Της ΡΕΝΑΣ ΜΑΓΙΑΦΑ*
Τελικά οι «κωλοτούμπες» στα άτομα που ασχολούνται με τα κοινά είναι επικίνδυνες για πολλά δεινά.
Διάβασα το κείμενο του Μιχάλη Ανδρουλάκη για την ανεξαρτητοποίηση των δύο δημοτικών συμβούλων του συνδυασμού του, Γιώργου Σταράκη και Σταύρου Βουρβαχάκη, όπως και την απάντηση του στις 1/10/18 στο κείμενο που δημοσίευσαν οι παραπάνω αναφερόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι και θέλω να του απαντήσω σε αυτά που ισχυρίζεται.
Θα επικεντρωθώ στο θέμα Ρίχτερ που όπως φαίνεται ή δεν θυμάται ή δεν θέλει να θυμάται. Αναφέρεται λοιπόν στο κείμενο του μεταξύ άλλων επιθετικών ψευδών του για την ιστορία που ταλάνισε την κρητική κοινωνία και όχι μόνο, το 2015, όπου επί τρεις μήνες καθημερινά στα δικαστήρια του Ρεθύμνου και έπειτα άλλους 30 μήνες για την ανάκληση του κατάπτυστου διδακτορικού τίτλου που του χορηγήθηκε με παράνομες και παράτυπες διαδικασίες, αποτέλεσμα συναλλαγής, από ομάδα καθηγητών του πανεπιστημίου Κρήτης, μέχρι την επιτυχία των προσπαθειών μας για την ανάκληση. Μπορεί να έγραψες κ. Ανδρουλάκη κάποια ανακοίνωση για το θέμα Ρίχτερ όπως λες. Ε Και;
Δεν σε σώζει το γεγονός πως δημοσίευσες ένα κείμενο για τον Ρίχτερ και αν υπάρχουν σημεία διαφωνίας σε αυτό.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν σαν χιονοστιβάδα με τις μηνύσεις των απογόνων των θυμάτων του ναζισμού και των πολιτών, με τη δίκη του Ρίχτερ και όσα άθλια συνέβησαν εκεί μέσα και αργότερα με τον αγώνα των ανθρώπων από όλη την Κρήτη που πάλεψαν για την αποκάλυψη του χυδαίου της διαδικασίας της ανακήρυξης ενός φιλοναζιστή αναθεωρητή της ιστορίας τη Μάχης της Κρήτης και γενικότερα της συνολικής εικόνας των Ελλήνων που καθυβρίζει και ταπεινώνει τη μνήμη των Μαχητών Κρητικών που αντιστάθηκαν στην εξ ουρανού επίθεση των ναζιστών «ιπποτών της κόλασης», από κάποιον που αυτοαποκαλείται «φιλέλλην» για τους δικούς του ειδικούς λόγους και τέλος της ανάκλησης του τιμητικού τίτλου από τον υβριστή συγγραφέα εντεταλμένο της Γερμανίας για την άρνηση της απόδοσης των γερμανικών οφειλών και του κατοχικού δανείου, προκλητικού υβριστή έως το τέλος, που τον περιέθαλψαν ο συριζαίοι, επώνυμοι και, ανώνυμοι στο Ωδείο Ρεθύμνου είναι πολύ σημαντικά για να τα ξεχάσουμε ή να τα παραποιήσουμε.
Ο «φιλέλληνας» συγγραφέας από το Μανχάϊμ Χ. Ρίχτερ, μετά από λεπτομερή μελέτη γερμανικών εγγράφων κυρίως της έκθεσης της τράπεζας του Ράιχ που διατηρείται στο υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας έβγαλε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα χρωστά δεκάδες εκατομμύρια στη Γερμανία επιπρόσθετα στα πολλά δισεκατομμύρια που έχει λάβει η Ελλάδα από τα διάφορα πακέτα διάσωσης.
