Με κυρίαρχο αίτημα την επαναφορά της υποχρεωτικότητας των συλλογικών συμβάσεων κατέβηκαν χθες στους δρόμους εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Τεσσάρων Μαρτύρων με τη συμμετοχή εκπροσώπων του Εργατικού Κέντρου, των συνταξιούχων, του ΠΑΜΕ, οικοδόμων και φοιτητών ενώ ακολούθησε στη συνέχεια πορεία στους δρόμους της πόλης.
Κρατώντας πανό και φωνάζοντας συνθήματα, οι διαδηλωτές απαίτησαν την επαναφορά και υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, την αναπλήρωση των απωλειών στα εργασιακά προκειμένου όπως τόνιζαν κανένας εργαζόμενος να μην αμείβεται με μισθό κάτω των 751 ευρώ.
Οι ίδιοι υποστήριξαν ότι «Δεν μπορούμε να ζούμε με μισθούς ψίχουλα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα στη δουλειά. Καταθέτουμε το δικό μας πόρισμα. Το πόρισμα των εργαζομένων.
Καταθέτουμε σχέδιο νόμου σε όλα τα κόμματα της βουλής (εκτός από τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής).
Απαιτούμε να συζητηθεί και να γίνει νόμος!. Απέναντι στο σχεδιασμό κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, μεγαλοεργοδοσίας που έχει ως στόχο την παραπέρα μείωση των μισθών, των μεροκάματων, των κοινωνικών παροχών, να αντιπαραθέσουμε τον δικό μας σχεδιασμό, τις δικές μας κόκκινες γραμμές».
Παράλληλα οι διαδηλωτές ανέφεραν ότι:
Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» και η «κανονικότητα» είναι η σύγχρονη δουλεία, η εκμετάλλευση σύμφωνα με τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων δηλαδή η δουλειά χωρίς δικαιώματα, με μισθούς και μεροκάματα ψίχουλα, η εργασία χωρίς συμβάσεις, χωρίς δεσμεύσεις για τα αφεντικά. Να πληρώνουν όσο και όποτε θέλουν, να απολύουν χωρίς κόστος, να έχουν τον εργαζόμενο ευέλικτο ανάλογα με τα συμφέροντα και το ύψος της κερδοφορίας τους, χωρίς εμπόδια από την οργάνωση και τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Να πάρουν απάντηση με μαζικό, μαχητικό αγώνα με όλες τις μορφές και με γενική απεργία. Όχι άλλες θυσίες για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Για εμάς κανονικότητα είναι η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, η επαναφορά των ΣΣΕ, η κατάργηση των ελαστικών μορφών, οι αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, η μείωση του εργάσιμου χρόνου.
Έχουμε καθαρό πλέον η ανάπτυξή τους δεν θα είναι για εμάς και τα παιδιά μας! Το βλέπουμε, το ζούμε. Στήνεται πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας, πάνω στην πάμφθηνη δουλειά.
Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, με τη μίζερη ζωή»!.