-Τι είδους μύγα σε τσίμπησε πάλι και ξέσπασες κατά των μηχανών όλου του κόσμου;
Ο Θωμάς ήταν αγανακτισμένος που του χαλούσα με τη γκρίνια μου την ιερή στιγμή της ανεκλάλητης «καφεϊνικής» απόλαυσης. Το «εσπρεσάκι» ουδείς δικαιούται να το διαταράσσει, λέγει ο Θωμάς. Μόνο οι Πλατωνικές σκέψεις και η γαλήνη του ανέφελου ουρανού έχουν θέση μέσα εκεί. Μέσα στην καφετέρια να σέβεσαι και τον καφέ σου και την σερβιτόρα που τον σερβίρει ευλαβικά, με …χαμηλωμένα τα μάτια.
– Μπα, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο εναντίον της μηχανής ή των μηχανών. Απλά, τη μάχεται (ή τις μάχεται) ο βαθύτερος εαυτός μου και, το εσωτερικό είναι μου. Είμαι αναμφίβολα υπέρ της τεχνολογικής ανάπτυξης, υπέρ της τεχνολογίας της πληροφορίας και υπέρ της τεχνητής νοημοσύνης αλλά κάτι μέσα μου επαναστατεί, οδύρεται και εκτοξεύει βέλη φαρμακερά κατά της μηχανής ως έννοιας επιβολής στον σύγχρονο άνθρωπο.
Μηχανή θεωρώ -για παράδειγμα- την τηλεόραση. Η Τιβί είναι -να το ξέρεις- μια μηχανή επικίνδυνη, διότι είναι σχεδιασμένη μόνο κατά 15 τοις εκατό για την πραγματική ψυχαγωγία (αγωγή ψυχής) και κατά 85 τοις εκατό για την χειραγώγηση της ανθρώπινης βούλησης, του συνειδητού και του υποσυνειδήτου. Σου περνά λάθος μηνύματα, σε κάνει στρατιωτάκι άβουλο και τιποτένιο.
Είμαι κατά της «μηχανής» ως αυτοματικού -τυποποιημένου τρόπου ζωής και υπέρ της αυθόρμητης- ενστικτώδους λειτουργίας των ανθρώπινων όντων. Είμαι υπέρ της καθημερινής, επίμονης έως εξαντλητικής εξάσκησης της μνήμης και της κρίσης. Είμαι υπέρ της σταδιακής συστηματικής προσπάθειας απελευθέρωσης του ανθρώπινου υποσυνειδήτου, του χειραγωγημένου από την αμάθεια, τη δουλοπρέπεια και την υποταγή στον αγά του τότε ή (και) στον κομματάρχη του σήμερα. Το υποσυνείδητο πρέπει από μαύρο να γίνει χρωματιστό, με θετικές σκέψεις και όνειρα έγχρωμα.
Είμαι κατά της μηχανής του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο σου υποβάλει (και σου επιβάλλει) την εντύπωση ότι σε απελευθερώνει, μα στην πραγματικότητα σε υποδουλώνει οικονομικά και κοινωνικά (πως θα το αποπληρώσω, που να παρκάρω, μήπως μου κόψουνε κλήση κλπ.) και σου υποσκάπτει την υγεία διότι ξεχνάς το περπάτημα ως άσκηση, άσε που μπορεί να σε εμπλέξει σε ένα έως και θανατηφόρο ατύχημα.
Είμαι κατά του καπνίσματος (κόψε το σήμερα, τώρα) το οποίο είναι επίσης μια μηχανή θανάτου. Τα συμφέροντα (οι βιομηχανίες καπνού) σου το λένε χλιαρά και χαλαρά, (έλα μωρέ τώρα, δε βαριέσαι) αλλά εγώ σου το λέω δυναμικά: Κόψε το σήμερα, τώρα.
Είμαι κατά της ξερής, μηχανιστικής διαβίωσης και υπέρ μιας συνεχούς προσωπικής ανάπτυξης, υπέρ της πρωτοβουλίας, της αμφισβήτησης, του αντίλογου. Γίνε κι εσύ ένα ελεύθερο πνεύμα κι έλα να πιούμε καφέ ξεκινώντας μιαν ατελείωτη κβαντική συζήτηση, εσύ, εγώ κι ο Θωμάς.
* O Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
