Στις 21 Φεβρουαρίου δόθηκε εντολή από το Υπ. Οικονομικών προς την Οικονομική Επιθεώρηση Κρήτης με βάση την επιστολή Σιγανού να διενεργήσει διαχειριστικό έλεγχο στον Δήμο Ρεθύμνης και τα Δημοτικά Νομικά Πρόσωπα (ΔΕΥΑΡ, ΔΑΝΕΡ, Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας) σε χρονικό ορίζοντα 10 ετών (1990-2000).
Η περίπτωση του ελλείμματος στο Δημοτικό Ταμείο προέκυψε στην πορεία: όταν οι Ορκωτοί Λογιστές, που είχα καλέσει για οικονομικό έλεγχο εν όψει της εφαρμογής του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος στον Δήμο, πιθανολόγησαν έλλειμμα στο Ταμείο του Δήμου και εγώ κατέθεσα Μηνυτήρια Αναφορά στον Εισαγγελέα Ρεθύμνου γι’ αυτό, οι δικαστικές Αρχές έκαμαν το αδιανόητο: Με παρέπεμψαν σε δίκη μετατρέποντάς με αυθαίρετα από μηνυτή σε κατηγορούμενο. Έκτοτε τα πράγματα ακολούθησαν τον υπηρεσιακό δρόμο τους και κατά το περασμένο έτος συνέβησαν τα εξής:
• Ολοκληρώθηκε η διαδικασία του διαχειριστικού ελέγχου με τον τελικό Καταλογισμό εις βάρος μου από το Ελεγκτικό Συνέδριο υπαρκτών νόμιμων και ανύπαρκτων δαπανών του Δήμου συνολικού ύψους 292.316 ευρώ, που με τις προσαυξήσεις έχουν γίνει ήδη πάνω από 400.000 ευρώ.
• Εκδικάστηκε η υπόθεση του ελλείμματος του Δημοτικού Ταμείου τον περασμένο Σεπτέμβριο και το Τριμελές Εφετείο Χανίων μου επέβαλε ποινή κάθειρξης 13 ετών που δεν θα προλάβω να εκτίσω, αφού βαδίζω ήδη στα 75 και η υγεία μου δεν είναι καλή.
Σήμερα, έχοντας στα χέρια μου τόσο το κείμενο της τελικής Απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του ανώτατου δικαστηρίου που είναι θεσμικά τεταγμένο (από το Σύνταγμα, άρθρο 98) να ελέγχει την ορθή εφαρμογή των νόμων στις δαπάνες του κράτους και των ΟΤΑ, όσο και τα Πρακτικά της δίκης του Τριμελούς Εφετείου Χανίων, ανώτερου δικαστηρίου, θεωρώ χρέος μου να ενημερώσω τους συμπολίτες μου και κάθε έντιμο άνθρωπο για το πόσο νομικά μετέωρες και ηθικά άδικες είναι οι Αποφάσεις αυτές.
Ας τις δούμε αναλυτικά:
ΙΙ. Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ:
ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΣΟΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Α. Αρχές Απριλίου του 2001 άρχισε ο διαχειριστικός έλεγχος στον Δήμο Ρεθύμνης και τα Δημοτικά Νομικά Πρόσωπα και διήρκεσε τρία χρόνια και τέσσερις μήνες (κανονική διάρκεια στους μεγαλύτερους Δήμους της χώρας 2-3 μήνες), εκάλυψε δε ολόκληρη την οικονομική διαχείριση του Δήμου κατά τα έτη 1990-2000 και άτυπα μέχρι το 2004 συνολικού ύψους 28,5 περίπου δισεκατομμυρίων δραχμών που με τα Δημοτικά Νομικά πρόσωπα ξεπέρασε τα 35 δις δρχ.
Β. Από τον εξονυχιστικό έλεγχο, φύλλο προς φύλλο, της τεράστιας αυτής διαχείρισης δεν προέκυψε η παραμικρή ένδειξη, έστω ένδειξη, ότι σφετερίστηκα μια δραχμή ή ένα ευρώ ή ότι εξυπηρέτησα με οποιονδήποτε τρόπο το προσωπικό μου ή οποιουδήποτε άλλου το συμφέρον. Η στόχευση του Διαχειριστικού Ελέγχου, να με βρει να έχω κλέψει, απέτυχε παταγωδώς, γιατί ήμουν και αποδείχτηκα πεντακάθαρος, αλλά παρ’ όλα αυτά καταλογίστηκαν εις βάρος μου, με εξόφθαλμες παραβιάσεις του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, επτά επί μέρους ποσά συνολικού ύψους 364.240.944 δρχ. (1.068.938 ευρώ), που αφορούσαν διάφορα υπηρεσιακά θέματα.
