Η ελαιοκαλλιέργεια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έως το 2022

Το άλλοτε σημαντικότατο προϊόν της ελληνικής αγροτικής οικονομίας που πριν από μερικά χρόνια μεσουρανούσε και έδινε ένα αξιοπρεπέστατο εισόδημα στους παραγωγούς σήμερα φθίνει. Η συνεχιζόμενη πτώση των τιμών, η έλλειψη προγραμματισμού από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, το πολύ υψηλό κόστος παραγωγής π.χ. λιπάσματα, φάρμακα και κυρίως καύσιμα, οδηγούν το άλλοτε «χρυσό» προϊόν στην απαξίωση και στη σταδιακή εγκατάλειψή του. Κάθε έτος όλο και περισσότεροι ελαιώνες στην Ελλάδα αφήνονται στην τύχη τους. Οι συνεχόμενες πολιτικές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον παραγκωνισμό του ελαιόλαδου.

Τα παρακάτω δεδομένα αφορούν 2 χρονικές περιόδους:

Το 2012 και το 2017, όπου παρουσιάζεται η συνολική καλλιεργήσιμη γη με ελαιόδεντρα στην Ευρώπη και ξεχωριστά μόνο για την Ελλάδα. Τα νούμερα αναφέρονται σε εκατομμύρια στρέμματα.

2012       465,268227      70,5960991

2017      459,210257      67,0679361

Στην Ελλάδα κατά το έτος 2012 τα συνολικά στρέμματα ελαιώνων ανήλθαν σε 70,596 εκατ. στρέμματα, ενώ το 2017 σε 67,067 εκατ. στρέμματα. Δηλαδή σε μόλις 5 χρόνια είχαμε μείωση κατά 4,9%, αφού «χάθηκαν» περίπου 3,528 εκατ. στρέμματα.

Με τη μέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων (ΜΕΤ) ή OLS θα βρούμε: y=β0+β1*x (14903288,9029541)+(-7056,3259999454)*X

Και αντικαθιστώντας όπου X το έτος που μας ενδιαφέρει στην παραπάνω εξίσωση θα βρούμε τις τιμές της πρόβλεψης.

Έτος       Στρέμματα

2018       66,36230351

2019      65,65667091

2020      64,95103831

2021      64,24540571

2022      63,53977311

Η ποσοστιαία μεταβολή θα είναι:

2018      0,01%

2019      0,0106%

2020      0,0107%

2021      0,0108%

2022      0,011%

Συνολικά, προβλέπεται η μείωση των ελαιώνων από το 2018 έως το 2022 να φτάσει στο 5,31%. Ενώ αντίθετα κατά τα έτη 2012 έως 2017 η συνολική μείωση ήταν 4,9%. Αυτό σημαίνει πως τα τελευταία χρόνια εγκαταλείπεται με πιο γρήγορο ρυθμό η καλλιέργεια της ελιάς, με αποτέλεσμα αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα ανάσχεσης αυτού του φαινομένου σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει καθόλου ελαιοκομία.

Η ίδια σχεδόν εικόνα υπάρχει σε όλες τις ελαιοκομικές χώρες της Ευρώπης με μικρές μόνο εξαιρέσεις, όπως την Ισπανία και την Κροατία, όπου είχαν οριακή αύξηση μόλις 1,2% στην Ισπανία και αντίστοιχα 2,76% στην Κροατία, ενώ αντίθετα οι υπόλοιπες χώρες είχαν μείωση των εκτάσεών τους, η μείωση, όμως, αυτή δεν ήταν τόση όπως αυτή που σημειώθηκε στην Ελλάδα.

2012      465,268227

2017       459,210257

Η συνολική μείωση στην Ευρώπη κατά τα έτη 2012 -2017 ήταν 1,3% και «χάθηκαν» περίπου 6,057 εκατ. στρέμματα από τα οποία παραπάνω από τα μισά μόνο στην Ελλάδα.

Για να βρούμε τη συνολική μείωση στην Ευρώπη, πρέπει να υπολογίσουμε την OLS . y=βο+β1*x

Η εξίσωση είναι: (29029953,5498047) + (-12115,9399998188) *X

Όπου για να κάνουμε την πρόβλεψη εργαζόμαστε όπως παραπάνω.

Έτος      Πρόβλεψη

2018       457,9986

2019      456,7870

2020      455,5754

2021      454,3638

2022      453,1522

      

Η μείωση στην Ευρώπη θα είναι:

2018      0,0023%

2019      0,0026%

2020      0,00265%

2021      0,0027%

2022      0,0026%

Συνολικά η μείωση στην Ευρώπη κατά τα έτη 2018 έως και 2022 θα είναι: 1,28%.

Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι η συνολική μείωση των καλλιεργειών στην Ευρώπη κατά τα έτη 2012 -2017 ήταν 1,3% και κατά το 2018-2022 θα είναι 1,28%, αυτό σημαίνει πως στην Ευρώπη θα περιοριστεί η μείωση έστω και λίγο, ενώ αντίθετα στην Ελλάδα η μείωση θα είναι κατά πολύ υψηλότερη, αφού κατά τα έτη 2012-2017 ήταν 4,9% και η πρόβλεψη είναι ότι από το 2018 έως και το 2022 θα χαθεί άλλο ένα 5,31%.