Επενδυτική φλυαρία με αντιεπενδυτική πολιτική

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας επιδίδεται τον τελευταίο καιρό σε μια επενδυτική φλυαρία, η οποία είναι διαμετρικά αντίθετη με την αντιεπενδυτική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή του.

Το 2016 σημειώθηκε νέα υποχώρηση των επενδύσεων στην Ελλάδα, οι οποίες κινήθηκαν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων τετραετιών.

Η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έσπασε την αναπτυξιακή δυναμική που πήγε να αναπτυχθεί το 2014 και εμπόδισε την Ελλάδα να πάρει μέρος στην ανάκαμψη της οικονομίας της Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη βρίσκεται στον πέμπτο χρόνο σταθερής ανάπτυξης με αποτέλεσμα να έχει υποχωρήσει το επίπεδο της ανεργίας στα προ κρίσης επίπεδα.

Ανάλογα με τους υπολογισμούς η Ελλάδα χρειάζεται ετήσια αύξηση των επενδύσεων κατά 17 ως 22 δισ. ευρώ για να ακολουθήσει την πορεία της Ευρωζώνης και να αρχίσει να καλύπτει σιγά σιγά το χαμένο έδαφος της τελευταίας δεκαετίας.

Τα αίτια της αποτυχίας της επενδυτικής πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα συνοψίζονται ως εξής:

Πρώτον, μεγάλη αύξηση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Δεύτερον, αποδυνάμωση του τραπεζικού συστήματος εξαιτίας της κρίσης που προκλήθηκε σε αυτό με την πολιτική Τσίπρα-Βαρουφάκη. Οι τράπεζες συνεχίζουν να περιορίζουν τη ρευστότητα στην πραγματική οικονομία ενώ τα επιτόκια δανεισμού είναι υπερβολικά υψηλά, σε πολλές περιπτώσεις τριπλάσια από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Τρίτον, άρνηση της κυβέρνησης να δεχθεί την πρόταση Μητσοτάκη για μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% στη διάρκεια μιας διετίας ώστε να υπάρξει μερική ανάκαμψη στην αγορά ακινήτων, την οικοδομή και στις επενδύσεις που συνδέονται με αυτές.

Τέταρτον, λάθος αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ τα οποία δεσμεύονται υπέρ των γνωστών κατασκευαστικών εταιριών και προγραμμάτων για προσωρινές προσλήψεις κομματικού ενδιαφέροντος αντί να δώσουν νέα ώθηση στην εξωστρέφεια, τη βιομηχανία και την ψηφιοποίηση της οικονομίας.

Πέμπτον, συνεχής μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων το οποίο το 2016 κινήθηκε κάτω και από τον μειωμένο στόχο. Προκαλεί εντύπωση η κυβερνητική επιλογή σε βάρος των δημοσίων επενδύσεων το 2016 οπότε, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, ξεπέρασε κατά οκτώ φορές τον στόχο για το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, επομένως είχε μεγάλη άνεση κινήσεων σε ό,τι αφορούσε την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων.

Έκτον, οι επενδύσεις υπονομεύονται από τη γενική διοικητική διάλυση την οποία έχει προκαλέσει η πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα αλλά και από τη σκληρή εσωκομματική πάλη που έχει ξεσπάσει στον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την προώθηση ή τη ματαίωση συγκεκριμένων επενδύσεων και τον έλεγχο της όλης διαδικασίας από συγκεκριμένες φατρίες οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις συνδέονται και με επιχειρηματικά συμφέροντα.

Στις συνθήκες που περιγράψαμε η Ελλάδα δεν παρακολουθεί την επενδυτική πολιτική της Ευρωζώνης. Οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται έχουν κυρίως σχέση με ένα μέρος του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που είχε επεξεργαστεί η κυβέρνηση Σαμαρά και με την καλή δυναμική του ελληνικού τουρισμού παρά τις συνεχείς φορομπηχτικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα.

Η κυβερνητική φλυαρία υπέρ των επενδύσεων είναι ενταγμένη σε μια προσπάθεια δημιουργίας επικοινωνιακής και πολιτικής σύγχυσης ώστε να αποδυναμωθεί, στο μέτρο του δυνατού, το οικονομικό και πολιτικό μήνυμα Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Πέρυσι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση τη μάχη των εντυπώσεων και της ουσίας στη ΔΕΘ γι’ αυτό ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του προσπαθούν να προσαρμόσουν τις τελευταίες εβδομάδες την επιχειρηματολογία τους χωρίς να αλλάξουν την ουσία της πολιτικής τους όπως μαρτυρούν όσα συμβαίνουν με τις μεγάλες επενδύσεις στα ορυχεία χρυσού της Χαλκιδικής και στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.