Από την κυρία Γεωργία Γυπαράκη λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή, την οποία απευθύνει στον δήμαρχο και σε κάθε άλλο αρμόδιο:
«Είμαι μητέρα νηπίου που φοιτά στον Α’ Δημοτικό Παιδικό Σταθμό Ρεθύμνου, στον Μασταμπά. Ο σταθμός καινούριος, σύγχρονος, με προδιαγραφές χωρητικότητας δεκάδων νηπίων, άνοιξε πριν 40 μέρες. Δημιουργώντας μας υψηλές προσδοκίες, γιατί πραγματικά από άποψη χώρων αλλά και ανθρώπινου δυναμικού είναι μοναδικός. Ένα στολίδι. Με έμπειρους και φιλότιμους παιδαγωγούς.
Αντιθέτως, όπως διαπιστώσαμε από την πρώτη ημέρα, ουδεμία πρόνοια ελήφθη να είναι και ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΙΜΟΣ. Κάποιος από τους μηχανικούς που τον σχεδίασαν προφανώς αποφάσισε ότι θα.. προσγειωνόμαστε με ελικόπτερο, θα ρίχνουμε τα μικρά μας με ανεμόσκαλα… δεν έφτιαξε πάντως χώρους ολιγόλεπτης στάθμευσης για αποβίβαση-επιβίβαση των μικρών φιλοξενούμενων. Και μην μου πείτε ότι το ίδιο πρόβλημα υπάρχει έξω από όλα τα σχολεία. Γιατί τα σχολεία αυτά σχεδιάστηκαν πριν από 50 ή 100 χρόνια, φοιτούν μαθητές που μπορούν να πάνε με τα πόδια και δεν μεταφέρονται στην αγκαλιά…
Στον δρόμο αυτό, συμπτωματικά υπάρχουν σε απόσταση τριών μέτρων… τρεις παιδικοί σταθμοί. Συν τη δυσκολία της ανηφόρας με τη μεγάλη κλίση. Έτσι, με τα αυτοκίνητα που εισέρχονται στην πόλη από την εθνική οδό και έχουν διαρκή ροή, το να παραδώσεις το νυσταγμένο μωρό που κρατάς στην αγκαλιά σου, μαζί με την προίκα του, τα παιχνίδια που κουβαλά πεισματικά κ.λπ. είναι ένας καθημερινός άθλος.
Θα σας περιγράψω μόνο τη σημερινή μου εμπειρία:
Κατεβαίνω δεξιά, την Α’ πάροδο Κονδυλάκη. Στο ρεύμα μου (δεξιά μπροστά μου) είναι σταθμευμένο Ι.Χ. γονέα που μπαίνει στον ένα παιδικό σταθμό. Δεν μπορώ να μπω στο αντίθετο ρεύμα, γιατί ακριβώς δίπλα μου είναι σταθμευμένο άλλο αυτοκίνητο, με τον οδηγό να περιμένει τη σύζυγο που παραδίδει το μικρό της στον τρίτο παιδικό σταθμό, όπως είδα μετά. Αφού το δεξί Ι.Χ. είναι άνευ οδηγού, κορνάρω στο αριστερό. «Τι θες;» ρωτά δυσανασχετώντας ο οδηγός του. «Να περάσω». Το αυτονόητο δηλαδή. Απρόθυμα μετακινεί τρία μέτρα πιο πάνω το αυτοκίνητό του και σβήνει τη μηχανή. Κάνω ελιγμό και περνώ οριακά.
Επιδιώκω να μπω από τη δυτική πλευρά του Α’ Δημοτικού Παιδικού Σταθμού. Το στενάκι. Εκεί ακριβώς στα 2-3 μέτρα, είναι και η είσοδος άλλου παιδικού σταθμού και ακριβώς στην πόρτα του μια κυρία έχει σταθμεύσει και αφήνει το παιδί της. Μπορούσε να μην κλείνει την είσοδο στο στενό εμποδίζοντας άλλους γονείς να διέλθουν. Αλλά να προχωρήσει δέκα μέτρα μπροστά για να μπορούν να μπουν πίσω της άλλα τρία αυτοκίνητα, για τον ίδιο λόγο. Σκέφτηκε μόνον τον εαυτό της. Αφού δεν μπόρεσα, κατηφόρισα και στάθμευσα διαμετρικά αντίθετα από την είσοδο του δικού μου σταθμού.