Αυτό ήταν το πρώτο καμπανάκι από πλευράς της Γερμανίας για τις γερμανικές οφειλές, το επεσήμαναν από τότε οι καθηγητές Γ. Μαργαρίτης και Μ. Πασχάλης. Η Γερμανία προωθεί διάφορους τρόπους για να δράσει εις βάρος της Ελλάδας και των αξιώσεων της ως χώρα, αφού απέτυχε με το «εργαλείο» Ρίχτερ ένα άλλο από τα όπλα της για την επιδίωξη του σκοπού της είναι η προώθηση του αποικιοκρατικού θεσμού της ελληνογερμανικής συνέλευσης που σκοπό έχει την αποδυνάμωση της ιστορικής μνήμης και την υπονόμευση της διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Είναι μια άλλου είδους μεθόδευση για να αποτραπεί η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων με τη δήθεν συμφιλίωση των δύο λαών με μόνο σκοπό τις ενέργειες σε βάρος της χώρας και των αξιώσεων της γι’ αυτό το θέμα. Δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση χωρίς δικαιοσύνη και αποζημίωση.
Σε αυτή την ενέργεια της Γερμανίας βοήθησαν όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας που δεν ασχολήθηκαν με την υπόθεση αυτή, αλλά και η σημερινή κυβέρνηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη ως «αριστερή κυβέρνηση» διότι θα έπρεπε εδώ και 3,5 χρόνια να έχουν κινήσει το θέμα και να διεκδικήσουν έμπρακτα τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο αντί απλά να δημοσιεύουν λόγια και υποσχέσεις και να επισκέπτονται τα μαρτυρικά χωριά. Έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους με διακρατικές ενέργειες και να διεκδικήσουν τα χρήματα που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα. Έπρεπε να φέρουν το θέμα στη βουλή για να κυρωθεί και να αποκτήσει εκτελεστότητα αλλά το αφήνουν έτσι για να μπορούν να ισχυριστούν προεκλογικά ότι κάτι έκαναν.
Δυστυχώς και εδώ είσαστε απών κύριε Ανδρουλάκη όταν καταθέσαμε ψήφισμα στο δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης 10/10/2018 για την ακύρωσης της 8ης συνόδου της ελληνογερμανικής συνέλευσης που πρόκειται να γίνει στη Χερσόνησο στις αρχές του Νοέμβρη. Αποχωρήσατε τεχνηέντως λίγο πριν συζητηθεί το θέμα αυτό. Κατατέθηκε το ψήφισμα των μαρτυρικών χωριών της Κρήτης από τη Βιάννο και δυστυχώς όλο το δημοτικό συμβούλιο ψήφισε Όχι πλην τριών Ναι των κ.κ. Σταράκη, Βουρβαχάκη και Μανουσσογιάννη.
Εσείς;; Ξανά κοπάνα από τις υποχρεώσεις σας να ψηφίσετε. Αποχωρήσατε λίγο πριν την ψηφοφορία του θέματος για να μην εκτεθείτε με το τι θα ψηφίζατε. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω και έναν άλλο τρόπο άρνησης του ψηφίσματος που χρησιμοποίησε ο δήμαρχος Ανωγείων κ. Καλλέργης, στη Βιάννο κατά την ψηφοφορία, μέσα στην αίθουσα ψήφισε εναντίον της ελληνογερμανικής συνέλευσης αλλά μόλις βγήκε από τον χώρο της ψηφοφορίας αρνήθηκε την ψήφο του εισπράττοντας βέβαια τον χλευασμό του κόσμου. Αλλά τι τον νοιάζει αυτόν έτσι κάνουν στον Σύριζα ή μήπως όχι;
Αλλά ας έρθουμε ξανά στα του Ρίχτερ. Γιατί αρνείστε κ. Ανδρουλάκη πως αυτοί που πρόγκηξαν έξω από το Ωδείο τους μαυροφορεμένους γέροντες που ήρθαν από τις άκριες της Κρήτης και τους απογόνους των θυμάτων των ναζιστικών θηριωδιών που διαμαρτύρονταν για την τιμή στον τιμητή των φονιάδων των οικογενειών τους αποκαλώντας τους φασίστες και χρυσαυγίτες ήταν ο γερμανοτραφής επικεφαλής του ψηφοδελτίου της παράταξης Ρέθυμνο-Αλληλεγγύη-Ανατροπή – σύμβουλος του υπουργού Υγείας και ο πρώην γραμματέας του Σύριζα Ρεθύμνου; Οι φωτογραφίες και τα βίντεο από εκείνη την ημέρα 19/11/2014 στο Ωδείο το αποδεικνύουν.