Η κοινοποίηση του Πορίσματος για τον Δήμο και του οικονομικού Καταλογισμού στις αρμόδιες Υπηρεσίες του κράτους και στα μέσα ενημέρωσης (Ιούνιος 2003) πυροδότησε την άσκηση σειράς όλης οικονομικών, ποινικών και πειθαρχικών διώξεων εναντίον μου, όπως προβλέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, και παράλληλα ένα όργιο δημοσιογραφικής εκμετάλλευσης, ως επί το πλείστον κακής ποιότητας, που διαρκεί χρόνια ολόκληρα. Από τη δική μου πλευρά άρχισε ένας ψυχοφθόρος μαραθώνιος για την απόκρουση της επιβουλής αυτής σε Δικαστήρια, Επιτροπές, Συμβούλια, Υπουργεία κλπ., ο οποίος κατάστρεψε τη ζωή μου, χωρίς καμιά υπερβολή. Σύμφωνα με τα ημερολόγια των δικηγόρων μου, από το 2004 μέχρι το τέλος του 2012 σύρθηκα μόνο στα δικαστήρια του Ρεθύμνου και των Χανίων και διάφορα Συμβούλια 147 φορές και αν συνυπολογιστούν ο Άρειος Πάγος, το Ελεγκτικό Συνέδριο, τα Υπουργεία και πολλές ανακρίσεις, περισσότερες από 160 φορές. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια ήταν για μένα δικαστικό μαρτύριο που δεν το άξιζα, καλύτερα να με είχε σκοτώσει ο υποκινητής της ιστορίας αυτής μια και καλή, επαληθεύοντας την κοινή αντίληψη ότι στην Ελλάδα κανείς δεν έκαμε καλό στο κοινωνικό σύνολο και να μην τιμωρηθεί σκληρά γι’ αυτό.
Γ. Μέχρι τώρα είχαν σημειωθεί τα εξής αποτελέσματα:
α. Στο οικονομικό μέρος:
• Από το αρχικό ποσόν του Καταλογισμού (364.240.944 δρχ) τα αρμόδια θεσμικά όργανα στα οποία προσέφυγα ακύρωσαν τα 264.634.220 δρχ ως παρανόμως καταλογισθέντα.
• Το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο οποίο επίσης προσέφυγα, επικύρωσε 99.606.724 δρχ (292.316 ευρώ) ως νομίμως καταλογισθέντα.
β. Στο ποινικό μέρος:
Οι ποινικές διώξεις έληξαν με πλήρη απαλλαγή μου σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, που έχουν εκδικαστεί (Δήμος, ΔΕΥΑΡ, Κέντρο Εικαστικής Δημιουργίας). Αντίθετα, ο Οικονομικός Επιθεωρητής που διενήργησε τον έλεγχο καταδικάστηκε και στις δύο περιπτώσεις μήνυσης που κατέθεσα εναντίον του. Συγκεκριμένα:
• Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνης με την υπ’ αρ. 844/04 Απόφασή του τον καταδίκασε σε 3+3 μήνες φυλάκισης για πράξεις δυσφήμησής μου και 5 μήνες για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου, που συγχωνεύτηκαν σε 7 μήνες.
• Το ίδιο δικαστήριο, με την υπ’ αρ. 1618/08 Απόφασή του τον καταδίκασε σε 6 μήνες φυλάκιση για ψευδή καταμήνυσή μου και 6 μήνες για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου, που συγχωνεύτηκαν σε 8 μήνες.
