Τέλειωσε η πασχαλιάτικη γιορτινή ατμόσφαιρα με όσες δυνατότητες υπήρχαν από τις λαϊκές τάξεις να ακολουθήσουν τα έθιμα δηλαδή να ψήσουν οβελία και να προσφέρουν στα παιδιά τους μια γιορτινή ατμόσφαιρα και άλλοι να εκδράμουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους ή ακόμα πιο μακριά.
Και βέβαια όσοι ζουν με πενιχρούς μισθούς και μεροκάματα και όσοι που είναι πολλοί βολοδέρνουν άνεργοι με τις όποιες αποδοχές ή βοήθειες μπορεί να έχουν.
Υπάρχουν βέβαια αυτοί που έκαναν εκδρομές σε μέρη μακρινά, όπου προσφέρουν ιδιαίτερες απολαύσεις.
Ο καθένας τελοσπάντων με ό,τι είχε για να απολαύσει μια γιορτινή ατμόσφαιρα στη μεγαλύτερη γιορτή των Ελλήνων. «Το Πάσχα Ελλήνων» δηλαδή.
Και βέβαια το μεγάλο πλήθος των Ελλήνων πολιτών περιμένει με αγωνία, μετά και την ψήφιση του σκληρού νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό, ως πού θα φθάσουν οι απαιτήσεις των δανειστών μας και η οικονομική κρίση, η διεθνής και εθνική αν θα περάσει τελικά και η χώρα θα ανακάμψει.
Προς το παρόν οι μεθεόρτιες εξελίξεις με όλα τα προβλήματα που οι λαϊκές τάξεις των εργαζομένων, μισθωτών, των συνταξιούχων και πιο πολύ των ανέργων και κυρίως των νέων ανέργων, ολοένα και δυσχεραίνουν τη ζωή τους.
Η κυβέρνηση αγωνίζεται να πετύχει όσο το δυνατόν λιγότερες επιβαρύνσεις στη «συμφωνία» με τους εταίρους.
Η αντιπολίτευση με το νέο ηγέτη της αγωνίζεται να κάνει τη ζωή δύσκολη στην κυβέρνηση και να προκαλέσει εκλογές όσο είναι δυνατόν πιο γρήγορα.
Δεν υπάρχει κανένας πολίτης ούτε αυτοί που ψήφισαν την Αριστερά που να έχει άγνοια των δυσκολιών, τις οποίες τις νιώθουν το ίδιο όπως και οι αντίπαλοι της κυβέρνησης.
Όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι τα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης με την πολιτική τους τη δανειστική και τις λοιπές πολιτικές που ακολούθησαν, έφεραν πέρα από τις επιπτώσεις της κρίσης της οικονομικής που το κοινωνικό σύστημα ως εκ της σύστασής του περιοδικά περνά. Και την πληρώνουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι σε διεθνική κλίμακα.
Πάμε λοιπόν να δούμε έως που θα φτάσουν οι δανειστές μας για να μας επιβάλλουν τις απαιτήσεις τους και ως πότε η «ανάκαμψη» θα περιμένει.
