Του Δημήτρη Ποθουλάκη
Σήμερα όλη η πόλη μας χαίρει κι αγαλλιάζει,
κι Ρεθεμνιώτες πλέουνε σε γιορτινά πελάγη.
Σε όλα τα δημοτικά σκολειά της πολιτείας,
θα γίνει εμβολιασμός μεγάλης σημασίας.
Παρόντες θα ‘ναι επίσημοι, οι κεφαλές της πόλης,
μαζί και η φιλαρμονική, στολίδι κάθε σκόλης.
Καθώς γιορτάζει η μάθηση, και γενικά η παιδεία,
και δη το τούρκικο σκολειό που έχει τα πρωτεία.
Αφού των πέριξ γειτονιών στεγάζει δυο σκολεία,
το πρώτο και το τέταρτο, με αρχές και μαθητεία.
Σύσσωμοι όλοι οι δάσκαλοι, μαζί και οι δασκάλες,
έχουν στηθεί απ’ το πρωί στις πέτρινες τις σκάλες.
Θα υποδεχτούν επίσημους, τις κεφαλές της πόλης,
που θα αναλύσουν το σκοπό, επ’ της ουσίας όλης.
Υπάρχει χρονοπρόγραμμα και τα παιδιά στη σάλα*
θα πιουν το καθημερινό, που τους προσφέρουν γάλα.
Κι ευθύς μετά η υπεύθυνη, αρμόδια δασκάλα,
θα μεριμνήσει τα παιδιά, όλα μικρά, μεγάλα,
Να πιούνε μουρουνέλαιο, γεμάτο ένα κουτάλι,
κι αμέσως δε θα τους δοθεί, ολίγον πορτοκάλι.
Για το σκοπό λοιπόν αυτό, υπάρχει ο κυρ Ανέστης,
ο επιστάτης του σκολειού, σε τέτοιους ρόλους ρέκτης!
Βοηθάει την υπεύθυνη, δασκάλα εις την πράξη,
κρατά ένα, ένα τα παιδιά, με προσοχή και τάξη.
Σφίγγει γερά τη μύτη τους, με χέρια ροζιασμένα,
κι υπεύθυνη μια κουταλιά, ποτίζει το καθένα.
Αν κάποιο δε απ’ τα παιδιά τσίριζε, ατακτούσε,
ο κυρ Ανέστης στον ποπό, στα μαλακά χτυπούσε.
Αν άλλο δε από τα παιδιά, δύστροπα αντιδρούσε,
ο κυρ Ανέστης άγρια, το μαθητή κοιτούσε.
Άνοιξε την παλάμη σου, πρόσταζε τον αντάρτη,
για να σου ρίξω μια βιτσιά, στη χέρα και στην πλάτη.
Κα το χτυπούσε δυο φορές, πολλές φορές και τρίτη,
ως που στο τέλος το παιδί, με κλάμα και με λύπη.
Του έλεγε ανίσχυρο, για το Θεό όχι άλλη,
δοσ’ μου το μουρουνέλαιο, να πιω ένα … μπουκάλι!
Έτσι με το μουρνόλαδο, βρήκε δρόμο και τέμπο,
και έγινε για τα παιδιά, κάτι σαν… πασατέμπο!
Και τώρα η υπεύθυνη, δασκάλα με εμπειρία,
πήρε θέση και σύνεργα για την … τελετουργία!
Μίλησε εις τη μάθηση με λίγες μόνο λέξεις,
παιδιά το μουρουνέλαιο ανοίγει τις ορέξεις!
Δείτε αυτό τον άνθρωπο, αγάπη από του ‘χει,
δείτε τον κυρ Ανέστη μας, το πίνει μονορούφι!
Κι ευθύς ο Ανέστης έβαλε στο στόμα ένα μπουκάλι,
κι ήπιε το περιεχόμενο, με μιας σαν … πορτοκάλι!
Δεν είναι αυτό μουρνέλαιο, είναι ρακή, πιοτάκι,
εγώ του το αγόρασα από του Σπηλιανάκη!
Πετάχτηκε ο Παντέλαρος* και είπε αυτά τα λόγια,
κι αυτόματα όλα έγιναν, χωρίς … δείκτες ρολόγια.
Με το συμπάθιο ρε παιδιά, που πήρα λάθος φιάλη,
όμως αν επιμένετε παίρνω το άλλο μπουκάλι.
Πρόσθεσε με χαμόγελο, ο κύριος Ανέστης,
που ήταν εφευρετικός, και εις τις φάρσες… ρέκτης!
Και τώρα η διευθύντρια, η κύρια Πλυμάκη,
έχει το κύριο πρόσταγμα, με ύφος και μεράκι.
Χρόνια προσφέρει στο σκολειό, σκληρή δουλειά, θυσία
κι ακούγεται με σεβασμό, κυρία Αναστασία.
Ακολουθεί η Τελέσιλλα, η Αναγνωστοπούλου,
χρόνια εις την εκπαίδευση, ψυχή του χώρου ούλου.
Η Βαγγελίτσα εύθυμη, κυρία Τζανιδάκη,
η κυρ Ελένη εύχαρις, Ριτσάτου από τζάκι.
Ακολουθούν οι δάσκαλοι, Ρολόης και Δαφέρμος
και ο Σαλούστρος γελαστός, μα και συλλογισμένος.
Καθώς η μέρα σήμερα δεν είναι σαν τις άλλες,
δύναμη δίνει στα παιδιά, προοπτικές μεγάλες!
Σήμερα ο εμβολιασμός, φαντάζει πεμπτουσία
και θ’ αναλύσει το γιατί, η κύρια Αναστασία.