Αν είχα τότε τις γνώσεις και τις εμπειρίες που έχω σήμερα πάνω στο θέμα αυτό, δεν θα είχα υποβάλει μόνο δύο μηνύσεις εναντίον του αλλά είκοσι δύο, γιατί ολόκληρο το Πόρισμά του είναι συνονθύλευμα ανακριβειών και διαστρεβλωμένων στοιχείων. Το πρωτοφανές αυτό γεγονός, να καταδικαστεί ποινικά όχι ο ελεγχόμενος αλλά ο ελεγκτής, θα προκαλούσε σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος άμεση ακύρωση του γενόμενου ελέγχου και επανάληψή του από άλλα αδιάβλητα ελεγκτικά όργανα. Στη φθαρμένη και παραπαίουσα χώρα μας όλα τα νομικά και παρεπόμενα ατοπήματα γίνονται αποδεκτά κατά τα γούστα των ανευθυνοϋπεύθυνων «αρμόδιων» και τα συνακόλουθα καταστροφικά αποτελέσματα βιώνει σήμερα επώδυνα το κοινωνικό σύνολο και στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ και η οικογένειά μου.
γ. Στο πειθαρχικό μέρος:
Οι πειθαρχικές διώξεις έληξαν με πλήρη απαλλαγή μου σε όλες τις περιπτώσεις, πλην των επιχορηγήσεων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, για τη μεταβίβαση των οποίων σε κοινωνικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης μού επιβλήθηκε ποινή αργίας 10 ημερών, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Δ. Ας δούμε τώρα τα επί μέρους ποσά που το Ελεγκτικό Συνέδριο «έκρινε» ότι νομίμως καταλογίστηκαν εις βάρος μου. Είναι τα εξής:
• Ποσόν 1.875.000 δρχ. (5.502 ευρώ) που αφορά επίδομα Χειριστών Η/Υ.
• Ποσόν 80.031.724 δρχ. (234.869 ευρώ) που αφορά την παροχή ειδών ατομικής προστασίας προς δημοτικούς υπαλλήλους.
• Ποσόν 17.700.000 δρχ. (51.944 ευρώ) που αφορά επιχορηγήσεις της Νομαρχίας προς φορείς της πόλης, οι οποίες διαβιβάστηκαν μέσω του Δήμου.
Επειδή τώρα ούτε το άρθρο 98 ούτε άλλο άρθρο του Συντάγματος δεν ορίζει κανένα όργανο για να ελέγχει την ορθότητα των αποφάσεων του Ελ. Συνεδρίου, διότι ως ανώτατο Δικαστήριο είναι τυπικά και ουσιαστικά ανεξέλεγκτο, απομένει να τις κρίνω εγώ ο ατυχής αποδέκτης τους και να τις εφεσιβάλω στο μέγα δικαστήριο της Κοινής Γνώμης.
Δ. Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΥ
α. Το Επίδομα Χειριστών Η/Υ (1.875.000 δρχ ή 5.502 ευρώ)
Το επίδομα αυτό το ελάμβαναν δημοτικοί υπάλληλοι νόμιμα, μέχρι την 31-12-1996. Ο νόμος 2470/21-3-97 πρόβλεπε τη διακοπή του αναδρομικά από 1-1-1997, όμως ο εκκαθαριστής υπάλληλος του Δήμου δεν φρόντισε, ως όφειλε, να ζητήσει να κρατηθεί από τον μισθό των υπαλλήλων το ποσόν που είχαν λάβει κατά το τρίμηνο Ιανουάριος-Μάρτιος 1997, όπως ορίζει ο ίδιος νόμος: «2. Σε περίπτωση που διαπιστώνεται η υπέρβαση των νομίμων ποσών η αρμόδια Διεύθυνση ή Γενική Διεύθυνση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ενημερώνει εγγράφως τον εκκαθαριστή αποδοχών, καθώς και τον οικείο επιθεωρητή οικονομικής επιθεώρησης των ΔΟΥ για την έκδοση καταλογιστικής πράξης σε βάρος των υπαλλήλων που έλαβαν αχρεωστήτως τα σχετικά ποσά. Σε περίπτωση αδυναμίας καταλογισμού των αχρεωστήτως λαβόντων, λόγω θανάτου ή άλλης αιτίας, γίνεται καταλογισμός σε βάρος του εκκαθαριστή, εφόσον οφείλεται σε δόλο ή βαρειά αμέλεια».
Ο νόμος είναι σαφής: Το θέμα είναι στενά υπηρεσιακό και ο Δήμαρχος δεν έχει καμιά ανάμειξη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχα καμιά νύξη για να το ελέγξω, αλλά έλαβα γνώση μετά από έξι χρόνια από το Πόρισμα του διαχειριστικού ελέγχου.
