Είχα τη μεγάλη τύχη να μεγαλώσω στην πόλη του Ρεθύμνου. Αξιώθηκα να μάθω τα πρώτα μου γράμματα και να αγαπήσω πολλούς Ρεθεμνιώτες, πράγμα που με «ακολουθεί» πάντα στη ζωή μου. Τα τελευταία δυο χρόνια περίπου με τίμησε με τη «φιλοξενία» των απόψεών μου μια απ’ τις σπουδαιότερες και ιστορικότερες επαρχιακές εφημερίδες της χώρας, τα «Ρ.Ν». Επικοινώνησα τα τελευταία χρόνια με πολλά αγαπημένα πρόσωπα μέσω του έντυπου τύπου της πόλης, αλλά και μέσα απ’ τις παρουσιάσεις των βιβλίων μου. Μοιράστηκα με φίλες και φίλους την αγωνία για το μέλλον αυτού του τόπου, που παρακολουθούσαμε να οδεύει στην απόλυτη καταστροφή, χωρίς να προβάλλεται η παραμικρή αντίσταση.
Η μεγαλύτερη όμως τύχη για μένα ήταν να μου κάνει τα πρώτα βήματα στη Σοχώρα η κυρία Άννα, η γλυκιά νηπιαγωγός μου, να μάθει τα πρώτα γράμματά μου η κυρία Χαρά Περάκη- Ζαχαράκη, να μου διδάξει τι είναι ανθρωπιά ο Μιχάλης Σκούληκας, να με κάνει ν’ αγαπήσω την Ιστορία η κυρία Γαρεδάκη, να με γυμνάσει ο Αντρέας ο Κουρμούλης, ο Βασίλης, ο Ερμής και τόσοι άλλοι αγαπημένοι δάσκαλοι και δασκάλες που δεν ξεχνώ ποτέ. Κοινός παρανομαστής όλων το ήθος τους και η ανθρωπιά τους.
Γράφοντας δυο χρόνια στα «Ρ.Ν.» τους είχα πάντα στο μυαλό μου και χαιρόμουν γιατί θεωρώ πως εν πολλοίς αυτοί οι άνθρωποι μου δίδαξαν κάτι πολύ σπουδαίο: να είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Κατανοώντας πως καλύτερα να σ’ «αναζητούν», παρά να σε «βαριούνται», θεωρώ πως η «επικοινωνία» μου με τους Ρεθεμνιώτες, μάλλον θ’ αραιώσει, ώστε να φιλοξενηθούν στη στήλη των «Ρ.Ν.» κι άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις που θα σχολιάζουν την επικαιρότητα, η οποία αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.
Σ’ αυτό το τελευταίο άρθρο μου θα ήθελα μόνο να ευχαριστήσω όλους τους αγαπημένους μου συμπολίτες (έτσι θεωρώ τους Ρεθεμνιώτες) για την υπέροχη επικοινωνία που είχαμε αυτά τα δύο χρόνια. Ωστόσο ένα άρθρο του καθηγητή Μ. Πασχάλη, με βάζει στον πειρασμό να κάνω την σύγκριση με τους παραπάνω «δασκάλους» μου!
Παρακολουθώντας σταθερά την αρθρογραφία του κυρίου Πασχάλη, άλλοτε ν’ απαιτεί την καταδίκη του Βαξεβάνη, γιατί δημοσιοποίησε τη λίστα Λαγκάρντ, άλλοτε να υπεραμύνεται στην «επένδυση» στις Σκουριές, άλλοτε να χρησιμοποιεί δελτία τύπου των τραπεζών για να συμμεριστεί την ανησυχία τους για την πολιτική «αστάθεια» και προσφάτως κάνοντας λόγο για τον «σουρεαλισμό» της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμένου!
Ο εν λόγω καθηγητής -ανθρωπιστικών σπουδών παρακαλώ- δεν κάνει λόγο ποτέ για τη φτώχεια, τις ανισότητες, την εκμετάλλευση, τις αδικίες, την ανεργία, δεν έχει γράψει μισή κουβέντα για πάρα πολλές ζωές που καταστρέφονται, για τη μετανάστευση των νέων μας, για την εξαθλίωση των ηλικιωμένων, για την καταστροφή του κοινωνικού κράτους και πολλά άλλα. Είναι τραγικό να διαβάζω κείμενα που αναφέρονται στον κυβερνητικό «σουρεαλισμό», την επόμενη μέρα που αποχωρίζονται τους κυβερνητικούς θώκους άκρως σουρεαλιστικές φυσιογνωμίες -χωρίς εισαγωγικά εδώ- όπως ο Άδωνης, η Βούλτεψη, ο Γιακουμάτος και λοιποί «γίγαντες» της πολιτικής.
Σταθερός «λάτρης» της «λογικής» των αριθμών, ο κύριος Πασχάλης ωρυόταν εδώ και καιρό στο ενδεχόμενο κατάληψης της εξουσίας από «αριστερούς»! Αλλά την πρώτη μέρα της νέας κυβέρνησης να την αποκαλεί «σουρεαλιστική» είναι εντελώς απαράδεκτο από έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο. Αν εμείς οι δάσκαλοι συμπεριφερόμαστε με τέτοιο φανατισμό και εμπάθεια, γινόμαστε ανάξιοι του ρόλου και της αποστολής μας. Κρίμα πραγματικά η τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου να μην ακούει «Ακαδημαϊκές» φωνές υψηλού ήθους από ανθρώπους που αποτελούν την πνευματική ελίτ της πόλης.
Μπορεί ενδεχομένως η νέα κυβέρνηση να αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων, μπορεί να φανεί και πολύ καλύτερη. Αυτό θα κριθεί απ’ τα «έργα και ημέρες» της. Αλλά να προτρέχει πανεπιστημιακός να μιλά για «σουρεαλισμό», όταν το δείγμα γραφής της απελθούσας κυβέρνησης, με αποκορύφωμα την προεκλογική της καμπάνια ήταν φασίζουσας αισθητικής, ε, κύριε Πασχάλη, ας σεβαστείτε το νοήμον κοινό της εφημερίδας στην οποία γράφετε!
Ευχαριστώ θερμά τη διεύθυνση της σπουδαίας εφημερίδας και το αναγνωστικό κοινό της πόλης, για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, μα περισσότερο για την επικοινωνία με αγαπημένα πρόσωπα που μου χαρίσατε!
Σας χαιρετώ μ’ ένα στίχο:
«Θα βρεθούμε ξανά, όταν όλα θα έχουν αλλάξει…».
*Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
