Δεν τους καλύπτει ούτε το φύλλο συκής, που συνίσταται στο ότι ανεβαίνουν στην έδρα μέχρις τις 10 π. μ. και μόνο στη συνέχεια απέχουν από την άσκηση των καθηκόντων τους μέχρι τη λήξη του ωραρίου. Και φυσικά οι μισθολογικές περικοπές που υφίστανται όχι μόνον δεν νομιμοποιούν την παραβίαση του Συντάγματος, αλλά πλήττουν ευθέως αυτό που υποτίθεται ότι προασπίζονται, δηλαδή το κύρος των λειτουργών της δικαιοσύνης.
Αρχικά σκέφτηκα να χαρακτηρίσω τη στάση τους ως «ανυπακοή» αλλά το απέφυγα, για να μην με κατηγορήσουν ότι τους συνδέω με τη στρατηγική που προτείνει το ΚΚΕ. Αλλά υπάρχει και ένας σοβαρότερος λόγος. Ανυπακοή στους νόμους εκδήλωσαν και εκδηλώνουν διάφορες επαγγελματικές τάξεις και ομάδες στο όνομα των συνδικαλιστικών τους διεκδικήσεων.
Αυτό που συμβαίνει με τους δικαστικούς λειτουργούς είναι πολύ διαφορετικό από ποιοτική άποψη. Όταν οι εκπρόσωποι του τρίτου πυλώνα της δημοκρατίας παραβιάζουν το Σύνταγμα απεργώντας, και μάλιστα για διάστημα που σε λίγο θα προσεγγίσει τους τρεις μήνες, ο προσφορότερος όρος για να προσδιορίσει κανείς τη στάση τους είναι «ανταρσία» κατά του πολιτεύματος.
Δεν θα σταθώ στα προφανή, ότι δηλαδή οι ισχυρισμοί που προβάλλουν οι δικαστικοί λειτουργοί είναι και αντιφατικοί και ιδιοτελείς, με την έννοια ότι από τη μια παραβιάζουν το Σύνταγμα και από την άλλη το ερμηνεύουν προς όφελός τους. Θα επιμείνω στο γεγονός ότι για συνδικαλιστικούς λόγους επέλεξαν την ανοικτή σύγκρουση με την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία, και ότι έχουν αυτονομηθεί όχι μόνον έναντι του καταστατικού χάρτη της πολιτείας αλλά και έναντι των νόμων. Εννοώ ότι αγνόησαν την εντολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για περικοπή του μισθού όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, διότι, κατά τον ισχυρισμό της πρόεδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Βασιλικής Θάνου, η διάταξη που προβλέπει το μέτρο της περικοπής μισθού «δεν είναι συμβατή προς το Σύνταγμα, κυρίως, ως προς ορισμένα τμήματα αυτής» και επιπλέον αποτελεί «αστυνομικό μέτρο». Αρνούνται δηλαδή να δεχτούν την περικοπή των αποδοχών τους επειδή απεργούν, κάτι που ισχύει για όλους τους εργαζόμενους. «Κάτω τα χέρια από τους δικαστές», λοιπόν.
Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι η αντισυνταγματικότητα των κινητοποιήσεων δεν απασχόλησε τα ανώτατα όργανα της δικαιοσύνης και της πολιτείας, δηλαδή τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, την ολομέλεια του Αρείου Πάγου και τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Δεν γνωρίζω το περιεχόμενο της εντολής του κ. Τέντε, αλλά δεν διάβασα πουθενά ότι επισήμανε στους δικαστικούς λειτουργούς πως οι κινητοποιήσείς τους είναι αντισυνταγματικές. Άραγε δεν το πιστεύει ή το αποσιώπησε γιατί φοβήθηκε τις αντιδράσεις των συναδέλφων του; Αντισυνταγματικές έκρινε ομόφωνα η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τις νέες περικοπές των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, αλλά δεν έκανε το ίδιο και για τις κινητοποιήσείς τους, παρά το γεγονός ότι στο Σύνταγμα η δεύτερη απαγόρευση είναι ρητή, ενώ η πρώτη αποτελεί ερμηνεία που συνάγεται από τον συνδυασμό των άρθρων 26 και 88, παρ. 2. Και για τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος συχνά συμπεριφέρεται ως συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των δικαστών και των δικηγόρων, αντισυνταγματικές δεν είναι οι κινητοποιήσεις αλλά οι περικοπές στους μισθούς των δικαστών, και μάλιστα εξέφρασε τη συμπαράστασή του στα δίκαια αιτήματά τους.
Υπό το φως των παραπάνω, δικαιούμαι να υποστηρίξω ότι η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου, ότι μια μισθολογική διεκδίκηση έχει μετατραπεί σε αληθινή βόμβα στα θεμέλια του πολιτεύματος. Ακόμη και αν επιστρέψουν στα καθήκοντά τους, οι δικαστικοί λειτουργοί θα κρατήσουν ανοικτό το πολεμικό μέτωπο, ώσπου «να δικαιωθούν». Εύχομαι και ελπίζω τουλάχιστον να μη ζήσουμε ανώμαλες καταστάσεις, δηλαδή αποφάσεις δικαστηρίων που θα υπαγορεύονται από τη δυσαρέσκεια των δικαστών έναντι της πολιτείας. Το βέβαιο προς το παρόν είναι ότι ετοιμάζουν ομαδικές αγωγές στο Μισθοδικείο, με τις οποίες θα ζητήσουν την εξομοίωση των αποδοχών τους με αυτές των βουλευτών και θα αξιώσουν αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο από 100.000 – 150.000 ευρώ. Δεν το αναφέρω μόνον για να επισημάνω ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν στην ίδια σκληρή γραμμή, αλλά και για να υπογραμμίσω την αναλγησία και την τυφλότητα που επιδεικνύουν σε μια χώρα με 1,5 εκατομμύρια ανέργους και άλλους τόσους που μετά βίας επιβιώνουν, σε μια χώρα βυθισμένη στη φτώχεια και την απελπισία. Παραβίαση του Συντάγματος και αναλγησία πάνε χέρι χέρι. Το χρήμα, κύριοι δικαστές, το χρήμα.
στο Πανεπιστήμιο Κρήτης – Τμήμα Φιλολογίας
