Είναι γνωστό, άλλωστε μας το θυμίζει καθημερινά η διάχυτη σχετική ειδησεογραφία και σχολιογραφία σε όλα τα ΜΜΕ, ότι οι δήμοι της χώρας «φωνάζουν δυνατά» πως έχουν «δύσκολα οικονομικά» ! Μάλιστα πολλές φορές «απειλούν» με κλείσιμο τους, δηλώνοντας την οικονομική αδυναμία συνέχισης της λειτουργίας τους.
Αυτή η δηλούμενη-καταγγελλόμενη οικονομική αδυναμία, αυτή η «φτώχεια» των δήμων της χώρας, δεν είναι λεκτική (έτσι «για να ζητούνε περισσότερα» από το Κράτος ), αλλά πραγματική (αφού υπάρχουν «δυσκολίες» ακόμη και για « την καταβολή της μισθοδοσίας» του προσωπικού τους)!
Στο παρόν σημείωμά μας δεν θα ασχοληθούμε με τις αιτίες (είτε πραγματικές και αντικειμενικές, είτε «αδικαιολόγητες» και οφειλόμενες στις δημοτικές ηγεσίες κλπ), κάτι το οποίο θα ‘πρεπε να είχε απασχολήσει, (τουλάχιστον !), τόσον το δημοτικό συμβούλιο, όσο και ένα δημόσιο διάλογο των δημοτικών παρατάξεων στον δήμο, αλλά θα αναφερθούμε σε μια άλλη. Πολύ σημαντική παράμετρο των οικονομικών του δήμου, την οποία είχαμε θέσει τόσον προεκλογικά όσον και αμέσως με την έναρξη της παρούσης τετραετίας, χωρίς ποτέ να πάρουμε καμιά απάντηση ούτε να τεθεί το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο όπως είχαμε ζητήσει τον Γενάρη του 2011.
Μιλούμε και αναφερόμαστε στους διάφορους «μισθούς» των αιρετών του δήμου, οι οποίοι είχαν εκτιμηθεί τότε (τον Γενάρη 2011) σε ένα ύψος περίπου 700 χιλιάδων ευρώ ετησίως!
Τότε, οι διάφοροι μισθοί –αντιμισθίες και έξοδα παράστασης, που αφορούσαν στον Δήμαρχο, στους αντιδημάρχους σε προέδρους και αντιπροέδρους σε συμμετοχές στα διάφορα ΔΣ κ.λπ. ανέρχοντο, ετησίως, στο ποσό των επτακοσίων, περίπου, χιλιάδων ευρώ, που είναι ένα ποσόν αρκετά υψηλό. Μάλιστα είχαμε τότε γράψει, ότι «είμαστε πολύ ακριβοί», και όντως έτσι είναι, αν σκεφθεί κανείς τις προβαλλόμενες οικονομικές δυσκολίες που μας δίνει ο δήμος στα οποιαδήποτε και οποθενδήποτε αιτήματα για καλύψεις στοιχειωδών αναγκών στην πόλη και στα χωριά του δήμου μας!
Είχαμε, τότε προτείνει (και όσον μας αφορά θα το τηρήσουμε, όταν και αν μας καταβληθούν αυτά τα έξοδα παράστασης που δικαιούμαστε για την μέχρι σήμερα συμμετοχή μας, την παρούσα τετραετία, στα όργανα του δήμου) εκτός από τον δήμαρχο (που είναι «αποκλειστικής απασχόλησης» με απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος του), όλοι οι υπόλοιποι να διαθέτουμε αυτά τα χρήματα για έργα κ.λπ. που να καλύψουν ανάγκες της καθημερινότητας των (μικρών ιδιαίτερα) οικισμών του δήμου μας!
Βέβαια ήρθε το μνημόνιο, και έτσι από 1ης Γενάρη 2013 έχουν γίνει γενναίες περικοπές-κούρεμα αυτών των αμοιβών σε μεγάλο βαθμό, όμως και πάλι υπάρχει ένα σημαντικό άθροισμα που θα μπορούσε να καλύψει τέτοιες δημοτικές ανάγκες.
