Δεν θα έγραφα τις γραμμές που ακολουθούν, αν δεν είχα πάρει το εξής email από το φίλο μου Ebi K., που ζει στη Στουτγάρδη, σε «Γερμανικά» Αγγλικά: «We really wanted to experience this September a relaxing holiday on Lesbos, now I do not know how and if we do that… It is very sad how our world is changing, we will also feel at home only in Germany. Greetings from E…».
Τα παραπάνω, σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνουν: Θέλαμε να περάσουμε χαλαρωτικές διακοπές αυτό το Σεπτέμβρη στη Λέσβο, αλλά τώρα (μετά από όσα διαβάσαμε για την πλημμύρα των μεταναστών) δεν ξέρω πώς κι αν θα το κάνουμε. Είναι πολύ ενοχλητικό να βλέπουμε πώς αλλάζει ο κόσμος μας και να νιώθουμε μόνο στη Γερμανία σα στο σπίτι μας. Χαιρετισμούς από την Ε».
Η Λέσβος δέχτηκε 3.800 μετανάστες το 2013 και μόνο 12.180 το 2014. Το μόνο υπογραμμίζεται διότι με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων του ΣΥΡΙΖΑ και με το κλείσιμο του ματιού, που έγινε από το κόμμα αυτό στους διακινητές, ο αριθμός τους, μόνο στη Λέσβο και μόνο την τελευταία εβδομάδα, ξεπέρασε τους 13.000. Ήρθαν δηλαδή σε μια εβδομάδα στο νησί περισσότεροι από όσους ήρθαν όλο το 2014. Με το ρυθμό αυτό εκτιμάται ότι οι αφίξεις μεταναστών για το 2015 στη Λέσβο θα ξεπεράσουν τις 200.000.
Όσα συμβαίνουν στη Λέσβο είναι πανομοιότυπα με αυτά που γίνονται στην Κω, στη Σάμο, στο Φαρμακονήσι και σε κάθε νησί που συνορεύει με την Τουρκία. Και η λύση που βρήκε η Κυβέρνηση είναι να ξεφορτώνει μια καραβιά 2.500 ατόμων κάθε ημέρα στον Πειραιά.
Ο τουρισμός για τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου φαίνεται πια χαμένη υπόθεση. Και είναι βέβαιο ότι με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, την αδυναμία σύλληψης των διακινητών, την αδυναμία συνεννόησης με την Τουρκία και την επιθυμία της πρώην υπουργού μετανάστευσης του ΣΥΡΙΖΑ κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου να τη γράψει η Ιστορία, η κατάσταση σε όλα τα θαλάσσια σύνορα της Χώρας, από τη Λέρο μέχρι την Κρήτη, θα χειροτερέψει στο άμεσο μέλλον.
«Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να τους αφήσουμε να πνιγούν στη θάλασσα, ή να τους πυροβολούμε;» ρωτούν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, πρωτεργάτες στην πολιτική των ανοιχτών θυρών για όλους.
Και όμως υπάρχουν λύσεις.
Που απαιτούν σοβαρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας (αυτούς που κατηγορούμε ως τοκογλύφους και άτεγκτους δανειστές) για τη διάχυση όσων έρχονται από Χώρες με πολεμικές συγκρούσεις, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Που απαιτούν την οργάνωση του Κράτους και τις σωστές Κυβερνητικές πρακτικές, περιλαμβανομένης της φύλαξης των συνόρων μας και όχι τα «λιάζονται» της Τασίας, για να εισρεύσει η Ευρωπαϊκή βοήθεια που έχει εγκριθεί για το σκοπό αυτό στη Χώρα μας.
Που απαιτούν πίεση στην Τουρκία (πάντα με τη βοήθεια των τοκογλύφων-δανειστών μας), ώστε να ανακοπεί το ρεύμα των αφίξεων από τα Τουρκικά παράλια.
Που απαιτούν την εμβάθυνση των προγραμμάτων περιφερειακής ανάπτυξης και προστασίας στις χώρες καταγωγής τους, σε συνεργασία με όλη την Ε.Ε. – των στυγνών τοκογλύφων δανειστών μας.
Που απαιτούν τη σύλληψη και την αυστηρή τιμωρία των διακινητών που θησαυρίζουν και τους οποίους αφήνουμε ατιμώρητους, για να πραγματοποιήσουν και το επόμενο χρυσοφόρο δρομολόγιό τους.
Μόνο αν εφαρμοστούν όλα τα παραπάνω, θα οδηγηθούμε σταδιακά στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της παράτυπης μετανάστευσης και της αναγκαστικής εκτόπισης των προσφύγων με τελικό προορισμό την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να λυθεί ή να περιοριστεί ουσιαστικά το πρόβλημα.
Που, όπως και τόσα άλλα προβλήματα της Χώρας, από την αύξηση του Δημόσιου χρέους και τα capital controls μέχρι το επαχθές τρίτο μνημόνιο και την εκ νέου ανακεφαλαιοποίηση, με δανεικά από το λαό, των Τραπεζών, είναι αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης «χύμα» πολιτικής που βιώσαμε τους τελευταίους επτά μήνες. Και που, στο τέλος, θα μας κάνει να νοσταλγούμε ακόμη και τις πιο φαύλες στιγμές της διακυβέρνησης των δύο κομμάτων που μας έφεραν μέχρις εδώ, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.
Και θα μας κάνει να αναρωτιόμαστε, μήπως αυτός είναι ο στόχος που είχε όταν ανέλαβε την εξουσία η «πρώτη φορά Αριστερά»; Ώστε να αφήσουμε ήσυχους τους «Αγωνιστές της» στις διάφορες καφετέριες, που απολάμβαναν το φραπεδάκι τους, κριτικάροντας τους πάντες και τα πάντα επειδή ήλπιζαν ότι δεν θα κληθούν ποτέ να κυβερνήσουν και να καταστρέψουν τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.
