Του ΜΑΝΟΛΗ ΕΜΜ.ΠΙΤΕΡΗ
Καθαρός ο ουρανός και φέγγουνε τα άστρα
είναι η αγάπη της ζωής και της ψυχής τα κάστρα.
Είναι η μέρα του φωτός σε αυτό το μεγαλείο
και προσπαθείς να το περνάς στη ζέστη και στο κρύο.
Είναι ο αγέρας παγερός σ’ ανατολή και δύση
και το φεγγάρι το θαμπό πηγαίνει για να σβήσει.
Τα βήματα μου είναι αργά, έχουν μεγάλο βάθος
και έρχονται και το περνάς με της ψυχής το πάθος.
Χαρά δεν είναι να γελάς, χαρά ‘ναι και να κλάψεις
αρκεί μονάχα να μπορείς τον πόνο σου να θάψεις.
Πάντα υπάρχει μια ροή στην κάθε μια ελπίδα,
με μια χαρούμενη αυγή, του ήλιου μια αχτίδα.
Τα οράματα είναι πολλά, σε άριστη πορεία
και σε κρατούν στην μνήμη σου να γράψει ιστορία.
Φεύγοντας από τη ζωή, πηγαίνεις σε άλλο κόσμο και
θα ‘σαι πάντα δυνατός εις του Θεού τον δρόμο.