Δεν ξέρω γιατί γράψατε πως οι δημοτικοί σας σύμβουλοι, που τελικά σας έφυγαν και μείνατε ξεκρέμαστος στο δημοτικό συμβούλιο, έχουν επιλεκτικές φιλίες με αυτούς που ψήφισαν υπέρ της αναγόρευσης του φιλοναζιστή συγγραφέα, αφού είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατέθεσαν μήνυση εναντίον του από το Σωματείο Ρεθυμνίων πληγέντων από τη ναζιστική κατοχή!
Για την αλήθεια, λοιπόν, των γεγονότων των ημερών εκείνων. Στις 7/11/2014 ειδοποιούνται τα μέλη της γενικής συνέλευσης ότι η αναγόρευση του Ρίχτερ θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα Δ37Α στην πανεπιστημιούπολη στου Γάλλου στις 19/11/2014. Εν συνεχεία ειδοποιήθηκαν στις 17/11/2014 πως λόγω της κατάληψης του πανεπιστημίου η τελετή θα πραγματοποιηθεί στο Ωδείο Ρεθύμνου με τα φαιδρά αλλά και τραγικά αποτελέσματα όπου εκδιώχθηκαν και γελοιοποιήθηκαν οι πανεπιστημιακοί από τους Κρητικούς που με πανό και φωτογραφίες των θυμάτων της κατοχής τους περίμεναν έξω από το Ωδείο. Στις 19/11/2014 ειδοποιήθηκαν τα μέλη της Γ.Σ. ότι αναβάλλεται η τελετή λόγω της συνεχιζόμενης κατάληψης. Παρόλα αυτά και εν μέσω της κατάληψης του πανεπιστημίου η αναγόρευση έγινε στις 20/11/2014 με απόλυτη μυστικότητα από όλους με πολύ λίγους καθηγητές παρόντες και με μόνο ένα τηλεγραφικό μήνυμα του κοσμήτορα της Σχολής κ. Μυλωνάκη «παρόλο που η πανεπιστημιούπολη τελεί σε κατάληψη εμείς καταφέραμε και ανακηρύξαμε τον κ. Ρίχτερ σε διδάκτορα χωρίς κανένα πρόβλημα».
Σαν εντεταλμένη υπηρεσία μου μοιάζει η πράξη του κοσμήτορα. Βέβαια ο κ. Ρίχτερ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Σύριζα και τη νεολαία του για το χαρμόσυνο [γι’ αυτόν και για τους κομματικούς παράγοντες] γεγονός, γράφοντας «Ευχαριστώ τον Σύριζα και τους φοιτητές της νεολαίας Σύριζα που εν μέσω της κατάληψης του πανεπιστημίου μας άνοιξαν τις πόρτες για γίνει η τελετή της βράβευσης και μάλιστα ορισμένοι από αυτούς παρέστησαν στην τελετή». Οι άπιστοι ας ανατρέξουν στα δημοσιεύματα των ημερών εκείνων.
Πρέπει εδώ να αναφέρω πως το κύριο εμπόδιο στην ανάκληση του διδακτορικού ήταν η κωλυσιεργία, η πεισματική άρνηση και η ηθελημένη γραφειοκρατία από μέρους του κ. Μυλωνάκη που μετά από τριάντα [30] μήνες με συνεχόμενες αιτήσεις και ερωτήματα γιατί δεν εφαρμοζόταν η ομόφωνη απόφαση του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης [26 Μαΐου 2016] για την ανάκληση του κατάπτυστου τίτλου που μετά την παρέμβαση του πρύτανη του πανεπιστημίου Κρήτης κ. Οδ. Ζώρρα και ένας κόσμος που μαζεύαμε επί μήνες περί τις 2000 υπογραφές και ψηφίσματα από ΟΛΟΥΣ τους δήμους της Κρήτης καταφέραμε την ανάκληση αυτή.
Μάλλον λοιπόν έχετε μπερδέψει τα γεγονότα και δεν μπορείτε να διακρίνετε ποιος ήταν ο κατήγορος και ποιος ο κατηγορούμενος!