Και ο μεν Οικονομικός Επιθεωρητής καταλόγισε αυθαίρετα το ποσόν αυτό σε μένα και όχι στους αχρεωστήτως λαβόντες, όπως ορίζει ο νόμος, επειδή έτσι του άρεσε, αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο οποίο εξέθεσα την παρανομία, πώς την αποδέχτηκε; Έτσι του άρεσε και αυτού;
β. Οι παροχές σε είδη ατομικής προστασίας των υπαλλήλων (80.031.724 δρχ ή 234.869 ευρώ).
Ο Καταλογισμός του τεράστιου αυτού ποσού εις βάρος μου εκ μέρους του Οικονομικού Επιθεωρητή έγινε με μια και μοναδική φράση δεκαεπτά (17) λέξεων: «Από το έτος 1995 έως και 2000 μόνιμοι διοικητικοί υπάλληλοι του Δήμου Ρεθύμνης έλαβαν τα πιο κάτω ποσά», τα οποία αθροίζει σε 80.031.724 δρχ (234.869 ευρώ σήμερα) χωρίς ούτε ανάλυση (ποιος έλαβε τι, πότε ακριβώς, για ποιο λόγο κλπ.) ούτε αιτιολόγηση, όπως επιβάλλει ο νόμος.
Υπερασπιζόμενος τον εαυτό μου προσέφυγα στο Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου υπέβαλα απολύτως έγκυρα και αδιάψευστα τεκμήρια της ακυρότητας του Καταλογισμού. Σημειώνεται ότι λόγω του μεγάλου εύρους του όλου θέματος και του όγκου των απαιτούμενων αποδεικτικών στοιχείων, τα στοιχεία της υπεράσπισής μου δεν υποβλήθηκαν στο Ελ. Συνέδριο εφ’ άπαξ, αλλά σε τρεις φάσεις, όμως το σύνολό τους είχε υποβληθεί πριν από την έκδοση της τελικής απόφασής του (2860/2012). Τα στοιχεία αυτά το Ελεγκτικό συνέδριο τα αγνόησε και επικύρωσε τον Καταλογισμό εις βάρος μου 80.031.724 δρχ με τις υπ’ αρ. 2072/2005 του IV Τμήματος, 1721/2009 της Ολομέλειας και 2860/2012 του IV Τμήματος Αποφάσεις του, αποδεχόμενο τις αυθαιρεσιες και τις διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας που διέπραξε, κυρίως τις εξής:
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση πρώτη: Ο Δήμος δεν δαπάνησε για τον σκοπό και το χρονικό διάστημα που αναφέρει ο Καταλογισμός 80.031.724 δρχ., αλλά 63.683.995 δρχ., δηλαδή λιγότερα κατά 16.347.729 δρχ. Η περιπλέον δαπάνη των 16.347.729 δρχ., για την οποία καταδικάστηκα να αποζημιώσω τον Δήμο, δεν προκύπτει από πουθενά και δεν στηρίζεται σε κανένα απολύτως στοιχείο, πλην της βούλησης του Οικονομικού Ελεγκτή, γιατί απλά ουδέποτε πραγματοποιήθηκε, είναι ανύπαρκτη. Το πραγματικό ποσόν των 63.683.995 δρχ. προκύπτει από την άθροιση του συνόλου των χρηματικών ενταλμάτων, με τα οποία πραγματοποιήθηκαν όλες οι σχετικές πληρωμές από τον Δήμο (κωδικός Κ.Α. 05-112.2) κατά το υπό έλεγχο χρονικό διάστημα, όπως εξ άλλου βεβαιώνουν τα υπ’ αρ. 16986/28-11-05 και 16114/25-9-2008 έγγραφα του Δήμου.
