Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΣΙΓΔΙΝΟΥ
Μα… σαν επήγα στο σχολειό
μανούλα μου μια μέρα,
την κασετίνα φίλου μου…
πήρα κι ήταν ωραία!
Και σπίτι σαν την έφερα
μάνα μου να στη δείξω,
μου είπες «μπράβο γιόκα μου,
δεν θα σε επιπλήξω»!
Κι είχα χαρά κι εγώ κι εσύ
που ήτανε δικιά μου,
γόμες, μολύβια φύλαγα
κι όλα τα σχολικά μου!
Μα… σαν περνούσε ο καιρός,
φίλου μπουφάν επήρα,
γιατί πολύ μου άρεσε,
για τούτο και το πήρα!
«Τα χρήματα δεν φτάνουνε,
μπουφάν για να σου παίρνω»!
Κι έτσι πολύ το χάρηκες,
μάνα μου… που στο φέρνω!
Και… σαν περνούσε ο καιρός,
κρυφά καρπούζι παίρνω,
στο διπλανό μανάβικο
και σένα… μάνα… φέρνω!
Πολύ εδροσιστήκαμε,
βρήκα εγώ τη λύση,
τίποτα δεν μας έλειπε!!
«Κανείς δεν μ’ επιπλήσσει»!
Μα ήθελα και μετρητά
χρήματα ν’ αποκτήσω,
την πόρτα της γειτόνισσας
επήγα να χτυπήσω…
Κι αυτή με καλωσόρισε
κι είπε: «να σε κεράσω»,
στην άκρη εγώ την έσπρωξα
να κάνει, να περάσω!
Εβρήκα και τα χρήματα
κι ας φώναζε η γριούλα,
εγώ την παραμέρισα
και τση τα πήρα ούλα!
Και πήγα εις το σπίτι μου
και είπα ’το στη μάνα
και ’κείνη ’δα τα φύλαξε
να μην μας λείψει πράμα!
Πέρασαν μέρες κάμποσες
κι ήρθαν να με συλλάβουν
και αλυσίδες δυνατές
στα χέρια να μου βάλουν.
Κι όπως με οδηγούσανε,
«φρικτή» η τιμωρία,
να μ’ εκτελέσουν έπρεπε
γι’ αυτή την αδικία…!
Η μάνα μου ξεφώνισε:
«αθώος είν’ ο γιος μου»,
να μην τον-ε κρεμάσετε,
είν’ ο μονάκριβός μου!
Ύστερη χάρη ζήτησα
«ψαλίδι» να μου δώσουν,
μετά, με τη μητέρα μου
σιμά να μ’ ανταμώσουν!
Κι’ όπως με επλησίασε
για να με αγκαλιάσει,
«Μάνα! βγάλε τη γλώσσα σου,
πράμα σ’ έχει χαλάσει…»
Κι’ έπαιξα μία ψαλιδιά
τη γλώσσα και της κόβω:
«Εσύ όλα τα έφταιξες,
η γλώσσα σου και μόνο»!
«Την κασετίνα έκλεψα
σαν ήμουνα κοπέλι…
μα εσύ δεν με συμβούλεψες,
ήντα κακό θα φέρει!»
«Κι επήρα το συνήθειο
να αδικώ, να κλέβω,
τα «δουλεμένα» των φτωχών
στο σπίτι να σου φέρνω…»
«Τώρα «συ» κλαις κι οδύρεσαι
κρεμάλα… που με πάνε,
ο νόμος τιμωρεί «εμέ»
μα εγώ… εσέ λυπάμαι!»
Είσαι γονιέ υπεύθυνος,
γονιέ, αναλογίσου:
«Παιδί στην κούνια σαν κουνάς…
δίνε τη συμβουλή σου»!
Δείχνε το δρόμο το σωστό,
ποτέ μην αδικήσεις,
καλύτερα ν’ αδικηθείς…
«ΘΕΟ» μη λησμονήσεις!