Δεν έβρεχε, πήρα το μικρό αγκαλιά και ανηφόρισα πεζή. Για το στενό που έχει προσεγγίσει η κυρία. Το στενό, έχει μια λωρίδα κυκλοφορίας. Δύο άλλα αμάξια με αντίθετη κατεύθυνση της είχαν κολλήσει. Την περίμεναν να κάνει όπισθεν, για να βγουν αν κάποιος άλλος εισερχόμενος δεν προλάβαινε να τους ξανακλείσει! Η κυρία αυτή, έβρισε όταν της ζητήθηκε να είναι πιο σύντομη και αναχώρησε χαμογελαστή. Και αύριο, τα ίδια θα ξανακάνει…
Είπαμε. Το στενό, είναι στενό. Μόνο που δεν έχει μονοδρομηθεί. Κανείς δεν ξέρει αν ανεβαίνει ή κατεβαίνει. Καλοπροαίρετοι οδηγοί κάνουν διαρκώς όπισθεν. Λίγοι, κάνουν καβγά. Τόσο δύσκολο είναι να βάλουν οι υπεύθυνοι μια ταμπέλα; Κύριε Δήμαρχε, ποιος θα έπρεπε να μεριμνήσει;
Χειμώνας έρχεται. Φαντάζεστε κύριοι τι θα γίνεται όταν αρχίσουν οι βροχές; Τα Ι.Χ. των γονέων που τώρα πάνε με καροτσάκια, θα πολλαπλασιαστούν.
Τα μωρά μας θα τα παραδίδουμε μούσκεμα. Όπως και εμείς οι ίδιοι που θα συνεχίζουμε για τη δουλειά μας, σε ένα νέο Γολγοθά αναζήτησης τζάμπα θέσης στάθμευσης παρακάτω. Δεν είναι όμως του παρόντος….
Κύριοι υπεύθυνοι, συνήθως άνδρες, πιο χειροδύναμοι από εμάς τις μανούλες. Που δεν τρέχετε πρωί πρωί με ένα μωρό στην αγκαλιά και ένα άλλο στο φουστάνι σας… ή στην κοιλιά σας. Βρείτε μια λύση. Συνωστίστηκαν τρεις σταθμοί σε μια απαράδεκτη ανηφόρα. Έτυχε. Υποχρεώστε τους να γκρεμίσουν αυλές και να κάνουν χώρο προσωρινής στάθμευσης.
Το δυτικό στενό γιατί δεν μονοδρομείται; Είναι πεζόδρομος; Γιατί δεν βάζετε μπάρες;
Σηματοδοτείστε 2-3 θέσεις προσωρινής στάθμευσης στην κύρια (νοτιοανατολική) είσοδο του Α’ Δημοτικού Σταθμού. Μόνο για τους γονείς. Με αυστηρή επιτήρηση από την Τροχαία -κάντε κάτι…
Το να μας βλέπουν τα μικρά μας, με το «καλημέρα» εν μέσω διαπληκτισμών «Κάνε πίσω να περάσω» και εν τω μεταξύ, άλλος να μας έχει κλείσει… είναι μη λειτουργικό, κατακριτέο για τα νεαρά ματάκια. Απολίτιστο τελικά. Αυτό τον πολιτισμό, αυτή τη συμπεριφορά θα κληροδοτήσουμε στους γόνους μας; Τι θα απαντήσω στη μικρή μου την επόμενη φορά που θα με ξαναρωτήσει «μαμά, τι σου είπε η κυρία;».
Γιατί, ότι έβρισε, δεν της το λέω βέβαια…
Επωμιζόμαστε τα δικά σας λάθη. Δεν πρέπει να επωμιζόμαστε τα δικά σας λάθη.
Περιμένουμε λύση στο πρόβλημα, πριν έρθουν οι βροχές».