Η Ελλάδα, με την ιδιαίτερη μας πατρίδα την Κρήτη, έχουν βιώσει τους τελευταίους αιώνες για καλά αυτό το φαινόμενο της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά με την ελληνική διασπορά σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου.
Τα τελευταία 20 χρόνια η Ελλάδα γίνεται χώρα υποδοχής οικονομικών, και όχι μόνο, μεταναστών. Δυστυχώς, ήταν ανέτοιμη σε αυτό το εισαγόμενο μεταναστευτικό ρεύμα χωρίς νομικό μεταναστευτικό πλαίσιο, ρυθμιστικό για τους νυν συμπολίτες μας. Ίσως είναι μια από της βασικές αιτίες της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που παρουσιάζονται σε αυτό το μέγεθος στη πάντα φιλόξενη χώρα μας.
Όμως οι καιροί αλλάζουν. Από την πρόσκαιρη ευημερία της ένταξη μας στην Ευρωζώνη και των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, τότε που είχαμε βρεθεί στις 29 περισσότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, φθάσαμε στο κατώφλι της χρεωκοπίας, ως αποτέλεσμα λανθασμένων (Με τα λάθη των) πολιτικών επιλογών που εφαρμόστηκαν από την μεταπολίτευση και μετά, κυρίως μα πιο πολύ την τελευταία οκταετία.
Η αλόγιστη σπατάλη των δανικών χρημάτων, η φοροδιαφυγή, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, η μη εφαρμογή των νόμων, η νοοτροπία του εφησυχασμού μα και η ηθική κατάπτωση είναι οι βασικές αιτίες που μας έφεραν την πατρίδα μας σε αυτή την κατάσταση που βρίσκεται, βαρέλι χωρίς πάτο. Ευθύνη έχουμε όλοι μας, ανεξάρτητα του καταμερισμού, από τους άρχοντες μέχρι τον τελευταίο Έλληνα πολίτη.
Δεν μπορούσαμε μόνοι μας, όταν ήταν καιρός, να κάνουμε τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και, όσες φορές υπήρξε μία πρωτοβουλία, όπως π.χ. για την επίλυση του ασφαλιστικού, υπήρχαν, εκδηλώνονταν έντονες αντιδράσεις, που από το φόβο του πολιτικού κόστους οδηγούσαν στη μετάθεση της επίλυσης του προβλήματος επ’ αόριστο. Όλα αυτά έφεραν, ή μας έφεραν οι δανειστές μας, την Τρόικα, προκειμένου να ξεπεραστούν τα διαρθρωτικά προβλήματα και να μπουν οι βάσεις για μια νέα αρχή με ευρωπαϊκές δομές.
Τα τελευταία τρία χρόνια οι συμπατριώτες μας, οι οικογένειες μας, βιώνουν μια βαθιά οικονομική κρίση, από τη μια μέρα στην άλλη περνούν σε μια τραγική κατάσταση παρόμοια με τη μεταπολεμική περίοδο, ίσως ανάλογη της δεκαετίας του 50.
Οι πολιτικές λιτότητας, με την επιχειρούμενη εσωτερική υποτίμηση στην εποχή των μνημονίων, οδηγεί στη μείωση των μισθών, στις απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, στο κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ως εκ τούτου στη διόγκωση του κοινωνικού προβλήματος της ανεργίας.
Το Μάρτιο του 2013 η ανεργία ανήλθε στο ποσοστό των 26,8% που μεταφράζεται σε 1.309.071 άτομα χωρίς δουλειά. Από αυτό το 58,3% είναι το ποσοστό των νέων κάτω των 25 χρονών. (Πηγή: Ελληνική Στατιστική Αρχή, ΕΛΣΤΑΤ).
Αυτό το οικονομικό περιβάλλον φέρει καταστροφικές συνέπειες, οδηγεί τη χώρα μας σε επιδείνωση της ύφεσης, αύξηση των ελλειμμάτων, μείωση του ΑΕΠ, -το δημόσιο χρέος πριν το μνημόνιο ήταν 115% του ΑΕΠ σήμερα έχει φθάσει στο 175% του ΑΕΠ-, και αύξηση της ανεργίας. Απότοκο αυτής της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης είναι το νέο κύμα νεομεταναστών από την Ελλάδα προς όλες τις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το Μάρτιο 2013 το γραφείο διασύνδεσης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, την τελευταία πενταετία έχουν μεταναστεύσει περισσότεροι από 150.000 Έλληνες επιστήμονες σε 528 πόλεις, σε 74 χώρες του κόσμου.
Το 2012 σύμφωνα με στοιχεία της γερμανικής στατιστικής υπηρεσίας, τα τελευταία χρόνια, έχουν εγκατασταθεί στη Γερμανία 34.000 Έλληνες.
Οι νέοι μετανάστες διαθέτουν άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με τους Gastarbeiter της δεκαετίας του 60 ή 70, υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από τον μέσο Γερμανό, δεδομένου ότι το 43% εξ αυτών διαθέτουν πτυχίο ανώτερης ή ανώτατης βαθμίδας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των Γερμανών είναι μόλις το 26% (πηγή: ίδρυμα Bentelmann).
Σήμερα εργάζονται στη Γερμανία περίπου 6.500 έλληνες γιατροί. Η τάση φυγής των νέων γιατρών αυξάνεται απογοητευτικά. Μόνο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης 8 από τους 10 φοιτητές σκέπτονται ή είναι έτοιμοι με το πτυχίο να έχουν και το διαβατήριο μαζί τους.
Η παιδεία, η έρευνα και η καινοτομία είναι δημόσια επένδυση για την οποία επιβαρύνεται ο έλληνας φορολογούμενος. Η υποχρηματοδότηση υπονομεύει την ανάπτυξη και τροφοδοτεί την κρίση, με την- διαρροή εγκεφάλων-, στις αναπτυγμένες χώρες, οι οποίες από την άλλη πλευρά τους παίρνουν έτοιμους επιστήμονες, χωρίς να έχουν ξοδέψει για την μόρφωση των.
Σήμερα οι ευρωπαϊκές αναπτυγμένες χώρες, ιδιαίτερα οι Σκανδιναβικές και η Γερμανία, βασίζουν την ανάπτυξή τους στο υψηλά εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Για τη χώρα μας η αλλαγή πολιτικής είναι επιτακτικό κοινωνικό αίτημα. Αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης. Δεν μπορούμε στην Ελλάδα του σήμερα, δεν έχουμε τα μεγέθη, να γινόμαστε ανταγωνιστικοί στη βάση του φθηνού κόστους εργασίας, αλλά στη βάση παραγωγής ποιοτικών σύνθετων προϊόντων που θα ενσωματώνουν γνώση και νέα τεχνολογία.
Ειδικά η Κρήτη, διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε όλους τους παραγωγικούς τομείς, από τον πρωτογενή μέχρι τον τουρισμό, μα πιο πολύ στο ανθρώπινο δυναμικό. Μόνο με την αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με στόχο την ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και με την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων, θα σταματήσουμε την φυγή επιστημόνων και ίσως τότε ένα μέρος από αυτούς παλιννοστήσουν στην πανέμορφη πατρίδα μας.
της Παγκρητικής Ομοσπονδίας Ευρώπης ΠΟΕ (Στουτγάρδη)