Φυσικά, φωτοαντίγραφα του συνόλου των χρηματικών ενταλμάτων μαζί με τα αντίστοιχα έγγραφα του Δήμου, πέντε ογκώδεις φακέλους, είχα υποβάλει στο Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά αγνοήθηκαν, κοινώς θάφτηκαν, και πρόσφατα ειδοποιήθηκε ο δικηγόρος μου να τα παραλάβει υποθέτω για την ανακύκλωση. Είναι αδιανόητο αλλά είναι γεγονός ότι μου καταλογίστηκε τελεσίδικα δαπάνη 16.347.729 δρχ., την οποία ουδέποτε είχε πραγματοποιήσει ο Δήμος! Αιδώς Αργείοι! Τι είδους Δικαιοσύνη ασκεί το ανεξέλεγκτο Ελ. Συνέδριο;
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση δεύτερη: Από το πράγματι δαπανηθέν ποσόν των 63.683.995 δρχ. ποσόν 1.680.744 δρχ. χορηγήθηκε σε χρήμα σε υπαλλήλους ορισμένου και αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου και όχι «μόνιμους διοικητικούς», όπως ισχυρίζεται ψευδώς ο Καταλογισμός, σε εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ΠΟΕ-ΟΤΑ 1994, (Π.Κ. 1/2-1-1995), αρθ. 6, δηλαδή νόμιμα και υποχρεωτικά, όπως ανέφερα στο από 15-10-2010 Υπόμνημά μου προς το Ελεγκτικό Συνέδριο επισυνάπτοντας τα σχετικά χρηματικά εντάλματα και το κείμενο της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τα οποία θάφτηκαν επίσης και το ποσόν αυτό καταλογίστηκε εις βάρος μου.
Τι γίνεται εδώ; Εφαρμόζει ο Δήμος το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και το ανεξέλεγκτο Ελ. Συνέδριο με καταδικάζει γι’ αυτό και αν δεν το εφαρμόσει και οι έχοντες έννομο συμφέρον υπάλληλοι προσφύγουν εναντίον μου στα αρμόδια δικαστήρια θα καταδικαστώ πάλι; Τι είδους Δικαιοσύνη είναι αυτή; Κορώνα κερδίζω – Γράμματα χάνεις;
Απομένει ποσόν 62.003.251 δρχ.
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση τρίτη: Από το ποσόν αυτό των 62.003.251 δρχ. χορηγήθηκαν είδη προστασίας σε μόνιμους υπαλλήλους της Τεχνικής Υπηρεσίας (και όχι «διοικητικούς», όπως ισχυρίζεται ψευδώς ο Καταλογισμός) αξίας 15.364.494 δρχ. σε εφαρμογή ρητής διάταξης της ΚΥΑ Οικ. 34042/1996, ΦΕΚ 77Α, δηλαδή νόμιμα και υποχρεωτικά και αυτά. Το όλο θέμα εκτίθεται με αναλυτικά στοιχεία στα υπ’ αρ. 16986/28-11-2005, και 16114/25-9-2008 έγγραφα του Δήμου, τα οποία είχα επίσης υποβάλει στο Ελ. Συνέδριο, αλλά θάφτηκαν κι αυτά.
Εδώ ανακύπτει πάλι το ίδιο ερώτημα: ισχύουν οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και Εγκύκλιοι ή δεν ισχύουν; Αν ισχύουν, τότε γιατί το Ελ. Συνέδριο με καταδίκασε επειδή τις εφάρμοσε ο Δήμος, και αν δεν ισχύουν, γιατί εκδίδονται, για παραπλάνηση; Τι είδους Δημόσια Διοίκηση είναι αυτή και τι είδους Δικαιοσύνη;
Απομένουν 46.638.747 δρχ., το ποσόν δηλαδή που δαπάνησε ο Δήμος σε παροχές ειδών προστασίας προς Διοικητικούς και Οικονομικούς υπαλλήλους του.
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση τέταρτη: Ο Καταλογισμός ισχυρίζεται ότι: «Αρμόδιος, να προσδιορίσει τις κατηγορίες εργαζομένων (με βάση πάντα το Νομοθετικό Πλαίσιο) που έχουν ανάγκη ατομικών ειδών προστασίας και γενικά να εξατομικεύει τις ρυθμίσεις της κοινής πολιτικής απόφασης στο χώρο κάθε ΟΤΑ είναι ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ».