Είναι σε όλους φιλική, συμβία του Πλυμάκη,
μία ζωή με προσφορά, στο ωραίο Ρεθυμνάκι!
Μας μίλησε με όμορφα λόγια με σημασία,
καθώς χαίρει εκτίμησης, με ήθος, παρρησία.
Και έκλεισε το λόγο της με αεράτα λόγια,
που τόνωσαν το ηθικό, τα ‘πε έξω απ’ τα δόντια.
Απ’ τα σκαλάκια το λοιπόν, η κύρια Αναστασία,
η διευθύντρια του σκολειού, με τακτ και σημασία,
Εξήγησε για το θεσμό, στην όμορφη μας χώρα,
που είναι ο εμβολιασμός, να μην μας σκιάζει … μπόρα.
Μετά ο κυρ νομίατρος πήρε αμέσως θέση,
άνοιξε δε το στόμα του και είπε κατά λέξη.
Μην φοβηθείτε εμβόλια, σύριγγες κι όλα τ’ άλλα,
αυτά θα τα ξεχάσετε, σαν βγείτε απ’ τη σάλα.
Θα πάρτε δύναμη, ζωή, να μην φοβάστε αρρώστιες,
κι όταν θα πάτε στο στρατό θα ‘στε οι στρατιώτες.
Που δεν λυγίζουν στον εχθρό, δεν τους πτοούν φοβέρες,
τις κακουχίες αψηφούν και δεν τους πιάνουν σφαίρες!
Θα δείτε ιδίοις όμμασι, πως δεν υπάρχει λόγος,
κι είναι η φοβία άσκοπη, μάλιστα παραλόγως.
Σε αυτό τον εμβολιασμό παιδιά εκφοβηθείτε,
και για του λόγου το αληθές εθελοντής ζητείται.
Να διαπιστώσει μόνος του, πως δεν υπάρχει αιτία,
το τρύπημα της σύριγγας είναι μια … ουτοπία!
Και επειδή η πρόταση, δεν τσίγκλησε κανένα,
με λόγια πεντακάθαρα και όχι μασημένα,
Να ‘ρθει η καθαρίστρια, η κύρια Αγάπη,
πρόσταξε και σημείωσε, είναι καλοσυνάτη!
Όμως αυτή δεν έδειξε, δέουσα προθυμία,
καθώς επικαλέστηκε, δήθεν … λιποθυμία.
Έτσι ο εμβολιασμός άρχισε εις την τάξη,
κι οι νοσοκόμες … τρύπαγαν χέρια εν παρατάξει.
Πολλά παιδάκια τσίριζαν, κυρίως κοριτσάκια,
που ‘χαν δέσει τα χέρια τους, με άσπρα μαντηλάκια!
Και τότε ο κύριος δήμαρχος, με τις καλές προθέσεις,
τους πάντες εγκωμίασε, για προηγμένες θέσεις.
Έξω η Φιλαρμονική, του δήμου σε απαρτία,
παιάνιζε εμβατήρια, θούριους, αριστεία.
«Μαύρη ‘ναι η νύχτα στα βουνά, στα όρη πέφτει χιόνι,
στα άγρια στα σκοτεινά, ο κλέφτης ξεσπαθώνει…».
Τραγούδαγαν κι οι μαθητές, το ηρωικό τραγούδι,
κι είχε πολύ συγκινηθεί το κάθε σκολιαρούδι.
Βεβαίως και οι δάσκαλοι και όλες οι δασκάλες,
απ’ την πολύ συγκίνηση, έκλαιγαν σαν… μαϊνάδες!
Έτσι του εμβολιασμού τέλειωσε η παράτα,
κι ο κυρ Ανέστης… ευθυμών, έφυγε με τραγιάσκα!
*Σάλα = (Αίθουσα Αγ. Φραγκίσκου)
* Παντέλαρος = Ένας έξυπνος, πνευματώδης και ζωηρός μαθητής, λάτρης της περιπέτειας. Πρόκειται για τον Παντελή Παπαδάκη του Μάρκου του φουρνάρη. Έφυγε νεότατος από κακουχίες που είχε υποστεί σαν μετανάστης στη Ροδεσία.
Αφιερώνεται στους εκπαιδευτικούς, που υπηρέτησαν το Ρεθεμνιώτικο νεόκοσμο και πέτυχαν, να στηρίξουν και να δώσουν συνέχεια στην καινούργια ζωή, της μετακατοχικής Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας και το νεαρό κόσμο της.
Και μάλιστα με ασήμαντα μέσα, μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής απ’ το Ρέθεμνος, που άφησαν πίσω τους πένθος, ερείπια, στάχτες, τον όλεθρο και την καταστροφή, με τη βαρβαρότητα και την απανθρωπιά τους.
Κακίες που ξεπέρασαν ακόμη κι αυτές των Σαρακηνών*.
(Σαρακηνός* = Χαρακτηρισμός όπως αποδόθηκε από τον Κρητικό λαό, στους Αγαρηνούς άραβες κατακτητές, παρομοιάζοντας τους με το σαράκι, το φθοροποιό σκουλήκι).
Στη μνήμη των αείμνηστων εκπαιδευτικών
Αναστασίας Πλυμάκη, Ευαγγελίας Τζανιδάκη, Ελένης Ριτσάτου, Ελευθέριο Δαφέρμο, Τελέσιλας Αναγνωστοπούλου, Ευαγγελίας Χριστινάκη, Σταμάτη Ρολόη και Σαλούστρο.