Κανένας από εμάς δεν είχε την πρόθεση να εμπλέξει τον τοπικό Σύριζα στις διαδικασίες απονομής. Μονάχοι τους ενεπλάκησαν και μάλιστα με μεγάλο ζήλο όπως είδαμε από την παρέλαση όλων των καθηγητών «ιστορικών», μαρτύρων υπεράσπισης του φιλοναζιστή στο δικαστήριο.
Δεν σας είδαμε λοιπόν στο δικαστήριο που δικαζόταν ο τύπος αυτός που ακόμη και τότε απαξίωσε την Κρήτη και δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο.
Σε αυτή τη δίκη που κράτησε τρείς [3] μήνες είχαμε μείνει άναυδοι από όσα έλεγαν στην κατάθεση τους οι συμπάσχοντες με τον παραχαράκτη της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης Ρίχτερ συνάδελφοι του καθηγητές και όσα ανήκουστα υποστήριζαν οι συνήγοροι του εναντίον του κρητικού λαού δήθεν υπερασπιστές της «ελευθερίας του λόγου και της ακαδημαϊκής ελευθερίας». Μάλιστα μια κυρία καθηγήτρια που αυτοαποκαλείτο ιστορικός, επέμενε, σε ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου εάν υπήρξε το ολοκαύτωμα, αυτή ισχυρίστηκε πως όχι δεν υπήρξε, φαντάσου τι βρώμικα κατέθετε για να την ρωτήσει αυτό ο πρόεδρος! Και για να μην επιμένεις ακόμη στο ότι κανείς συριζαίος δεν μετείχε σε αυτήν την άθλια παράσταση να σου θυμίσω πως ο κύριος μάρτυρας υπεράσπισης του φιλοναζιστή κατηγορούμενου αναθεωρητή συγγραφέα για την κάλυψη των ναζιστικών θηριωδιών ήταν ο υφυπουργός Παιδείας Α. Λιάκος [ο μέντορας της Ρεπούση, ξέρετε, ο συνωστισμός της Σμύρνης] στην κυβέρνηση της δεύτερης φοράς αριστερά επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την παιδεία, πρώην δεξί χέρι του κ. Σημίτη ως οργανωτικός διανοούμενος του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ [που από τότε ξεκίνησαν όλα τα δεινά για την πατρίδα μας] που κούναγε απειλητικά το δάκτυλο του προς όλους μέσα στα δικαστήρια που τόλμησαν να θίξουν τον φιλοναζιστή συνάδελφο του.
Σκεφτείτε ότι ο Λιάκος ήταν μέλος της τριμελούς επιτροπής για την αναγνώριση των μαρτυρικών χωριών κατά τη διαδικασία του Ν. 2503/1997.
Για να σκεφτούμε και να μην ξεχνάμε πως ορίζονται δυστυχώς όλοι αυτοί οι πολιτικοί σε επιτροπές και ορίζουν τις τύχες μας και κυρίως τι θυμούνται από όσα λέγουν και πράττουν κατά καιρούς.
Η παρουσία του και η κατάθεση του κ. Λιάκου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δίκη, με την αλλαγή της στάσης του προέδρου του δικαστηρίου, την αποβολή της πολιτικής αγωγής από τη δίκη και εντέλει την απαλλαγή του κατηγορούμενου από τις κατηγορίες αφήνοντας όλους να αναρωτιόμαστε για το ηθικό και για το δίκαιο που δεν αποδόθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 2016.
Δεν σε είδαμε, λοιπόν, κύριε Ανδρουλάκη όμως ούτε εσένα, ούτε κανέναν από τους θεσμικούς, ούτε μισό Συριζαίο ιθύνοντα ή οπαδό στα δικαστήρια ενώ καθημερινά η αίθουσα ήταν γεμάτη από Κρητικούς που προέρχονταν από μαρτυρικά χωριά και άλλους απλούς ανθρώπους κατάπληκτους από όσα άκουγαν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου και την τελευταία ημέρα της δίκης το δικαστικό μέγαρο γέμισε από αγρότες που εκείνη την εποχή απεργούσαν.