Ο ισχυρισμός αυτός είναι επίσης ψευδής, διότι το ισχύον Νομικό Πλαίσιο επιτάσσει άλλα πράγματα: Συγκεκριμένα η εγκύκλιος ΥΠΕΣ 22816/90, που επικαλείται ο Καταλογισμός, ορίζει ότι ο Δήμαρχος καθορίζει μόνο τις προθεσμίες χορήγησης των ειδών: «Αρμόδιο όργανο για τον καθορισμό των δεσμευτικών προθεσμιών χορήγησης των ατομικών ειδών προστασίας είναι ο Δήμαρχος, Πρόεδρος Κοινότητας κλπ.», ενώ για τον καθορισμό των δικαιούχων, σε περίπτωση αμφισβήτησης, γνωμοδοτεί το Δημοτικό Συμβούλιο: «Σε περίπτωση που υπάρχει αμφιβολία σχετικά με τους δικαιούχους των ειδών αυτών πρέπει να γνωμοδοτήσει το οικείο Συμβούλιο αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις». Σύμφωνα με την εξουσιοδότηση αυτή του ΥΠ.ΕΣ., το Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνου, στο οποίο ο Δήμαρχος δεν ψηφίζει, γνωμοδότησε υπέρ της χορήγησης των παροχών σε είδος συνολικού ύψους (για τα 6 έτη 1995-2000) 46.638.747 δρχ, σε Διοικητικούς και Οικονομικούς υπαλλήλους του, οι οποίοι, λόγω ανεπάρκειας του προσωπικού, (ο Δήμος λειτουργούσε τότε με το 54.3% του εγκεκριμένου προσωπικού του, όπως βεβαιώνει το υπ’ αριθ. 5235/8-5-03 έγγραφό του) εκτελούσαν διατεταγμένες υπηρεσίες εκτός του γραφείου τους (βλ. και το υπ’ αριθ. 18441/20-10-2009 έγγραφο του Δήμου), και οι σχετικές Αποφάσεις εγκρίθηκαν από την Περιφερειακή Διοίκηση Ρεθύμνου, αρμόδια να κρίνει τη νομιμότητα των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου και γνώστη των πραγμάτων του Δήμου. Ως Δήμαρχος εξετέλεσα τις Αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως είχα νόμιμη υποχρέωση (βλ. Π.Δ. 410/95, ΦΕΚ Α’ 231, άρ. 114, παρ. β.). Αν η εξουσιοδότηση αυτή του Δημ. Συμβουλίου δεν ισχύει, αλλά είναι κενός λόγος, τότε η εγκύκλιος ΥΠΕΣ 22816/90, την οποία εφάρμοσε ο Δήμος, αποτελεί αναπόδραστη παγίδα για τους Δήμους και μηδενίζει κάθε αξιοπιστία είτε της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης, διότι εκδίδει Αποφάσεις που δεν ισχύουν, είτε της Δικαιοσύνης, διότι καταδικάζει αυτούς που εφαρμόζουν ισχύουσες Αποφάσεις.
Επισημαίνεται ότι με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο οι πλείστοι Δήμοι της χώρας, όσοι αντιμετώπιζαν ανάλογα προβλήματα έλλειψης προσωπικού, χορήγησαν τα είδη προστασίας σε διοικητικούς και οικονομικούς υπαλλήλους που εκτελούσαν εργασίες υπαίθρου και υπέβαλα στο Ελ. Συνέδριο ως παράδειγμα τις σχετικές αποφάσεις και εγκρίσεις του Δήμου Βέροιας. Όμως, από ότι γνωρίζω, σε κανένα Δήμο δεν υπήρξε Καταλογισμός του αντίστοιχου ποσού, όλοι οι άλλοι είναι νόμιμοι και ο μόνος «παράνομος» στην Ελλάδα φαίνεται ότι είναι ο Αρχοντάκης στο Ρέθυμνο, προφανώς κατά καινοφανή ερμηνεία του άρθρου 4 του Συντάγματος περί ίσης μεταχείρισης των πολιτών.
Ανακεφαλαιωτικά, από το συνολικό ποσόν των 80.031.724 δρχ. που καταλογίστηκε εις βάρος μου για την παροχή ειδών ατομικής προστασίας προς δημοτικούς υπαλλήλους:
• Ποσόν 16.347.729 δρχ. ουδέποτε δαπανήθηκε από τον Δήμο.
• Ποσόν 1.680.744 δρχ. χορηγήθηκε σε χρήμα σε υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου, σύμφωνα με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ΠΟΕ-ΟΤΑ 1994, δηλαδή νόμιμα και υποχρεωτικά.
