Ωραία «πυροτεχνήματα» στους ουρανούς των «μητροπόλεων» του κόσμου! Τεχνητή ευωχία για εκατομμύρια «πιστούς» του «υποχρεωτικού» ξεφαντώματος της Πρωτοχρονιάς. Σαμπάνιες ανοίγουν, ξελιγωμένα φιλιά σε πλατείες και πολυτελείς αίθουσες φωταγωγημένες με νέον, εδέσματα επιμελημένα από σεφ, συνήθως γεμισμένα με χαβιάρια, κάστανα και λοιπά ευφάνταστα, όλη η υφήλιος -δηλαδή όχι ακριβώς όλη- στους ρυθμούς του πρωτοχρονιάτικου ξεφαντώματος.
Γέφυρες, μνημεία, αρένες, ρολόγια σε πύργους, όπερες, αρχαίοι και νεότεροι ναοί, παλάτια και πύλες ξερνούν απ’ τα σπλάχνα τους εφετζίδικα βεγγαλικά, που σκάνε για ν’ αγκαλιάσουν με τα πολυδιασπασμένα φώτα τους όλο το φιλοθεάμον κοινό που προσδοκά μια κάποια «ευτυχία» που θα κρατήσει περίπου όσο και το βεγγαλικό που σκάει.
Αν, λέμε τώρα, αυτές οι εκρήξεις πάνω από γέφυρες, μνημεία, αρένες κτλ., κτλ. ματαιώνονταν απ’ τους οργανωτές, πόσες αλήθεια μερίδες φαγητού θα έδιναν σε πεινασμένα στόματα; «Λαϊκισμός», θα πει κάποιος! Καθετί που αμφισβητεί βέβαια την «τεχνητή ευωχία» θεωρείται «λαϊκισμός». Καθετί που τη «σπάει» σ’ όσους είναι διατεθειμένοι να φιληθούν στις δώδεκα ακριβώς, κρατώντας μακρόστενα ποτήρια με αφρώδη οίνο, υπό τους ήχους χαζοχαρούμενων μουσικών και υπό το «τεχνητό» επίσης φως απ’ τα δισεκατομμύρια λαμπιόνια που αναβοσβήνουν άσκοπα, για να καλύψουν το πραγματικό «σκοτάδι». Δεν πρέπει εκείνες τις στιγμές να φαίνονται οι φτωχοί, οι υποσιτισμένοι, οι άρρωστοι, οι πρόσφυγες, οι δούλοι!!!
Πρωτοχρονιά πρέπει να λάμπει το φως της -επαναλαμβανόμενης- «ελπίδας» και να «ευχόμαστε» τα καλύτερα προσποιούμενοι πως η «υγεία», η «ειρήνη», η «πρόοδος», η «χαρά», η «προκοπή» -αυτά δηλαδή που κατά κόρον ευχόμαστε- θα ‘ρθουν από μόνα τους επειδή τα «ευχηθήκαμε» στη δεξίωση, το ρεβεγιόν και το ξεφάντωμα της πλατείας με τις «ευχές» του δημάρχου ή το «διάγγελμα» του πρωθυπουργού και του προέδρου.
Οι μέρες αυτές βολεύουν πίσω απ’ τα λέιζερ του Ντουμπάι, πίσω απ’ τα πυροτεχνήματα που φωταγωγούν την πλατεία στη Νέα Υόρκη, τον πύργο του Άιφελ ή την πύλη του Βραδεμβούργου να συσκοτίζονται για τα καλά οι φαβέλες της Λ. Αμερικής, τα slum (παραγκουπόλεις) της Αφρικής, τα χουτόγκ της Κίνας!
Όσο περνούν τα χρόνια ο άνθρωπος αποκτηνώνεται. Κρύβει τα εγκλήματά του αυτές τις γιορτινές μέρες. Κάποια εκατομμύρια ανθρώπων πρέπει να ξεφαντώνουν, ώστε κάποια άλλα δισεκατομμύρια -επίσης ανθρώπων- να υποφέρουν. Άλλωστε ένα εντυπωσιακό πυροτέχνημα πάνω απ’ την Όπερα του Σίδνεϊ ή πέντε λέιζερ απ’ τον πύργο του «Χαλίφη» στο Ντουμπάι σίγουρα δίνει περισσότερη χαρά στα παιδιά μας από ότι η «προοπτική» κάποια στομάχια που θα γεμίσουν στον Τρίτο Κόσμο.
Εμπρός, λοιπόν, χαζέψτε τις στιγμιαίες τρακατρούκες που σκάνε στους γιορτινούς ουρανούς του «προοδευμένου» κόσμου! Άλλωστε αυτό ακριβώς σημαίνει… πρόοδος!!!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
istor.tzanakis@gmail.com