Η αναγόρευση έγινε από μια ομάδα καθηγητών του τμήματος Πολιτικών Επιστημών με εισηγητή τον Α. Στεργίου, φοιτητή και συνεργάτη του Ρίχτερ που από το βιογραφικό του πειστήκαμε πως ο άνθρωπος αυτός πρέπει να χρώσταγε σε αυτούς που τον σπούδασαν και τον μετεκπαίδευσαν τόσο καλά [ΗΠΑ, Ισραήλ] ώστε να συμπεριφέρεται με περισσή αναίδεια και αλαζονεία προς τον επίτιμο ΓΕΕΘΑ κ. Μ. Παραγιουδάκη και άλλους πολίτες που διαμαρτύρονταν για την αλλοίωση της ιστορίας και τα ψέματα για την Μάχη της Κρήτης και πολύ προσβλητικός σε όσους αντέδρασαν για τον τιμητικό τίτλο, αλλά στο δικαστήριο μέσα που έπρεπε να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης του Ρίχτερ έριξε πολύ τους τόνους φοβούμενος μην μηνυθεί και ο ίδιος για όσα είχαν προηγηθεί, και βλέποντας το κλίμα που επικρατούσε μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου έριξε όλες τις ευθύνες στον καθηγητή του και εξαφανίστηκε σαν λαγός.
Βέβαια στην έξοδο προλάβαμε και του χαρίσαμε, για τις υπηρεσίες του, μια μαύρη κουκούλα δωσίλογου.
Όπως αποδείχτηκε στην πορεία ο Ρίχτερ μόλις έγινε γνωστό ότι θα του πάρουν τον πολυπόθητο τίτλο έδειξε τον χειρότερο του εαυτό άρχισε να απειλεί, να υβρίζει να αρνείται ότι θα επιστρέψει τον τίτλο και κυρίως να υβρίζει άσχημα τους Έλληνες και τους πανεπιστημιακούς που του χορήγησαν τον τίτλο, εκθέτοντας τους άσχημα.
Να σκεφτούμε που όλοι αυτοί που εξεγέρθηκαν και συσπειρώθηκαν γιατί πειράξαμε τα ιερά και τα όσια της πανεπιστημιακής φυλής τους, δεν έβγαλαν άχνα εναντίον του για να υπερασπίσουν βρε αδελφέ τον εαυτό τους, όπως έκαναν όταν θίχτηκε το όνομα ενός φιλοναζιστή «ιστορικού» της κάστας τους, έσκυψαν το κεφάλι τους όλοι, το βούλωσαν και εισέπραξαν την οργή του Ρίχτερ λες και έτσι έπρεπε να γίνει.
Εκεί στον χώρο του Σύριζα, όπου ανήκεις και εσύ, δυστυχώς δεν θέλατε να αποδεχθείτε το μέγα ατόπημα με το θέμα της στήριξης του φιλοναζιστή συγγραφέα Ρίχτερ από κάποιους αμετανόητους από εσάς που τόσο καιρό μετά και δεν ψελλίσατε ούτε μία συγγνώμη στον κρητικό λαό για τον διασυρμό μα εξακολουθείτε να εξακοντίζετε ύβρεις μίσος και απειλές σε όσους σας εναντιώθηκαν στο «θεάρεστο έργο» σας
Συγγνώμη ζήτησαν μόνο οι λίγοι καθηγητές που ήρθαν στο δικαστήριο ως μάρτυρες κατηγορίας του Ρίχτερ.
Τέλος μια συμβουλή θα ήθελα να σου δώσω, να προσέχεις τον εαυτό σου πως ενεργείς και πράττεις διότι οι μέντορες σου που σήμερα σε χρησιμοποιούν για πάρτη τους με τρόπους που τους βολεύει μετά θα σε πετάξουν στα σκουπίδια όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Ανακυκλώσιμο είδος είσαι και εσύ, όπως και η ιδεολογία τους και τα πιστεύω τους. Άλλωστε οι εκλογές στον δήμο είναι κοντά και οι δημότες δεν είναι χωρίς μνήμη, ούτε είναι χαζοί.
* Η Ρένα Μαγιάφα είναι αρχιτέκτονας