• Ποσόν 15.364.494 δρχ. χορηγήθηκε για είδη προστασίας σε υπαλλήλους της Τεχνικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με την ΚΥΑ Οικ. 34042/96, δηλαδή νόμιμα και υποχρεωτικά.
• Ποσόν 46.638.747 δρχ. χορηγήθηκε σε είδη προστασίας σε υπαλλήλους της Οικονομικής και Διοικητικής Υπηρεσίας, που εκτελούσαν εργασίες υπαίθρου σύμφωνα με την εγκύκλιο ΥΠΕΣ 22816/90, δηλαδή νόμιμα, με Αποφάσεις του αρμοδίως εξουσιοδοτημένου Δημοτικού Συμβουλίου, τη νομιμότητα των οποίων επικύρωσε η Περ/κή Δ/ση Ρεθύμνου.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλες οι επί μέρους πραγματοποιηθείσες χορηγήσεις έγιναν μέσα στα πλαίσια και σε εφαρμογή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου και επομένως ο Καταλογισμός τους εις βάρος μου είναι αυθαίρετος και άκυρος.
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση πέμπτη: Ο ισχυρισμός του Καταλογισμού ότι «μόνιμοι διοικητικοί υπάλληλοι έλαβαν τα πιο κάτω ποσά» συνολικού ύψους 80.031.724 δρχ ελέγχθηκε ανωτέρω κατά τρόπο αδιάψευστο ως ψευδής τόσο ως προς το πραγματικό ύψος της δαπάνης του Δήμου όσο και ως προς την υπηρεσιακή ιδιότητα των λαβόντων και ως προς τη νομική βάση των χορηγήσεων.
Είναι όμως εξίσου ψευδής και ως προς το είδος της παροχής που έλαβαν οι υπάλληλοι. Δεν έλαβαν «ποσά», πλην 1.680.744 δρχ νόμιμα, όσοι ήσαν ιδιωτικού δικαίου, αλλά τα προβλεπόμενα από το θεσμικό πλαίσιο είδη προστασίας, όπως χειμερινά και θερινά παντελόνια, αδιάβροχα μπουφάν, ρόμπες, γάντια, μπότες, ανακλαστικά γιλέκα, κράνη κλπ (αναλυτικά βλ. το υπ’ αριθ. 16493/30-9-2008 έγγραφο του Δήμου και τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ 1994, Π.Κ. 1/2-1-1995, άρθρο 6).
Ολόκληρο το πράγματι δαπανηθέν ποσόν (63.683.995 δρχ. – 1.680.744 δρχ.=) 62.003.251 δρχ. κάλυψε το κόστος των χορηγηθέντων στους υπαλλήλους ειδών προστασίας κατά τα ελεγχόμενα έτη, σύμφωνα με την εγκύκλιο ΥΠΕΣ 22816/90 και την ΚΥΑ Οικ. 34042/1996, όπως προκύπτει κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από το από υπ’ αρ. 16493/30-9-2008 έγγραφο του Δήμου, στο οποίο αναφέρεται ρητά: «Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι οι υπάλληλοι προμηθεύονταν συγκεκριμένα είδη από τα συγκεκριμένα καταστήματα της τοπικής αγοράς και στη συνέχεια ο Δήμος πλήρωνε τους προμηθευτές. Οι υπάλληλοι έλαβαν μόνο είδη και ουδέποτε έλαβαν χρηματικά ποσά από το Δήμο καθόσον ο Δήμος πλήρωνε απευθείας τους προμηθευτές.» Στο ίδιο έγγραφο αναφέρονται αναλυτικά τόσο τα προβλεπόμενα είδη προστασίας του προσωπικού που χορηγήθηκαν όσο και η διαδικασία με την οποία τα προμηθευόταν ο Δήμος.
