Επιτέλους σε όλο αυτό το πολιτικό σκηνικό που ζούμε με τη συνεχή συγκάλυψη κι ασάφεια, κάποτε πρέπει να πέσει η αυλαία και να δούμε τα πραγματικά πρόσωπα που κρύβονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατ’ εξοχήν αντιεξουσιαστικό κόμμα, όπου αποτελεί μια δύναμη αντίστασης ενάντια στο κατεστημένο με τις αλλεπάλληλες δράσεις σύγκρουσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας μας.
Επί της αρχής συμφωνώ με την ιδεολογία και τις θέσεις του και είναι αδύνατο να μην υποστηρίξω αυτή τη νεανική ενέργεια ανατροπής σε οτιδήποτε εμποδίζει την ανάπτυξη και την αξιοκρατία, σε συνδυασμό με την κοινωνική αλληλεγγύη.
Όμως στέκομαι επικριτικός, γιατί γνωρίζω ότι η άσκηση διοίκησης είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα με την ιδεολογία κι ότι κατά την πάγια θέση μου, το ελληνικό πρόβλημα είναι δομικό και ολικό κι όχι ιδεολογικό κι αποσπασματικό.
Δηλαδή οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις αφενός συγκυβερνούσαν με τα συνδικάτα, άρα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου ο τρόπος κατανομής εξουσίας οδήγησε σε ένα αδιέξοδο που αναπαραγάγει μια απομίμηση δημοκρατίας.
Ενδεχομένως θα ζήσουμε πάλι ένα εφιάλτη πολιτικής αστάθειας με μια ακυβέρνητη χώρα, όπου όλες οι αποφάσεις και δράσεις του κράτους ακινητοποιούνται, κάτι εντελώς απαράδεκτο για μια χώρα που σε λίγα χρόνια συμπληρώνονται δυο αιώνες ελληνικής δημοκρατίας.
Ίσως ξαναζήσουμε σε χειρότερη μορφή το τραγελαφικό πείραμα του Γ. Α. Παπανδρέου με τη μεταρρύθμιση και το open.gov, την ανοιχτή διακυβέρνηση, που τόσο ενθουσιασμό προκάλεσε στην κοινή γνώμη αλλά και τόση απογοήτευση, όταν πέρασαν έξι μήνες σε ένα υπουργείο, ώσπου να στελεχωθεί με γενικό γραμματέα από το περίφημο σύστημα αξιολόγησης.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά βάση συναισθηματικοί χαρακτήρες και με όλη τη συμπάθεια και εκτίμηση που τους τρέφω, δηλώνω το φόβο μου κατά ποσό θα ανταποκριθούν στις περιστάσεις με την απαιτουμένη γνώση και στοχευμένη μαχητικότητα που απαιτείται μαζί με την ικανότητα οργάνωσης.
Ο κ. Μηλιός, σε μια εκπομπή έγκριτου δημοσιογράφου, απάντησε σχετικά με τον τρόπο διαπραγμάτευσης της συμφωνίας με τους εταίρους ότι θα επέλθει συμφωνία για να μην γίνει κοινωνική αναταραχή. Νομίζω, πως αυτό αποτελεί τη βάση της λογικής ότι πάμε για σύγκρουση κι ότι βγει… Μοναδική εγγύηση ότι θα τα σπάσουμε όλα; Ότι θα ξεχυθεί η νεολαία, όπως τον Δεκέμβριο 2008; Ότι θα τους απειλήσουμε πως αν δεν αλλάξουν την ευρωπαϊκή πολιτική τότε θα επιλέξουμε να γίνουμε όχι Αργεντινή αλλά Βενεζουέλα; Με 67% πληθωρισμό – τους χωροφύλακες να φυλάνε τα τρόφιμα και το εθνικό νόμισμα χωρίς αποδοχή για διεθνείς συναλλαγές;
Θα δείξει σε λίγες εβδομάδες…
