Είναι δεδομένο ότι η πόλη μας ανήκει στους πλέον προνομιούχους τόπους ανά τον κόσμο με μοναδικά πλεονεκτήματα, κάτι που καθιστά την περιοχή μας ιδανικό προορισμό για κάθε είδους επισκέπτη.
Επίσης όμως είναι δεδομένο ότι γενικά η χώρα μας ανήκει στον πλέον ιδιαίτερο λαό με ένα μοναδικό τρόπο αντίληψης της εξουσίας.
Αυτό όμως που δεν είναι δεδομένο είναι ο ορισμός της ανάπτυξης και ο τρόπος που αυτή γίνεται… δυστυχώς ζούμε τα γνωστά σε όλους βασανιστήρια με τη διαδικασία μετάλλαξης της Ελλάδας σε μια διπρόσωπη χώρα (δυο σε ένα), που συνδυάζει τέλεια μια Καραϊβική και ένα Μπαγκλαντές… τους λόγους τους έχουμε αναλύσει εκτεταμένα, αυτό που δεν έχουμε αναλύσει είναι το όραμά μας κι ο αγώνας μας για αυτό…
Η εξουσία στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά οι δημόσιοι υπάλληλοι με το καθεστώς της αδιαφορίας για οτιδήποτε πέρα από το μηνιάτικο και την εξασφάλιση.
Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα πελώριο τοίχος παντού, που σκεπάζει οτιδήποτε θα έδινε μια προοπτική κι ένα καλύτερο μέλλον.
Έτσι όποια καλοπροαίρετα προγράμματα ανάπτυξης ΕΣΠΑ κι αν έρθουν γίνονται «φερτά γλεντά», άλλωστε πλέον αμφισβητώ την καλή προαίρεση σε ένα κράτος, που για να δείξει πλεόνασμα πρωτογενές στους δανειστές μας έχει αφήσει απλήρωτους όλους τους επενδυτές στην Ελλάδα… είναι θέμα υπαρξιακό… το σχέδιο προδοσίας λέει: θυσία της νέας γενιάς για να περνάμε τώρα …και μετά δεν μας αφορά… έτσι θα δημιουργηθούν σταδιακά τρεις κατηγορίες: οι άνεργοι, οι μισθωτοί και οι μεγάλες επενδυτικές εταιρίες μαζί με τους εργαζομένους τους…
Που είναι λοιπόν η ανάπτυξη και πως θα έρθει; Κατά αρχήν ορίζω την ανάπτυξη ως μια διαδικασία εξέλιξης που υπηρετεί την κοινωνία και την αξιοκρατία. Κατά δεύτερο… δηλαδή ο τρόπος που γίνεται… δεν ξέρω να απαντήσω… μόνο κάποιες σκέψεις να γράψω, που κατά την υποκειμενική μου γνώμη είναι σωστές.
Η πρώτη μου σκέψη αφορά το κίνητρο παραγωγής με αυτοχρηματοδότη και φοροαπαλλαγή. Δηλαδή όχι σε άμεσες επιδοτήσεις και τσάμπα χρήμα αλλά στη χειραφέτηση και προώθηση επιχειρηματικότητας. Όμως εδώ γεννιέται το ερώτημα με ποια κριτήρια και ποιους ελέγχους… ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω, εκτός ίσως από το να αυτοκαταργηθεί το κακώς εννοούμενο κράτος με τους διαστρεβλωμένους μηχανισμούς παραγωγής προβλημάτων… γίνεται αυτό; φυσικά και όχι θα έλεγα είναι αδύνατο γιατί δεν εξυπηρετεί ούτε την εξουσία των δημοσίων υπαλλήλων ούτε βεβαίως και τους δανειστές μας, οι οποίοι μπορεί να χαίρονται με την εξαθλίωση και τον αφανισμό των Ελλήνων επιχειρηματιών… το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίζει να λειτουργεί μια αρρωστημένη κατάσταση με δόσεις «πρέζας» δανεικών, ώστε να τους έχουμε συνέχεια ανάγκη για τροποποιήσεις και δωσ’ του..,
Πιστεύω βεβαίως ότι σε αρκετά πράγματα έχουν δίκιο και θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευτούν πρακτικά συνεδριάσεων τρόικας-κυβέρνησης, ώστε να μάθει ο κόσμος να ξεδιαλέξει το μύθο από την πραγματικότητα.
Τέλος πάντων ζούμε την εποχή των ουσιωδών συγκαλύψεων και ανούσιων αποκαλύψεων, όπου κυριαρχεί μια ανασφάλεια παντού, προκειμένου να φοβίσουν τον κόσμο μην γίνει κοινωνική έκρηξη.
Το Ρέθυμνο πάντως δε φοβάται, γιατί ότι κι αν γίνει θα καλωσορίζει επισκέπτες και θα αποδέχεται δωρεές φιλόπτωχων ευρωπαϊκών ταμείων… μόνο ίσως οι άνθρωποι φοβούνται…, γιατί ο τόπος και τα ακρογιάλια εντάσσονται στο πρόγραμμα «Νέα Καραϊβική Ευρώπης», ενώ οι άνθρωποι υπάγονται στο «Νέο Ευρωπαϊκό Μπαγκλαντές».
