Ευρωλιγούρικα!

Ανά δυο σχεδόν μέρες και μια εκδήλωση επ’ ευκαιρία της ευρωπαϊκής προεδρίας της χώρας μας.

 

Φοβερά αυτά τα συμπόσια, τα συνέδρια και γενικά οι συναθροίσεις πολιτικών, τραπεζιτών και λοιπών «παραγόντων», όπου μετά συνοδείας αφρώδους οίνου και καπνιστού σολομού, οι Ευρωπαίοι «φωστήρες» μετά απανωτών προπόσεων και πομπωδών διαλέξεων υπενθυμίζουν στα εκατομμύρια ανέργων Ευρωπαίων πολιτών, στα εκατομμύρια Ευρωπαίων νεόπτωχων, ανέστιων, ανασφάλιστων και εξαθλιωμένων πολιτών, το «μεγαλείο» του ευρωπαϊκού οράματος και τις προοπτικές(;) την ενωμένης ηπείρου εν όψει της νέας τάξης πραγμάτων.

 

Μια πολύ καλή ιδέα και ίσως πολύ χρήσιμη για όλους θα ήταν, αντί τις γλοιώδικες αυτές συναθροίσεις που είναι άκρως προκλητικές για τους λιμοκτονούντες πολίτες που απολαμβάνουν τα «ευρωπαϊκά οράματα» εξ αποστάσεως, να διοργανώσουν οι κύριοι Ευρωπαίοι παράγοντας κανένα συμπόσιο ή συνέδριο ευρωπαϊκής ιστορίας. Αλλά όχι για να τονιστεί μόνο το έργο του Γκαίτε, του Σαίξπηρ, του Μιχαήλ Άγγελου, του Ρεμπράντ, του Μπεντόβεν και του Αριστοτέλη. Μπορούν ν’ ανοίξουν το «συμπόσιο» και να συζητήσουν ανοικτά για τον σκοταδιστικό Μεσαίωνα, για την Ιερά Εξέταση, για τις εκπαραθυρώσεις, για την Ιερά Συμμαχία, το αίσχος της Αποικιοκρατίας, τη φεουδαρχία, τα εγκλήματα του φασισμού, του ναζισμού, του σταλινισμού, το νεοεθνικισμό, τη σύγχρονη τραπεζικοκρατική αλητεία και τα λοιπά κατορθώματα της ηπείρου που προσποιείται την ανθρωπιστικά ευαίσθητη, την ίδια ώρα που περιθωριοποιεί μέσω των μηχανισμών εξουσίας της την πλειοψηφία των υπηκόων της.

 

Οι Μπαρόζηδες, οι Ρομπάηδες, οι Μερκελοσοϊμπλέδες, οι Μπερλουσκόνηδες κι οι Σαμαροβενιζέλοι είναι τα σύγχρονα ευρωπαϊκά σκιάχτρα που πλανώνται πάνω από την ήπειρο και συνδαυλίζουν με τις νεογκεμπελικές φυλλάδες τύπου bild και τις τραπεζικές συμμορίες που ανταλλάσσοντας «χαρτιά», ομόλογα και κάτι ακαταλαβίστικα κ…όχαρτα καταδικάζουν γενιές ανθρώπων σε μόνιμη πενία, την ίδια ώρα που τους ενοχοποιούν κι από πάνω.

 

Εν όψει ευρωεκλογών θ’ ακούσουμε πάλι τις χιλιομασημένες «καραμελίτσες» του επιτεύγματος του Ρ. Σουμά, της συνθήκης της Ρώμης του 1957, του Μάαστριχτ, της διεύρυνσης της Ευρώπης των 27 χωρών, της διαρκούς ειρήνης και τα λοιπά σαχλοειδή, την ίδια ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίων ψάχνουν τροφή σε σκουπιδοντενεκέδες, κάποιοι άλλοι μεταναστεύουν αδιάκοπα σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη, κάποιοι κραδαίνουν αγκυλωτούς σταυρούς και νοσταλγούν «Άριες φυλές» και κάποιοι άλλοι χαριεντίζονται αυτάρεσκα στα ευρωπαϊκά συμπόσια υψώνοντας το κολονάτο ποτήρι με τον αφρώδη οίνο «εις υγείαν των κορόιδων» που τους κατέστησαν «παράγοντες ευρωπαϊκής σταθερότητας».