Δήλωσε ο πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, την 27-6-2019 κατά την προεκλογική ομιλία του στην Καβάλα: «Κρύβονται (αρνούμενοι τη διεξαγωγή ντιμπέιτ) γιατί φοβούνται την αντιπαράθεση επιχειρημάτων… Θέλουμε μια Ελλάδα με περισσότερες και καλύτερες δουλειές, μια Ελλάδα της ανάπτυξης για όλους… μια Ελλάδα με πρόσβαση στην υγεία σε όλους, με καλά δημόσια σχολεία, και πανεπιστήμια για ποιοτικές γνώσεις υψηλού επιπέδου, ισχυρή κοινωνική αλληλεγγύη με δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, δικαιοσύνη…
Μια νέα Ελλάδα στην Ευρώπη και τον κόσμο του 21ου αιώνα, που θα πρωταγωνιστεί στην ενέργεια, στο εμπόριο, τη ναυτιλία, τον τουρισμό, τον πολιτισμό…».
Δεν είπε όμως ο πρωθυπουργός πώς θα γίνουν τα πιο πάνω, ούτε πώς σχεδιάζει την ανάπτυξη, την αβάντα των τόσο αναγκαίων (condicio sine qua non) σήμερα επενδύσεων (πλην αν έχει κατά νου σχέδιο για επενδύσεις από το κράτος, κάποιο είδος επιχειρηματικής παλιννόστησης του τελευταίου…)
Πού είναι τα δικά του επιχειρήματα; Εκτός αν δεν μπορεί να τα επικοινωνήσει, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με κείνο που, σχετικά πρόσφατα, δήλωνε σε συνέντευξή του ο τέως υπουργός των Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς αναφορικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, ότι δεν την επικοινώνησαν όπως έπρεπε.
Έτσι πάντως προκύπτει γενικότερο πρόβλημα, με το αμείλικτο ερώτημα, τι γυρεύουν με την πολιτική άτομα και παρατάξεις στερούμενα επικοινωνιακής ικανότητας.
Εξάλλου, νωρίτερα την ίδια μέρα, κατά την υπογραφή της συμφωνίας για έρευνα κοιτασμάτων υδρογονανθράκων νοτιοδυτικά της Κρήτης, ο κ. Τσίπρας δήλωνε πως η συμφωνία αυτή συνιστά ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα.
Λάθος. Όχι στην Ελλάδα, απλά στον υποθαλάσσιο χώρο της. Για να ακριβολογούμε.
