είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που στοιχειοθετούν την ασυλία που απολάμβαναν οι …«αντισυστημικοί» από το ίδιο το σύστημα, τη σιγουριά δηλαδή που ένιωθαν ότι το κράτος τούς υποθάλπει.
Στις στενές επαφές με τον κρατικό μηχανισμό πρέπει να προστεθούν και οι «δεσμοί αίματος» που έχουν οι φασίστες με επιχειρηματικούς ομίλους. Πλείστες όσες από τις εγκληματικές ενέργειές τους, με πιο εμβληματική τη δολοφονική επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα, δεν ήταν τυχαίες. Οι ίδιοι οι ηγέτες της εγκληματικής οργάνωσης προειδοποιούσαν πριν από την επίθεση ότι «οι λακέδες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ θα εξαφανιστούν από το Πέραμα», ότι θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για «να έρθουν πίσω οι εφοπλιστές μας», για να χαμηλώσουν τα μεροκάματα. Είναι τόσο «αντισυστημικοί» οι νεοναζί που από τη μία κυνηγούσαν με τα λοστάρια αγωνιστές εργάτες, πάντα με τις πλάτες αστυνομικών που «παρακολουθούσαν διακριτικά», και από την άλλη έστηναν δουλεμπορικά γραφεία για την παροχή τζάμπα εργατικού δυναμικού σε επιχειρηματίες! Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει τις στενές σχέσεις τους με γνωστούς μεγαλοξενοδόχους της περιοχής μας, πολλοί από τους οποίους «φτιάχτηκαν» την περίοδο της χούντας.
Το μίσος που τρέφουν οι χρυσαυγίτες για την εργατική τάξη και την πρωτοπορία της, για την αγωνιστική διεκδίκηση, διασταυρώνεται λοιπόν με επιδιώξεις του αστικού κράτους της εργοδοσίας. Γι’ αυτό εκτός από τις επιθέσεις σε εργάτες, περιλάμβανε και τη φάμπρικα των εκατοντάδων Ερωτήσεων στη Βουλή για λογαριασμό των εφοπλιστών: Για τις φοροαπαλλαγές που πρέπει να τους δοθούν, για «κίνητρα» με ζεστό χρήμα, για «φθηνά δάνεια» κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρόσφατες επιθέσεις κατά μεταναστών εργατών στο Τυμπάκι, στις οποίες πρωτοστάτησαν γνωστοί φασίστες που αρέσκονται να φωτογραφίζονται με τον ναζιστή Κασιδιάρη, σχετίζονται με παράπονα μεγαλοεργοδοτών για τα υψηλά μεροκάματα τους.
Ενώ το πόσο συνδεδεμένοι είναι με το αστικό πολιτικό σύστημα ( «το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο») αποδεικνύεται από τους ρόλους που τους «μοίραζαν» τα αστικά κόμματα και με προθυμία αναλάμβαναν να «τρέξουν» οι χρυσαυγίτες μέσα και έξω από τη Βουλή. Πότε ψήφιζαν μαζί τους αντιλαϊκά νομοσχέδια, πότε τους έβαζαν σε ψηφοδέλτιά τους στις δημοτικές εκλογές, πότε τους χαρακτήριζαν «αυθεντικό κίνημα», πότε μιλούσαν μαζί τους σαν «φιλαράκια απ’ τα παλιά» (π.χ. Κασιδιάρης – Μπαλτάκος), πότε τους έδιναν βήμα σε επίσημες εκδηλώσεις ή τους καλούσαν σε συμβολικές εκδρομούλες (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ στο Καστελόριζο). Μέχρι και νομοσχέδια παίρνονταν πίσω για χάρη τους, «με εντολή Μπαλτάκου». Ακόμα και σε αυτήν την τελική φάση της δίκης, αρνήθηκαν την τροπολογία του ΚΚΕ για να αυξηθούν οι ποινές τους, με διόρθωση του ποινικού κώδικα, όπως και την κήρυξη τους ως έκπτωτους από τις αιρετές θέσεις που κατέχουν σε περιφέρειες, όπως εδώ στην Κρήτη και σε δήμους.
Μόνο το ΚΚΕ με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια αντιπάλεψε την Χρυσή Αυγή μέσα και έξω από την βουλή, στους αγώνες του λαού, αναδείχνοντας τον ναζιστικό εγκληματικό της χαρακτήρα.
Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Οι αιτίες που γεννούν και θρέφουν τέτοιες εγκληματικές φασιστικές οργανώσεις δεν έχουν εκλείψει. Η λαϊκή πάλη πρέπει τώρα ακόμα πιο επιθετικά να στοχεύσει στη ρίζα του κακού: Στο ίδιο το σύστημα που λειτουργεί ως θερμοκήπιο του φασισμού.
* Ο Νίκος Μανουσάκης, είναι περιφερειακός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση και μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ
