Κύριε Διευθυντά,
Σε σημείωμά της στα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» και την «Κρητική Επιθεώρηση» (2/6/2014), με τον τίτλο: «Κι αν το ανακαλούσαμε;», η κ. Μαρίνα Χειλά, διδάσκουσα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, ολοκληρώνει το κείμενο, μιας καθόλου πειστικής επιχειρηματολογίας, σχετικά με το θέμα της ανάκλησης της αναγόρευσης του Γερμανού Καθηγητή κ. Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης, με την ακόλουθη, θεωρώ, προκλητική για τον αγώνα του Κρητικού Λαού παράγραφο: «Το Πανεπιστήμιο αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση υποχρηματοδότησης από την ίδρυσή του, για την οποία κάποιοι φοιτητές διαμαρτύρονται εδώ και τρεις βδομάδες, χωρίς κανένας να ασχολείται με αυτούς. Δεν έχουμε κανένα περιθώριο για ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια. Ας ασχοληθούμε με τα υπαρκτά προβλήματα του Πανεπιστημίου και τις τεράστιες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει».
Και ερωτάται η κ. Χειλά. τα «υπαρκτά προβλήματα του Πανεπιστημίου» (απόρροια της γενικότερης μιζέριας και κακομοιριάς που βιώνουμε παντού, σήμερα, στη Χώρα μας), όσο σπουδαία κι αν είναι –αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς– είναι σε θέση να συγκριθούν και να μπουν στην ίδια ζυγαριά με την επική Μάχη της Κρήτης, την Εθνική Αντίσταση και την αξιοθαύμαστη αυτοθυσία του κρητικού Λαού, ώστε να μιλήσει τόσο περιφρονητικά και με τόση απαξίωση γι’ αυτά, σημειώνοντας αυτό το: «δεν έχουμε κανένα περιθώριο για ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια. Ας ασχοληθούμε με τα υπαρκτά προβλήματα του Πανεπιστημίου» και όλα τα άλλα, δηλαδή (μαζί και ο επικός και ηρωικός αγώνας του Κρητικού Λαού, που γνώρισε τόση διαστρέβλωση από την γραφίδα του κ. Ρίχτερ), ως άνευ σημασίας, ας πάνε περίπατο;;;….