Εξ άλλου, τα χρηματικά εντάλματα του Δήμου, με τα οποία πληρώθηκαν στα καταστήματα τα είδη που χορηγήθηκαν στους υπαλλήλους του, με όλα τα επί μέρους τιμολόγια, συνολικά 148 (εκατόν σαράντα οκτώ) από 65 (εξήντα πέντε) καταστήματα της πόλης, (βλ. το υπ’ αριθ. 11588/30-4-2013 έγγραφο του Δήμου) και τα άλλα παραστατικά στοιχεία αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια ότι από το ποσόν αυτό δεν καταβλήθηκε ούτε μια δραχμή ούτε ένα ευρώ σε χρήμα, αλλά μόνο τα προβλεπόμενα από το θεσμικό πλαίσιο είδη προστασίας.
Αυτονόητο είναι ότι τα σχετικά χρηματικά εντάλματα μαζί με το αντίστοιχο έγγραφο του Δήμου (αριθ. Πρ. 16493/30-9-2008) είχαν υποβληθεί προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, αλλά αγνοήθηκαν μαζί με όλα τα άλλα επίσης αδιάψευστα αποδεικτικά στοιχεία της αυθαιρεσίας του Καταλογισμού, κοινώς θάφτηκαν ζωντανά, αλλά αρνούνται να ξεψυχήσουν και οδύρονται στα Αρχεία του Δήμου διαμαρτυρόμενα για το θάψιμό τους τόσο από τον Οικονομικό Επιθεωρητή όσο από το ανεξέλεγκτο Ελ. Συνέδριο.
Αυθαιρεσία-Διαστρέβλωση έκτη: Ο καταλογισμός ισχυρίζεται ότι: «Η αρμόδια Υπηρεσία του Δήμου Ρεθύμνης (σχετ. 16) ενημέρωσε το Δήμαρχο ότι είναι παράνομο να λάβουν την εν λόγω παροχή οι διοικητικοί υπάλληλοι. Παρ’ όλα αυτά από το έτος 1995 έως 2000 μόνιμοι διοικητικοί υπάλληλοι του Δήμου Ρεθύμνης έλαβαν τα πιο κάτω ποσά».
Πρόκειται περί ψεύδους. Το αληθές είναι ότι όχι μόνο καμιά αντίρρηση δεν εκφράστηκε, αλλά αντίθετα υπήρξε τεκμηριωμένο αίτημα εκ μέρους του Συλλόγου Δημοτικών Υπαλλήλων για τη χορήγηση σε διοικητικούς-οικονομικούς υπαλλήλους που εκτελούσαν εργασίες υπαίθρου ειδών ατομικής προστασίας. Το δε συνημμένο με αρ. 16, που επικαλείται ο Καταλογισμος, είναι παραπλανητικό. Ζήτησα από το Υπ. Οικονομικών τον Πίνακα των συνημμένων στο Πόρισμα εγγράφων και διαπίστωσα ότι το υπ’ αρ. 16 είναι ένορκη κατάθεση υπαλλήλου, η οποία αφορά άλλο θέμα και ουδεμία σχέση έχει με την αντιμισθία των διοικητικών-οικονομικών υπαλλήλων, αλλά ούτε με άλλο Α.Α. υπάρχει τέτοιο στοιχείο στον Πίνακα συνημμένων του Καταλογισμού.
Επίσης, δεν «έλαβαν τα πιο κάτω ποσά», έλαβαν τα προβλεπόμενα είδη, είναι η πέμπτη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που αναιρέθηκε προηγουμένως.
Ανακεφαλαιωτικά, όλοι οι λόγοι του εις βάρος μου Καταλογισμού του ανωτέρω ποσού των 80.031.724 δρχ. και της απόρριψης των ένδικων μέσων που άσκησα εναντίον του είναι απολύτως και αναντιρρήτως αβάσιμοι και η επίκλησή τους από το Ελεγκτικό Συνέδριο εντελώς αυθαίρετη με ότι αυτό συνεπάγεται για το κύρος των Αποφάσεών του. Κάθε μια από τις ανωτέρω κατάφωρες διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, που δεν είναι μόνο τόσες, και όλες μαζί μηδενίζουν τη νομιμότητα του Καταλογισμού και τη δυνατότητά του να παραγάγει έννομα αποτελέσματα. Ένα σαθρό κατηγορητήριο δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε σαθρές, νομικά άκυρες Αποφάσεις, όπως οι εις βάρος μου Αποφάσεις του Ελ. Συνεδρίου.
Στο επόμενο Σημείωμα ολοκληρώνουμε το θέμα του αυθαίρετου Καταλογισμού εις βάρος μου.