Μπορεί να μιλούμε, εδώ στον δήμο μας, «σε ώτα μη ακουόντων», όμως την υλοποίηση τέτοιων απόψεων την έχουμε ήδη σε άλλους δήμους της χώρας μας, όπου μεμονωμένοι αιρετοί «επιστρέφουν» τα οικονομικά τους δικαιώματα στους δημότες τους!
Όμως υπήρξαν και έλληνες πολιτικοί, που, στο παρελθόν, ένα μεγάλο ποσοστό του μισθού τους το «επέστρεφαν» στους πολίτες που είχαν ανάγκες.
Η αφορμή για την παρούσα επανατοποθέτηση του θέματος «μισθοί αιρετών», ήρθε από την ειδησεογραφία, σύμφωνα με την οποία ο πρόεδρος της Ουρουγουάης διαμένει σε αγρόκτημα (της γυναίκας του), οδηγεί ένα μικρό αυτοκίνητο του 1970, και διαθέτει το 90 % του μισθού του σε φιλανθρωπίες!
Όπως είναι γνωστό, βρισκόμαστε περίπου οκτώ μήνες πριν τις επόμενες δημοτικές εκλογές!
Θεωρώ, ότι στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες, όλων σχεδόν των δημοτών, οι οποιοιδήποτε μισθοί των αιρετών αποτελούν μια «πρόκληση» για τους δημότες και για την σημερινή δύσκολη οικονομική πραγματικότητα.
Η ενασχόληση με «τα κοινά» είναι μια εθελοντική προσφορά, μια πολιτική υποχρέωση όλων μας, και οπωσδήποτε δεν είναι μια «ευκαιρία», μια εύρεση μισθοδοτούμενης θέσης «καρέκλας».
Θα πρότεινα λοιπόν, επαναλαμβάνοντας την προεκλογική και μετεκλογική πρόταση μου του 2010, όλοι οι υποψήφιοι να δεσμευθούν ότι δεν θα εισπράξουν κανένα μισθό-αντιμισθία κ.λπ., λόγω της αιρετής ιδιότητάς τους, μη επιβαρύνοντας έτσι το δημοτικό ταμείο. Τα νομίμως προβλεπόμενα χρηματικά ποσά μισθού κ.λπ. να επιστρέφονται-μπαίνουν σε ειδικό κωδικό του δήμου για χρηματοδότηση και κάλυψη αναγκών της καθημερινότητας στον δήμο.
Στον δήμο, (υποτίθεται και πρέπει), δεν πηγαίνει κανείς «για να λύσει εργασιακά κ.λπ. προβλήματά του», αλλά προσφέρεται (εθελοντικά!) να συμμετάσχει σε μια κοινή προσπάθεια λύσης των προβλημάτων του δήμου. Ο εθελοντισμός άλλωστε είναι προσφορά και έτσι πρέπει να μένει!
Θα λέγαμε, ότι από όλη αυτή την «κοσμοχαλασιά» των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης ας προκύψουν και κάποιες αναθεωρήσεις και ανατοποθετήσεις για κάποιες έννοιες για κάποιες σημερινές πραγματικότητες.
Μια ανατοποθέτηση ας είναι και η φιλοσοφία της ενασχόλησης με τα κοινά.
Αυτή η ενασχόληση να αποτελεί ύψιστη τιμή για τον ασχολούμενο, και αυτή η τιμή να είναι η μοναδική (πραγματικά και μεταφορικά!) «αμοιβή» του!
Τα δυνατά θετικά παραδείγματα φωτεινών πολιτικών εξαιρέσεων, όπως του προέδρου της Ουρουγουάης (αλλά και δικών μας παλιών πολιτικών «που πέθαναν στην ψάθα»), ας μας προβληματίσουν και ας μας οδηγήσουν στις πρέπουσες απόψεις και αποφάσεις!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος,
επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στον Δήμο Ρεθύμνου
