Τι είναι τελικά αυτό που ονομάζουμε «Δύση»; Ουσιαστικά πρόκειται για τις ανεπτυγμένες τεχνολογικά, οικονομικά και πολιτιστικά χώρες, των οποίων τα πολιτικά συστήματα διέπονται, λειτουργούν και δρουν πάνω στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει κάποιο τέλειο πολιτικό σύστημα ή πολίτευμα που να μην έχει μειονεκτήματα. Δεν υπάρχει επίσης κανένας λόγος να σπαταλήσουμε γραμμές, για να αποδείξουμε γιατί η φιλελεύθερη δημοκρατία αποτελεί το καλύτερο σύστημα που γνωρίζουμε έως σήμερα για την ευημερία του ανθρώπου. Μια ματιά σε οποιαδήποτε μη φιλελεύθερη δημοκρατία είναι αρκετή.
Ας σοβαρευτούν λοιπόν ορισμένοι όταν λένε ότι η Ελλάδα ανήκει στον βορρά, στον νότο, στην ανατολή και στην δύση και ας καταλάβουν ότι η φράση «είμαστε Δύση» δεν αποτελεί γεωγραφικό προσδιορισμό. Και ότι κάθε εναντίωση σε αυτό που ονομάζουμε «Δύση» δεν είναι εναντίωση στην Αμερική ή την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εναντίωση σε εκείνο το αξιακό και πολιτικό περιβάλλον που, παρά τις σφοδρές κρίσεις που περάσαμε, μας έχει εξασφαλίσει τα μεγαλύτερα επίπεδα ελευθερίας, ειρήνης και ευημερίας σε όλη μας την κρατική ύπαρξη. Ένα σύστημα που μας κατατάσσει μεταξύ των πιο αναπτυγμένων κρατών του κόσμου.
Ας εμπεδώσουμε μια και καλή πως όταν λέμε «η Δύση έχει αδυναμίες» εννοούμε ότι κι εμείς έχουμε αδυναμίες. Πως όταν λέμε «η Δύση έχει ευθύνες» εννοούμε ότι κι εμείς έχουμε ευθύνες. Κυρίως όμως, ας εμπεδώσουμε ότι η απάντηση σε αυτές τις αδυναμίες δεν είναι να παραχωρήσουμε τις ελευθερίες μας στον κάθε αυταρχικό ηγέτη.
Που οφείλεται αυτή η διαχρονικά (αλλά ευτυχώς σταθερά φθίνουσα) ελληνική αντιδυτικότητα; Λίγο στο ότι ο διαφωτισμός πέρασε από την αυλή αλλά δεν μπήκε στο σπίτι μας, λίγο η έλλειψη παιδείας, λίγο η εσωστρέφεια μας, λίγο τα διαχρονικά αυξημένα επίπεδα λαϊκισμού που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πάντα κάποια σατανική ελίτ φταίει και ποτέ εμείς, λίγο η κακή μας γειτονιά, λίγο οι κρίσεις, λίγο οι ανεκπλήρωτες ιδεοληψίες και θρησκοληψίες μας. Αυτά και άλλα πολλά δημιουργούν ένα μείγμα που μοιάζει περισσότερο με κόμπλεξ κατωτερότητας.
Ένα αδικαιολόγητο κόμπλεξ κατωτερότητας, καθώς η ιστορία, ο πολιτισμός και οι στοχαστές της αρχαιότητας αυτού του τόπου αποτελούν τα θεμέλια, πάνω στα οποία δημιουργήθηκε αυτό που ονομάζουμε Δύση. Και που αντί να δηλώνουμε περήφανα μέλη της, πολλές φορές φερόμαστε σαν μίζεροι αντίπαλοι της. Βρίζοντας ουσιαστικά τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε ότι Δύση δεν σημαίνει μόνο ΕΣΠΑ, ταξίδια, τουρισμός και επιδοτήσεις. Δύση σημαίνει ευημερία και Δημοκρατία. Είναι οι αξίες, ο πολιτισμός και το πολίτευμα μας. Και αυτό ακριβώς είναι που φοβάται ο κ. Πούτιν. Δεν φοβάται μια πιθανή εγκατάσταση πυραύλων του ΝΑΤΟ στα σύνορα του. Φοβάται ένα μεγάλο, δυτικού τύπου κράτος στα σύνορα του. Ο μεγάλος του φόβος είναι να μη δουν οι ρώσοι τι σημαίνει να ζεις στη Δύση.
Η δυτική δημοκρατία, μετά από πολλές δεκαετίες σταθερότητας και ευημερίας, δέχεται ξανά επιθέσεις και αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις και κινδύνους. Ας ελπίσουμε το κόστος για την υπεράσπιση της, να περιοριστεί σε μια παροδική αύξηση στις τιμές της ενέργειας. Γιατί στο παρελθόν, το τίμημα που κλήθηκαν να πληρώσουν οι υπερασπιστές της (μεταξύ των οποίων και εμείς) ήταν ασύγκριτα βαρύτερο.
