Την περασμένη Παρασκευή η Ευρώπη δέχτηκε ένα τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της, που θα αλλάξει τη ζωή των κατοίκων της για πολλά χρόνια. Εκτίμησή μας είναι ότι πέρα από την ανθρώπινη διάσταση, πέρα από τη λύπη για τα θύματα, πέρα από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης, όταν ηρεμήσουν τα πράγματα τίποτα δεν θα είναι πια όπως ήταν πριν.
Η Γαλλία θα μπει σε ένα κύκλο ανασφάλειας, καχυποψίας και φόβου μαζί με τις όποιες ενέργειες αντεκδίκησης επιλέξει για να ικανοποιήσει ηθικά τους πολίτες της και να τιμωρήσει τους εκτελεστές του ISIS. Αυτό θα οδηγήσει σε πολιτικές κλειστών συνόρων και μεγαλύτερου ελέγχου, μέχρι παρεμπόδισης των προσφυγικών μεταναστευτικών ροών. Προς την κατεύθυνση αυτή θα ακολουθήσουν και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες κι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη πίεση που θα υποστούν οι χώρες-πύλες εισόδου των προσφύγων. Οι τελευταίοι, μη όντες ευπρόσδεκτοι σε καμία χώρα προορισμού τους, θα στοιβάζονται στην Ελλάδα, την Τουρκία και σε μικρότερο βαθμό στην Ιταλία και τη Μάλτα. Πρέπει, λοιπόν, να αναδειχθούν για άλλη μια φορά οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιξε τις πόρτες της χώρας μας στους πρόσφυγες αλλά και στους μετανάστες. Αυτές αποδείχτηκαν ήδη από τους τρομοκράτες που τη χρησιμοποίησαν ως μονοπάτι διέλευσης και ως εργαλείο νομιμοποίησής τους, για να προσεγγίσουν τους στόχους τους. Το αποτέλεσμα αυτής της «άνευ σχεδιασμού» πολιτικής, που υιοθέτησε το κυβερνών κόμμα και υλοποίησε κατά τη διάρκεια του «πρώτη φορά Αριστερά» η υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, είναι να πληρώνουμε σήμερα με αίμα τα λάθη της. Εκείνη ήταν που στις 27 Αυγούστου έλεγε «αυτό που έχω κάνει θα το γράψει η Ιστορία…» Και πράγματι το έγραψε πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις. Μόνο που το έγραψε με μελανά γράμματα και όχι με ύμνους, όπως περίμενε. Διότι άλλο η ανθρώπινη διάσταση της υποδοχής και φιλοξενίας μερικών χιλιάδων ξεριζωμένων από τον πόλεμο μεταναστών και άλλο η παροχή στέγης, τροφής και περίθαλψης στα εκατομμύρια των απελπισμένων της Αφρικής και της Ασίας, από μια χώρα χρεωκοπημένη και φτωχή. Στο τέλος τέλος, η Ελλάδα πέρα το έδαφος της, δεν έχει τίποτε άλλο να τους προσφέρει. Συγκεντρώνοντας τους εδώ απλώς θα αυξήσει το επίπεδο της δυστυχίας τους, μαζί με το επίπεδο δυστυχίας των Ελλήνων. Σα να μην έφταναν τα μνημόνια και η ανεργία, θα υποχρεωθούμε να περιθάλπουμε και να διατρέφουμε τα εκατομμύρια των μεταναστών και των προσφύγων, που δεν θα είναι πια ευπρόσδεκτοι σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα. Άθελά τους θα καταστρέψουν και τη μόνη βιομηχανία που μας έχει απομείνει πια, τον τουρισμό. Το αποτέλεσμα θα είναι να γίνουν η ύφεση και η ανεργία ακόμη μεγαλύτερες και να φτωχοποιηθεί το σύνολο του πληθυσμού της Ελλάδας. Θα μετατραπούμε και εμείς σε μετανάστες στα σπίτια μας.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν…; να τους αφήσουμε να πνίγονται, όπως αναρωτιούνται τώρα που συνειδητοποίησαν το λάθος που έκαναν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ; Όχι φυσικά. Αλλά πρέπει επί τέλους να κάνουμε το αυτονόητο. Να κλείσουμε τα σύνορά μας στους μετανάστες και να τους επιστρέφουμε και εμείς στη χώρα από την οποία μας έφθασαν. Να ελέγξουμε τα περάσματα και να τιμωρούμε αντί να χαϊδεύουμε τους διακινητές και τους λαθρέμπορους ψυχών. Πρέπει να δείξουμε, ακόμη και στους πρόσφυγες, ότι τους συμπαραστεκόμαστε αλλά επειδή τελικός τους προορισμός δεν είναι η Ελλάδα, είναι προτιμότερο για αυτούς να χρησιμοποιήσουν άλλα περάσματα και μέσα για να φτάσουν στη Γη της επαγγελίας τους. Και μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αν αλλάξουμε στάση απέναντι στους διακινητές και σε αυτούς που τους ωθούν να χρησιμοποιήσουν για μονοπάτι διέλευσης τη χώρα μας. Φτάνει να αναστρέψουμε τα όσα καταστροφικά έγιναν τους τελευταίους δέκα μήνες. Ευτυχώς, φαίνεται ότι ο κ. Πρωθυπουργός τουλάχιστον, άρχισε να το αντιλαμβάνεται αυτό. Αφού πριν το χτύπημα στο Παρίσι, παραδέχτηκε ότι ο φράχτης του Έβρου ήταν σωστή ενέργεια και δήλωσε ότι «δεν είναι καλή ιδέα» η κατεδάφιση του. Αντίθετα με όσα διακήρυτταν οι υπουργοί και τα στελέχη του κόμματος του.
Διότι, αν δεν περισώσουμε ό,τι μπορεί να περισωθεί σήμερα, με τη νέα κατάσταση που δημιουργείται στην Ευρώπη, θα γίνουμε και εμείς άλλο ένα καταφύγιο ψυχών, θα αποξενωθούμε πλήρως από τον πολιτισμό της και την ευημερία της και θα μετατραπούμε από Ελλάδα σε Ελλαδιστάν. Μια κατάληξη που προσπαθούν να αποσείσουν και να αλλάξουν όσα κράτη την έχουν ήδη στο όνομα της χώρας τους, αλλά που θα ταιριάζει γάντι σε εμάς.
